4 maja 2021 15:53

Analiza inwestycji kapitałowych

Co to jest analiza inwestycji kapitałowych?

Analiza inwestycji kapitałowych to procedura budżetowania wykorzystywana przez firmy i agencje rządowe do oceny potencjalnej rentowności inwestycji długoterminowej. Analiza inwestycji kapitałowych ocenia inwestycje długoterminowe, które mogą obejmować środki trwałe, takie jak sprzęt, maszyny lub nieruchomości. Celem tego procesu jest zidentyfikowanie opcji, która może przynieść najwyższy zwrot z zainwestowanego kapitału. Przedsiębiorstwa mogą wykorzystywać różne techniki do przeprowadzania analizy inwestycji kapitałowych, które obejmują obliczanie oczekiwanej wartości przyszłych przepływów pieniężnych z projektu, kosztu finansowania i ryzyka zwrotu z projektu.

Kluczowe wnioski

  • Analiza inwestycji kapitałowych to narzędzie do budżetowania, którego firmy i rządy używają do prognozowania zwrotu z inwestycji długoterminowej.
  • Analiza inwestycji kapitałowych ocenia inwestycje długoterminowe, w tym środki trwałe, takie jak sprzęt, maszyny lub nieruchomości.
  • Analiza inwestycji kapitałowych służy do identyfikacji opcji, która może przynieść najwyższy zwrot z zainwestowanego kapitału.
  • Przedsiębiorstwa mogą stosować różne modele w analizie inwestycji kapitałowych, w tym wartość bieżącą netto i zdyskontowane przepływy pieniężne.

Zrozumienie analizy inwestycji kapitałowych

Inwestycje kapitałowe są ryzykowne, ponieważ wiążą się ze znacznymi, początkowymi wydatkami na aktywa przeznaczone na wiele lat pracy, a ich zwrot zajmie dużo czasu. Jednym z podstawowych wymagań firmy oceniającej projekt kapitałowy jest zwrot z inwestycji większy niż stopa progowa lub wymagana stopa zwrotu dla akcjonariuszy firmy.

Wartość bieżąca netto

Jedną z najpowszechniejszych miar wykorzystywanych do analizy inwestycji kapitałowych jest model wartości bieżącej netto (NPV), który określa, ile oczekiwany przychód z projektu – zwany przyszłymi przepływami pieniężnymi – jest wart w dzisiejszych dolarach. Wartość bieżąca netto pokazuje, czy przyszłe przepływy pieniężne lub przychody wystarczą na pokrycie początkowej inwestycji projektu i wszelkich innych wypływów pieniężnych.

Obliczenie wartości bieżącej netto dyskontuje – lub zmniejsza – oczekiwane przyszłe przepływy pieniężne o określoną stopę, aby uzyskać ich wartość w dzisiejszych warunkach. Po odjęciu początkowego kosztu inwestycji od bieżącej wartości oczekiwanych przepływów pieniężnych kierownik projektu może określić, czy warto realizować projekt. Jeśli NPV jest liczbą dodatnią, oznacza to, że warto dążyć do tego, podczas gdy ujemna NPV oznacza, że ​​przyszłe przepływy pieniężne nie generują wystarczającego zwrotu, aby być tego wart i pokryć początkową inwestycję.

Zasadniczo wartość bieżąca netto (NPV) mierzy różnicę między bieżącą wartością wpływów pieniężnych projektu a bieżącą wartością wszelkich kosztów lub wypływów pieniężnych. Na przykład firma może porównać zwroty z projektu z kosztami finansowania tego projektu. Koszt finansowania byłby progową stopą procentową zastosowaną do obliczenia bieżącej wartości przepływów pieniężnych. Projekt nie byłby wart realizowania, gdyby oczekiwane przepływy pieniężne nie wystarczały na pokrycie wymaganej stopy zwrotu i początkowego kosztu inwestycji.

Zdyskontowane przepływy pieniężne (DCF)

Zdyskontowane przepływy pieniężne (DCF) są podobne do wartości bieżącej netto, ale także nieco się różnią. Wartość bieżąca netto oblicza bieżącą wartość przepływów pieniężnych i odejmuje inwestycję początkową. Analiza DCF jest zasadniczo elementem obliczania wartości bieżącej netto, ponieważ jest to proces wykorzystania stopy dyskontowej lub alternatywnej stopy zwrotu do pomiaru, czy przyszłe przepływy pieniężne sprawiają, że inwestycja jest tego warta, czy nie.

DCF jest popularny wśród inwestycji, które w przyszłości mają co roku generować określoną stopę zwrotu. Nie uwzględnia żadnych kosztów początkowych, a jedynie mierzy, czy warto zainwestować w stopę zwrotu z oczekiwanych przyszłych przepływów pieniężnych na podstawie stopy dyskontowej zastosowanej we wzorze.

W przypadku analizy DCF stopa dyskontowa jest zazwyczaj stopą zwrotu uznawaną za wolną od ryzyka i stanowiącą alternatywną inwestycję projektu. Na przykład amerykańska obligacja skarbowa jest zwykle uważana za wolną od ryzyka, ponieważ papiery skarbowe są wspierane przez rząd Stanów Zjednoczonych. Jeśli Skarb Państwa zapłaciłby 2% odsetek, projekt musiałby zarobić więcej niż 2% – lub stopę dyskontową – aby był wart ryzyka.

Wartość bieżąca to wartość oczekiwanych przepływów pieniężnych w dzisiejszych dolarach po zdyskontowaniu lub odjęciu stopy dyskontowej. Jeżeli wynik lub wartość bieżąca przepływów pieniężnych jest większa niż stopa zwrotu ze stopy dyskontowej, inwestycja jest warta kontynuacji.

Uwagi specjalne

Decyzje dotyczące inwestycji kapitałowych nie są podejmowane lekko. Modele analityczne są łatwe do skonfigurowania. Jednak dane wejściowe wpływają na wyniki modelu; w związku z tym rozsądne założenia mają kluczowe znaczenie dla określenia, czy planowana inwestycja jest realizowana. Przepływy pieniężne wykraczające poza, powiedzmy, trzy lub pięć lat mogą być trudne do przewidzenia. Stopa dyskontowa stosowana do lat odległych w przyszłość ma znaczący wpływ na obliczenia wartości bieżącej.

Należy przeprowadzić analizę wrażliwości, w której różne dane wejściowe są podłączane do modelu w celu zmierzenia zmian wartości. Ale nawet wtedy nieoczekiwane zdarzenia mogą zepsuć najlepiej zaprojektowany model z najbardziej rozsądnymi założeniami, w którym to przypadku osoba zajmująca się modelowaniem może zdecydować się na włączenie czynników awaryjnych do analizy.