XAF (frank środkowoafrykański CFA)

Co to jest XAF (frank środkowoafrykański CFA)?

XAF (frank środkowoafrykański CFA), wspierany przez skarbiec Francji i powiązany z euro, jest oficjalną walutą sześciu krajów Afryki Środkowej.

Zrozumieć XAF (frank środkowoafrykański CFA)

XAF (frank środkowoafrykański CFA) jest używany przez członków środkowoafrykańskiej unii walutowej, znanej jako Unia Gospodarcza i Walutowa Afryki Środkowej i obejmuje Kamerun, Republikę Środkowoafrykańską, Czad, Republikę Konga, Gwineę Równikową i Gabon. CFA to skrót od „Communatué financière d’Afrique”, co po angielsku oznacza Afrykańską Wspólnotę Finansową.

XAF (frank środkowoafrykański CFA) jest w obiegu w banknotach o nominałach 500, 1000, 2000, 5000 i 10 000 franków. Monety są w obiegu o nominałach 1, 2, 5, 10, 25, 50, 100 i 500 franków. Bank Państw Afryki Środkowej zarządza walutą i ją emituje. Aktualny kurs wynosi 1 EUR = 655,5 XAF.

XAF ma swoje korzenie w afrykańskim imperium kolonialnym Francji. Francja rządziła większą częścią Afryki Zachodniej i Środkowej od połowy XIX wieku do połowy XX wieku. W 1910 roku rząd francuski ustanowił francuską Afrykę Równikową, która była federacją francuskich posiadłości kolonialnych w Afryce Równikowej, rozciągającą się na północ od rzeki Kongo do Sahelu.

Kolonie francuskiej Afryki Równikowej używały francuskiego franka równikowego jako oficjalnej waluty regionu. Pieniądze te znajdowały się w obiegu od 1917 do 1945 roku, kiedy zastąpił je frank środkowoafrykański. Gdy kraje tego regionu uzyskały niezależność od Francji, zachowały franka środkowoafrykańskiego jako swoją walutę.

Wpływ sześciu gospodarek na franka afrykańskiego

W 1964 r. Wraz z podpisaniem traktatu z Brazzaville nastąpiło utworzenie Unii Celno-Gospodarczej Afryki Środkowej. Kraje sygnatariusze to Kamerun, Republika Środkowoafrykańska, Czad, Republika Konga i Gabon. Gwinea Równikowa, jedyna była hiszpańska kolonia w unii walutowej, dołączyła do niej w 1983 roku i rok później przyjęła środkowoafrykański frank CFA jako swoją walutę. Bank Państw Afryki Środkowej utworzony w 1972 r. Zastąpił Bank Centralny Afryki Równikowej i Kamerunu jako zarządca walutowy i nadzór bankowy w regionie.

Kultura i gospodarka sześciu krajów używających środkowoafrykańskiego franka CFA są zróżnicowane.

• Mimo że dług publiczny Republiki Kamerunu zmniejszył się, kraj nadal boryka się z zubożałą populacją rolników produkujących na własne potrzeby. Uprawami dochodowymi są kawa, cukier i tytoń, ale kraj ma również rozwijający się sektor przemysłowy. Dane Banku Światowego z 2017 r. Pokazują roczny wzrost produktu krajowego brutto (PKB) o 3,2%, przy rocznym deflatorze inflacji na poziomie 2,8%.
• Republika Gabońska ma bogate zasoby ropy naftowej, które stanowią prawie połowę dochodu kraju. Dane Banku Światowego z 2017 r. Pokazują roczny wzrost produktu krajowego brutto (PKB) o 1,1%, przy rocznym deflatorze inflacji na poziomie 1,3%.
• Mając jeden z najgorszych na świecie rekordów w zakresie łamania praw człowieka i handlu ludźmi, Republika Gwinei Równikowej ma obfite rezerwy ropy naftowej. Ropa naftowa zapewnia cały dochód kraju. Dane Banku Światowego z 2017 r. Pokazują roczny wzrost produktu krajowego brutto (PKB) o minus 3,2%, przy rocznym deflatorze inflacji na poziomie 12,5%.
• Republika Konga jest znaczącym producentem ropy naftowej i odpowiada za większość PKB tego kraju. Istnieje nierówny podział bogactwa wśród ludności. Dane Banku Światowego z 2017 r. Pokazują roczny wzrost produktu krajowego brutto (PKB) o 3,2%, przy rocznym deflatorze inflacji na poziomie 2,8%.
• Seria konfliktów i przemocy okaleczyła Republikę Czadu od czasu uzyskania przez nią niepodległości w 1960 r. Ta niepewność umieściła Czad jako jedno z najbiedniejszych krajów świata według wskaźnika rozwoju społecznego  (HDI). Dane Banku Światowego z 2017 r. Pokazują roczny wzrost produktu krajowego brutto (PKB) o 4,6% przy rocznym deflatorze inflacji na poziomie 14,6%.
• Republika Środkowoafrykańska posiada złoża uranu, ropy naftowej, diamentów i złota, ale pozostaje jednym z najbiedniejszych krajów świata. HDI wymienia to jako jedno z najbardziej niezdrowych miejsc do życia na świecie. Podstawowym eksportem są diamenty przemysłowe. Dane Banku Światowego z 2017 r. Pokazują roczny wzrost produktu krajowego brutto (PKB) o 4,3%, przy rocznym deflatorze inflacji na poziomie 4,5%.