Kompleksowa alokacja podatku
Co to jest pełna alokacja podatku?
Kompleksowa alokacja podatku to analiza identyfikująca wpływ opodatkowania na transakcje przynoszące dochód w niestandardowym okresie sprawozdawczym. Technika ta, znana również jako alokacja podatku międzyokresowego, umożliwia firmie porównanie wpływu opodatkowania w okresie obrachunkowym z wpływem w konkretnym okresie sprawozdawczym.
Kluczowe wnioski
- Kompleksowa alokacja podatków to analiza, którą firmy mają na celu identyfikację rozbieżności pomiędzy rachunkowością dla celów biznesowych a rachunkowością podatkową.
- Większość rozbieżności wynika z różnic pomiędzy okresami sprawozdawczymi a okresami podatkowymi.
- Różnice zidentyfikowane w ramach pełnej alokacji podatku wynikają z przyspieszenia lub opóźnienia odliczeń lub dochodu do opodatkowania.
Zrozumienie kompleksowej alokacji podatku
Przychody i wydatki firmy w jej własnych księgach oraz w zeznaniach podatkowych często różnią się, ponieważ przyspieszenie lub opóźnienie niektórych transakcji na papierze wiąże się z korzyściami podatkowymi. Na przykład firma może wewnętrznie odpisać koszt przez kilka lat, ale zdecydować się na szybsze ubieganie się o zwrot kosztów w celach podatkowych w oparciu o zmiany w przepisach dotyczących dochodów lub podatków.
Kompleksowa alokacja podatków pozwala na uzgodnienie tych przejściowych różnic, które powstają między sprawozdawczością podatkową a terminami składania sprawozdań z wyników finansowych. Jak wspomniano, kompleksowa alokacja podatków jest również znana jako międzyokresowa alokacja podatku, która jest odniesieniem do dwóch zestawów okresów sprawozdawczych, które firmy stosują w księgowości.
Cztery klasy transakcji mogą prowadzić do tymczasowej rozbieżności między okresami podatkowymi i rozliczeniowymi:
- Przyspieszone raportowanie dochodu do opodatkowania
- Opóźnione zgłaszanie dochodu do opodatkowania
- Przyspieszone raportowanie kosztów uzyskania przychodów
- Opóźnione zgłaszanie kosztów uzyskania przychodów
Najczęstszym źródłem różnic przejściowych jest obsługa amortyzacji aktywów, która dla celów podatkowych stanowi koszt uzyskania przychodu. Internal Revenue Service (IRS) udziela firmom pewną swobodę w jaki sposób wybiera zgłosić te wydatki, które często mogą prowadzić do rodzaju różnic przejściowych, które mogą wymagać rozdzielczość poprzez kompleksową alokacji podatku.
Przykład kompleksowej alokacji podatku
Firmy często stosują amortyzację liniową i amortyzację przyspieszoną dla tego samego elementu wyposażenia do różnych celów. Firma zazwyczaj stosuje amortyzację liniową do celów księgowych, podczas gdy stosuje zasady przyspieszonej amortyzacji do celów podatkowych.
Na przykład firma budowlana Acme kupuje dźwig o wartości 200 000 USD. Zasady IRS pozwalają na przyspieszoną amortyzację sprzętu w ciągu pięciu lat. Daje to Acme amortyzację o 40 000 USD przez pięć lat. Jednak po stronie księgowej ksiąg Acme firma stosuje 10-letnią metodę liniową, która pojawia się jako roczny koszt w wysokości 20 000 USD przez 10 lat. Ostatecznie obie metody spotykają się w tym samym miejscu: pełna amortyzacja środka trwałego. Tymczasową różnicę w okresie finansowym suwnicy rozwiązuje się za pomocą kompleksowej alokacji podatku.
W praktyce firmy posiadają portfel aktywów podlegających tymczasowej alokacji, a ich księgowi muszą zdecydować, jak agresywnie alokować rozbieżność. Niektóre firmy decydują się na ścisłe raportowanie wydatków podatkowych w roku, w którym dokonują tych płatności. Gdyby Acme była taką firmą, trzymałaby się kwoty 40 000 dolarów rocznych potrąceń pobieranych przez IRS. Inne firmy wolą dokonywać alokacji według wartości księgowej amortyzacji. IRS wykazał pewną elastyczność w tym obszarze, a przede wszystkim sprzyja spójności.