Koszt sprzedanych towarów (COGS)
Jaki jest koszt sprzedanych towarów (COGS)?
Koszt sprzedanych towarów (COGS) odnosi się do bezpośrednich kosztów wytworzenia towarów sprzedawanych przez firmę. Kwota ta obejmuje koszt materiałów i robocizny bezpośrednio wykorzystanych do wytworzenia towaru. Nie obejmuje kosztów pośrednich, takich jak koszty dystrybucji i koszty sił sprzedaży.
Koszt sprzedanych towarów jest również nazywany „kosztem sprzedaży”.
Kluczowe wnioski
- Koszt własny sprzedaży (COGS) obejmuje wszystkie koszty i wydatki bezpośrednio związane z produkcją towarów.
- KWS nie obejmuje kosztów pośrednich, takich jak koszty ogólne oraz sprzedaż i marketing.
- COGS jest odejmowany od przychodów (sprzedaży) w celu obliczenia zysku brutto i marży brutto. Wyższy koszt własny sprzedaży skutkuje niższymi marżami.
- Wartość KWS zmieni się w zależności od standardów rachunkowości zastosowanych w obliczeniach.
Wzór i obliczenia dla kosztów własnych
Sprzedane zapasy pojawiają się w rachunku zysków i strat pod kontem KWS. Początkowe zapasy na rok to zapasy pozostałe z poprzedniego roku – to znaczy towary, które nie zostały sprzedane w poprzednim roku. Wszelkie dodatkowe produkcje lub zakupy dokonane przez firmę produkcyjną lub detaliczną są dodawane do początkowego zapasu. Na koniec roku produkty, które nie zostały sprzedane, odejmowane są od sumy początkowych zapasów i dodatkowych zakupów. Ostateczna liczba uzyskana z obliczeń to koszt sprzedanych towarów w ciągu roku.
KWS dotyczy tylko tych kosztów, które są bezpośrednio związane z produkcją towarów przeznaczonych do sprzedaży.
Bilans ma konto zwane rachunkiem aktywów obrotowych. W ramach tego konta znajduje się pozycja o nazwie ekwipunek. Bilans przedstawia kondycję finansową firmy tylko na koniec okresu obrachunkowego. Oznacza to, że wartość zapasów zapisana w aktywach obrotowych jest zapasem końcowym. Ponieważ zapasy początkowe to zapasy, które firma ma na stanie na początku okresu obrachunkowego, oznacza to, że zapasy początkowe są również zapasami końcowymi firmy na koniec poprzedniego okresu obrachunkowego.
Co mówi Ci COGS?
KWS jest ważnym miernikiem w sprawozdaniach finansowych, ponieważ jest odejmowany od przychodów firmy w celu określenia jej zysku brutto. Zysk brutto to miara rentowności, która ocenia, jak wydajnie zarządza swoją pracą i zaopatrzeniem w procesie produkcyjnym.
Ponieważ KWS jest kosztem prowadzenia działalności gospodarczej, jest on rejestrowany jako koszt biznesowy w rachunku zysków i strat. Znajomość kosztów sprzedanych towarów pomaga analitykom, inwestorom i menedżerom oszacować wyniki finansowe firmy. Jeśli COGS wzrośnie, dochód netto zmniejszy się. Chociaż ten ruch jest korzystny dla celów podatku dochodowego, firma przyniesie mniejszy zysk swoim akcjonariuszom. Firmy starają się więc utrzymywać niski koszt własny sprzedaży, aby zyski netto były wyższe.
Koszt sprzedanych towarów (COGS) to koszt nabycia lub wytworzenia produktów, które firma sprzedaje w danym okresie, więc jedynymi kosztami uwzględnionymi w środku są te, które są bezpośrednio związane z wytworzeniem produktów, w tym koszty pracy, materiałów i kosztów produkcji. Na przykład KWS producenta samochodów obejmowałby koszty materiałów na części potrzebne do wykonania samochodu oraz koszty robocizny użyte do złożenia samochodu. Koszt wysłania samochodów do dealerów oraz koszt robocizny użytej do sprzedaży samochodu byłyby wyłączone.
Ponadto koszty poniesione na samochody, które nie zostały sprzedane w ciągu roku, nie zostaną uwzględnione przy obliczaniu KWS, niezależnie od tego, czy są to koszty bezpośrednie, czy pośrednie. Innymi słowy, KWS obejmuje bezpośredni koszt wytworzenia dóbr lub usług, które zostały zakupione przez klientów w ciągu roku.
Z reguły, jeśli chcesz wiedzieć, czy wydatek mieści się w ramach KWS, zapytaj: „Czy ten wydatek byłby wydatkiem, nawet gdyby nie wygenerowano żadnej sprzedaży?”
Metody księgowania i KWS
Wartość kosztu własnego sprzedaży uzależniona jest od przyjętej przez firmę metody wyceny zapasów. Istnieją trzy metody, których firma może użyć podczas rejestrowania poziomu zapasów sprzedanych w okresie: pierwsze weszło, pierwsze wyszło (FIFO), ostatnie weszło, pierwsze wyszło (LIFO) i metoda średniego kosztu.
FIFO
Najwcześniejsze kupowane lub produkowane towary są sprzedawane jako pierwsze. Ponieważ ceny mają tendencję do wzrostu w czasie, firma, która stosuje metodę FIFO, najpierw sprzedaje najtańsze produkty, co przekłada się na niższy koszt własny sprzedaży niż COGS zarejestrowany w ramach LIFO. Stąd dochód netto przy zastosowaniu metody FIFO rośnie w czasie.
LIFO
Najnowsze towary dodane do inwentarza są sprzedawane jako pierwsze. W okresach wzrostu cen towary o wyższych kosztach są sprzedawane jako pierwsze, co prowadzi do wyższej kwoty COGS. Z biegiem czasu dochód netto ma tendencję do zmniejszania się.
Metoda średniego kosztu
Do wyceny sprzedawanych towarów służy średnia cena wszystkich towarów na stanie, niezależnie od daty zakupu. Uwzględnienie średniego kosztu produktu w danym okresie daje efekt wygładzający, który zapobiega znacznemu wpływowi kosztów COGS na ekstremalne koszty jednego lub więcej przejęć lub zakupów.
Specjalna metoda identyfikacji
Specjalna metoda identyfikacji wykorzystuje określony koszt każdej jednostki towarów (zwanych również zapasami lub towarami) do obliczenia końcowych zapasów i KWS dla każdego okresu. W tej metodzie firma dokładnie wie, który przedmiot został sprzedany i jaki jest dokładny koszt. Co więcej, ta metoda jest zwykle stosowana w branżach, które sprzedają unikalne przedmioty, takie jak samochody, nieruchomości oraz rzadkie i cenne klejnoty.
Wyłączenia z odliczenia KWS
Wiele firm usługowych w ogóle nie ma żadnych kosztów sprzedaży towarów. Koszt własny koszt nie jest szczegółowo omawianyw ogólnie przyjętych zasadach rachunkowości (GAAP), ale koszt własny sprzedaży definiowany jest jako jedynie koszt pozycji zapasów sprzedanych w danym okresie. Firmy usługowe nie tylko nie mają towarów do sprzedania, ale firmy czysto usługowe również nie mają zapasów. Jeżeli KWS nie jest wymieniony w rachunku zysków i strat, nie można odliczyć tych kosztów.
Przykłady firm usługowych obejmują firmy księgowe, kancelarie prawne, rzeczoznawców majątkowych, konsultantów biznesowych, profesjonalnych tancerzy itp. Mimo że wszystkie te branże generują wydatki biznesowe i zwykle wydają pieniądze na świadczenie swoich usług, nie wymieniają kosztów sprzedaży. Zamiast tego mają tak zwany „koszt usług”, który nie jest wliczany do odliczenia COGS.
Koszt dochodu a koszt własny sprzedaży
Koszty przychodów istnieją w przypadku bieżących usług kontraktowych, które mogą obejmować surowce, bezpośrednią robociznę, koszty wysyłki i prowizje płacone pracownikom sprzedaży. Przedmiotów tych nie można jednak zgłaszać jako KWS bez fizycznie wyprodukowanego produktu do sprzedaży. Witryna IRS wymienia nawet kilka przykładów „firm świadczących usługi osobiste”, które nie obliczają KWS w swoim rachunku zysków i strat. Należą do nich lekarze, prawnicy, stolarze i malarze.
Wiele firm usługowych ma do sprzedania pewne produkty. Na przykład linie lotnicze i hotele są przede wszystkim dostawcami usług, odpowiednio, takich jak transport i zakwaterowanie, ale sprzedają również prezenty, jedzenie, napoje i inne przedmioty. Te pozycje są zdecydowanie uważane za towary, a firmy te z pewnością posiadają zapasy takich towarów. Obie te branże mogą wymieniać KWS w swoich zestawieniach dochodów i ubiegać się o nie do celów podatkowych.
Koszty operacyjne a koszt własny sprzedaży
Zarówno koszty operacyjne, jak i koszt sprzedanych towarów (COGS) to wydatki, które firmy ponoszą w związku z prowadzeniem działalności. Jednak wydatki są segregowane w rachunku zysków i strat. W przeciwieństwie do KWS, koszty operacyjne (OPEX) to wydatki, które nie są bezpośrednio związane z produkcją towarów lub usług.
Zazwyczaj koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne (koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne ) są uwzględniane w kosztach operacyjnych jako oddzielna pozycja. Koszty sprzedaży, koszty ogólne i administracyjne to wydatki niezwiązane bezpośrednio z produktem, takie jak koszty ogólne. Przykłady kosztów operacyjnych obejmują:
- Wynajem
- Narzędzia
- Materiały biurowe
- Koszty prawne
- Sprzedaż i marketing
- Lista płac
- Koszty ubezpieczenia
Ograniczenia COGS
KWS mogą być łatwo manipulowane przez księgowych lub menedżerów chcących ugotować książki. Można to zmienić przez:
- Alokowanie na zapasy wyższych kosztów ogólnych produkcji niż te poniesione
- Zawyżone rabaty
- Zawyżanie zwrotów do dostawców
- Zmiana stanu zapasów na koniec okresu obrachunkowego
- Przewartościowanie zapasów pod ręką
- Brak odpisania przestarzałych zapasów
Gdy zapasy są sztucznie zawyżane, koszt własny sprzedaży będzie zaniżony, co z kolei doprowadzi do wyższej niż faktyczna marży zysku brutto, a tym samym do zawyżonego dochodu netto.
Inwestorzy przeglądający sprawozdania finansowe firmy mogą wykryć pozbawione skrupułów księgowanie zapasów, sprawdzając gromadzenie się zapasów, na przykład wzrost zapasów szybciej niż raportowane przychody lub łączne aktywa.
Przykład korzystania z KWS
Jako przykład historyczny, obliczyć koszt towarów sprzedanych dla JC Penney (NYSE: JCP) za rok obrotowy (FY) zakończony 2016. Pierwszym krokiem jest znalezienie początkowych i końcowych zapasów w bilansie firmy:
- Początkowe zapasy: Zapasy zarejestrowane w roku podatkowym zakończonym 2015 = 2,72 miliarda USD
- Końcowe zapasy: Zapasy zarejestrowane w roku podatkowym zakończonym 2016 = 2,85 miliarda USD
- Zakupy w 2016 r.: na podstawie powyższych informacji = 8,2 miliarda USD
Korzystając ze wzoru na KWS, możemy obliczyć:
- 2,72 USD + 8,2 – 2,85 = 8,07 miliarda USD
Jeśli spojrzymy na rachunek zysków i strat firmy za 2016 rok, zobaczymy, że raportowany koszt własny sprzedaży wynosi 8,07 miliarda dolarów, czyli dokładnie tyle, ile obliczyliśmy tutaj.
Często Zadawane Pytania
Jak obliczasz koszt sprzedanych towarów (COGS)?
Koszt sprzedanych towarów (COGS) jest obliczany poprzez zsumowanie różnych kosztów bezpośrednich wymaganych do wygenerowania przychodów firmy. Co ważne, koszt własny sprzedaży jest oparty tylko na kosztach, które są bezpośrednio wykorzystywane przy wytwarzaniu tych przychodów, takich jak zapasy firmy lub koszty pracy, które można przypisać do określonej sprzedaży. Z kolei koszty stałe, takie jak wynagrodzenia kierownictwa, czynsz i media, nie są uwzględniane w KWS. Inwentaryzacja jest szczególnie ważnym składnikiem KWS, a zasady rachunkowości pozwalają na kilka różnych podejść do uwzględniania ich w obliczeniach.
Czy wynagrodzenia są uwzględnione w KWS?
KWS nie obejmuje wynagrodzeń i innych kosztów ogólnych i administracyjnych. Jednak niektóre rodzaje kosztów pracy można uwzględnić w KWS, pod warunkiem, że można je bezpośrednio powiązać z określoną sprzedażą. Na przykład firma, która wykorzystuje kontrahentów do generowania przychodów, może płacić im prowizję na podstawie ceny naliczonej klientowi. W tym scenariuszu prowizja zarobiona przez wykonawców może zostać uwzględniona w KWS przedsiębiorstwa, ponieważ ten koszt pracy jest bezpośrednio powiązany z generowanymi przychodami.
Jak zapasy wpływają na KWS?
Teoretycznie KWS powinien obejmować koszt wszystkich zapasów, które zostały sprzedane w okresie obrachunkowym. W praktyce jednak firmy często nie wiedzą dokładnie, które jednostki zapasów zostały sprzedane. Zamiast tego opierają się na metodach księgowych, takich jak zasady „ pierwsze weszło, pierwsze wyszło” (FIFO) i ostatnie weszło, pierwsze wyszło (LIFO), aby oszacować, jaka wartość zapasów została faktycznie sprzedana w danym okresie. Jeśli wartość zapasów uwzględniona w KWS jest stosunkowo wysoka, będzie to wywierać presję na spadek zysku brutto firmy. Z tego powodu firmy czasami wybierają metody księgowania, które dadzą niższą wartość KWS, próbując zwiększyć ich raportowaną rentowność.