Ceny zatorów
Jakie są ceny zatorów?
Oparta na ekonomicznej teorii cen, wycena zatorów komunikacyjnych to dynamiczna strategia cenowa, której celem jest regulowanie popytu poprzez zwiększanie cen bez zwiększania podaży. Słowo „zatłoczenie” pochodzi z użycia tej strategii jako sposobu regulacji ruchu drogowego.
Ceny zatorów to powszechna sztuczka w branży transportowej, której celem jest zmniejszenie zarówno zatorów, jak i zanieczyszczenia powietrza poprzez pobieranie wyższych opłat za wjazd do szczególnie zatłoczonych obszarów miasta.
Strategia ta jest również stosowana w branży hotelarskiej (hotele) i użyteczności publicznej (energia elektryczna), w których zapotrzebowanie zmienia się w zależności od pory dnia lub pory roku. Opłaty za energię elektryczną mogą być wyższe latem, na przykład z powodu zwiększonego zużycia klimatyzacji; pokoje hotelowe mogą być droższe w czasie ważnych świąt.
Laureat nagrody Nobla ekonomista William Vickrey jako pierwszy zaproponował dodanie systemu opłat zależnego od odległości lub czasu w celu zarządzania zatłoczeniem w nowojorskim metrze w 1952 r. W rezultacie Vickrey jest uważany przez niektórych za ojca cen zatorów. Maurice Allais, także ekonomista laureat Nagrody Nobla, opracował teorię wyceny zatorów w celu zarządzania zatorami drogowymi i był centralnym elementem projektu pierwszego systemu opłat drogowych, Singapore Area Licensing Scheme, wdrożonego w 1975 roku.
Zrozumienie cen zatorów
Ceny zatorów to sposób na dodanie dopłaty za usługi, na które występuje tymczasowy lub cykliczny wzrost popytu. Firmy, które stosują zawyżone ceny, próbują regulować nadmierny popyt, stosując wyższe ceny w szczytowych cyklach popytu. Na przykład w sylwestra taksówki i usługi samochodowe znacznie podnoszą swoje stawki ze względu na duże zapotrzebowanie na usługi związane z prowadzeniem pojazdów. Hotele podnoszą ceny pokoi w dni, kiedy do miasta przyjeżdżają kongresy, podczas ważnych świąt lub podczas specjalnych wydarzeń – na przykład gdy miasto organizuje igrzyska olimpijskie – podczas których spodziewają się wzrostu turystyki.
Ceny związane z zatorami mają zachęcać użytkowników, którzy mogą być elastyczni w korzystaniu, do odchodzenia od okresów szczytu do okresów, w których usługa lub zasób są tańsze.
Dzięki cenom zatorów, firmy utrzymują władzę, ponieważ wzrost cen nie wpłynie na popyt na usługę.
Rodzaje opłat za korki
Ekonomiści i planiści transportu jeszcze dokładniej rozkładają rodzaje cen zatorowych w oparciu o konkretną funkcjonalność.
Ceny dynamiczne, szczytowe lub gwałtowne
Dynamiczne ustalanie cen to strategia ustalania cen zatorowych, w przypadku której cena nie jest ustalona na stałe; zamiast tego zmienia się w zależności od zmieniających się okoliczności – takich jak wzrost popytu w określonych momentach, rodzaj docelowych klientów lub zmieniające się warunki rynkowe.
Dynamiczne strategie cenowe są szczególnie powszechne w firmach świadczących usługi, na przykład w branży hotelarskiej, transportowej i turystycznej.
Ceny segmentowe
W przypadku cen segmentowych niektórzy klienci są obciążani wyższymi opłatami na podstawie ich chęci zapłacenia więcej za daną usługę. Niektórzy mogą być skłonni zapłacić wyższą cenę za szybszą obsługę, wyższą jakość lub dodatkowe funkcje, takie jak udogodnienia. Na przykład sprzedawca może oferować produkt bez gwarancji po niskiej cenie, ale jeśli chcesz, aby ten sam produkt był objęty gwarancją, zapłacisz wyższą cenę. Lub osoby podróżujące służbowo mogą być skłonne zapłacić wyższą cenę za bilet lotniczy, który umożliwia im lot w połowie tygodnia.
Szczytowa cena dla użytkowników
Ceny dla użytkowników w godzinach szczytu są oparte na godzinach szczytu podróży i są powszechne w transporcie. Na przykład linie lotnicze i firmy kolejowe często pobierają wyższą cenę za podróż w godzinach szczytu od poniedziałku do piątku niż w innych godzinach.
Mogą również mieć różne ceny w weekendy lub na wycieczkę obejmującą dzień powszedni plus weekend. Firmy użyteczności publicznej również ustalają ceny na podstawie godzin szczytu. Mogą na przykład pobierać wyższe opłaty za połączenia telefoniczne między 9:00 a 18:00.
Kluczowe wnioski
- Ceny zatorów generalnie powodują wzrost cen usług, na które występuje tymczasowy lub cykliczny wzrost popytu.
- Jest to powszechna strategia w branżach takich jak transport, turystyka, hotelarstwo i usługi komunalne.
Ceny zatorów: podstawy teoretyczne
Ceny zatorów są uważane za rozwiązanie regulujące ruch po stronie popytu, którego uzasadnienie wynika z ekonomii rynkowej. Ideą pobierania wyższej ceny jest uświadomienie użytkownikom konsekwencji, takich jak zwiększone zatory komunikacyjne, które narzucają wszystkim zainteresowanym, gdy używają zasobu w szczytowym okresie zapotrzebowania. Teoria zakłada, że konsumenci będą zużywać i marnować więcej zasobów darmowych lub o znikomej cenie niż drogich. Zwiększając cenę zasobu, gotowość użytkowników do zapłacenia za ten zasób napędza niedobór tego zasobu.
Większość ekonomistów zgadza się co do ekonomicznej opłacalności jakiejś formy opłat drogowych w celu zmniejszenia zatorów drogowych, a wycena zatoru okazała się skuteczna na obszarach miejskich, gdzie została wypróbowana. Jednak nie wszyscy postrzegają to jako sprawiedliwą strategię ze względu na obciążenia ekonomiczne, z jakimi borykają się społeczności sąsiadujące z obszarami o dużym natężeniu ruchu. Inną krytyką dotyczącą ustalania cen zatorów jest to, że podobnie jak podatek regresywny, może on szkodzić użytkownikom o niskich dochodach bardziej niż innym grupom demograficznym.
Przykłady cen zatorów
Ostatnio firmy oferujące wspólne przejazdy, takie jak Uber (NYSE: UBER) i Lyft (NASDAQ: LYFT), zaczęły agresywnie stosować podwyżki cen w godzinach szczytu.
Nowy Jork (NYC) jest pierwszym dużym miastem w Stanach Zjednoczonych, które zatwierdziło plan opłat zatorowych (choć wiele z nich próbowało go tam wprowadzić, w tym burmistrz Michael Bloomberg w 2008 r.). Plan – który ma zostać wdrożony w 2021 roku – opiera się na „cenach kordonowych”, w których kierowcy płacą za wjazd do strefy, w tym przypadku za wszystko na południe od 60. Ulicy na końcu Central Parku.
Nowy Jork nadal opracowuje szczegóły planu, w tym strukturę opłat. Nowy program, który ma zarówno zwolenników, jak i przeciwników, prawdopodobnie przyniesie komplikacje dla wszystkich – miasta, osób dojeżdżających do pracy i Metropolitan Transportation Authority (MTA).
Miasto Londyn w Anglii wprowadziło w 2003 r. Plan opłat z tytułu zatorów komunikacyjnych, który początkowo skutecznie ograniczał zatory i zanieczyszczenie powietrza, a w większości przypadków jest skuteczny do dziś. Obecnie Londyn pracuje nad swoimi „wyciągniętymi lekcjami”, a Nowy Jork również próbuje się z nich uczyć.