Internet szerokopasmowy
Co to jest łącze szerokopasmowe?
Szerokopasmowe to różne technologie transmisji o dużej przepustowości, które są używane do przesyłania danych, głosu i wideo na duże odległości i przy dużych prędkościach. Typowe media transmisji obejmują kabel koncentryczny, kabel światłowodowy i fale radiowe.
Kluczowe wnioski
- Termin szerokopasmowy jest używany do opisania infrastruktury komunikacyjnej o dużej szybkości i przepustowości.
- Jest powszechnie stosowany w odniesieniu do usług szybkiego Internetu, które stają się coraz ważniejsze zarówno dla konsumentów, jak i dla rządów.
- Obecnie dostępność łączy szerokopasmowych jest silnie skoncentrowana w niewielkiej liczbie krajów rozwiniętych. Jednak nowe innowacje w szerokopasmowych usługach satelitarnych mogą potencjalnie poszerzyć zakres dostępu na całym świecie.
Jak działa łącze szerokopasmowe
Obecnie dyskusja na temat łączy szerokopasmowych często koncentruje się na ich wykorzystaniu do zapewnienia szybkiego dostępu do Internetu. Historycznie rzecz biorąc, Internet szerokopasmowy był definiowany jako szybszy niż tradycyjne połączenie telefoniczne. Jednak obecnie często wymagane są bardziej precyzyjne definicje. Na przykład Federalna Komisja Łączności (FCC) orzekła w 2015 r., Że aby można ją było uznać za Internet szerokopasmowy, usługa musi oferować prędkość pobierania i wysyłania odpowiednio co najmniej 25 i 3 megabitów.
Ogólnie rzecz biorąc, dwie definiujące cechy łączy szerokopasmowych to to, że są one szybkie i dostępne przez cały czas. Obie te cechy służą do odróżnienia łączy szerokopasmowych od starszych połączeń dial-up. Nie tylko modemowe połączenie internetowe było wolniejsze, ale było dostępne tylko na specjalne żądanie użytkownika.
Ze względu na wyraźną przewagę nad usługami dial-up, szerokopasmowy dostęp do Internetu jest preferowany zarówno przez użytkowników końcowych, jak i rządy. Pomimo jego powszechnej atrakcyjności, dostęp do szerokopasmowego dostępu zapewnianego przez łącze szerokopasmowe jest silnie skoncentrowany tylko w kilku krajach. Na przykład w 1986 r. W Stanach Zjednoczonych przypadało prawie 30% globalnej przepustowości, w dużej mierze dzięki inwestycjom w infrastrukturę szerokopasmową.
Do 2004 r. Udział Stanów Zjednoczonych w globalnej przepustowości spadł do nieco poniżej 20%, w dużej mierze z powodu nowych inwestycji infrastrukturalnych ze strony Chin. Podobnie trend ten utrzymywał się do roku 2014, kiedy to udział Chin w globalnej przepustowości wzrósł do około 30%, w porównaniu z około 15% w Stanach Zjednoczonych.
W innych krajach azjatyckich, zwłaszcza w Japonii i Korei Południowej, w ostatnich dziesięcioleciach nastąpiła ogromna poprawa dzięki rozwojowi dostępu do szerokopasmowego Internetu. Jednak w sumie świat pozostaje wysoce spolaryzowany pod tym względem, a 10 wiodących krajów posiada prawie 75% światowej infrastruktury szerokopasmowej.
Przykład łącza szerokopasmowego
Jedną z wyłaniających się granic technologii transmisji szerokopasmowej jest wykorzystanie zaawansowanych sieci satelitarnych w celu zapewnienia dostępu do Internetu bez konieczności inwestowania na dużą skalę w infrastrukturę naziemną.
Godnym uwagi przykładem tego wyłaniającego się podejścia jest projekt Starlink, który jest obecnie realizowany przez prywatną firmę SpaceX zajmującą się badaniami i rozwojem kosmosu. Poprzez ten projekt założyciel SpaceX, Elon Musk, zamierza wystrzelić bezprecedensowy zestaw 12 000 satelitów zaprojektowanych do pracy w tandemie, aby zapewnić szybki satelitarny dostęp do Internetu użytkownikom na całym świecie.
Od listopada 2019 roku w ramach tego nowego programu SpaceX rozmieściło około 120 satelitów. Firma szacuje jednak, że w dłuższej perspektywie projekt może pociągnąć za sobą wystrzelenie nawet 42 000 satelitów. Jeśli projekt zakończy się sukcesem, deklarowanym celem projektu będzie zapewnienie tanich usług szerokopasmowego Internetu użytkownikom na całym świecie, potencjalnie podcinając tym samym dostawców naziemnych usług telekomunikacyjnych.