Przewiduj inflację za pomocą wskaźnika cen producentów (PPI)

Inflacja, czyli tempo zmian cen koszyka dóbr i usług, jest jednym z najbardziej oczekiwanych wskaźników oceny ogólnej kondycji gospodarki. Niską i stabilną stopę inflacji najczęściej obserwuje się w zdrowych, rozwijających się gospodarkach z odpowiednią polityką pieniężną. Z drugiej strony niekontrolowana inflacja znacząco zmniejsza siłę nabywczą oszczędności osób fizycznych, podczas gdy  deflacja  wskazuje na spowolnienie gospodarcze. Ekonomiści i decydenci ściśle współpracują z bankami centralnymi w celu koordynowania optymalnych operacji otwartego rynku i dostosowań polityki pieniężnej, które sprzyjają stabilnej długoterminowej stopie inflacji.

Gdy inflacja jest wysoka, banki centralne podnoszą stopy procentowe, aby ograniczyć wzrost gospodarczy i ciągły popyt na fundusze. Podobnie deflacja lub okresy spadku cen często wymuszają wzrost podaży pieniądza, gdy rządy próbują stymulować gospodarkę. Dla inwestorów inflacja jest niezwykle użyteczną miarą, ponieważ można ją wykorzystać jako wskaźnik wyprzedzający do spekulacji na temat przyszłego kierunku stóp procentowych. Zazwyczaj stopy procentowe mają ujemną korelację ze zwrotami rynkowymi.

Co to jest PPI?

Zanim przyjrzymy się PPI, często jest to  indeks cen konsumpcyjnych (CPI), który jest najczęściej cytowaną miarą inflacji. Miara ta mierzy zmianę ceny koszyka dóbr i usług z perspektywy konsumenta. Często pomijany  wskaźnik cen producentów (PPI) może być również wykorzystany do oceny tempa zmian cen. Według  Bureau of Labor Statistics (BLS), organu rządowego, który zbiera dane o PPI i publikuje je co miesiąc, PPI „mierzy średnią zmianę w czasie cen sprzedaży otrzymywanych przez krajowych producentów za ich produkcję”.

PPI jest nieco podobny do CPI z tym wyjątkiem, że patrzy na rosnące ceny z perspektywy producenta, a nie konsumenta. Podczas gdy CPI analizuje ceny końcowe osiągane przez konsumentów, PPI cofa się o krok i określa zmianę cen produkcji, z jaką borykają się producenci. Rozbieżności między tymi dwiema cenami są oparte na czynnikach, takich jak podatki od sprzedaży i narzuty, gdy produkty przechodzą przez różne etapy łańcucha dostaw.

Jak mierzy się PPI

Istnieją trzy podstawowe miary PPI oparte na różnych etapach przetwarzania;indeks można mierzyć na produktach surowych, pośrednich i gotowych. Surowce mierzone wskaźnikiem cen towarów PPI odzwierciedlają zmieniające się koszty surowców, takich jak ruda żelaza, złom aluminiowy, soja i pszenica. PPI Stage of Processing Index śledzi zmiany cen towarów na pośrednich etapach produkcji. W skład tego indeksu wchodzą takie produkty jak rafinowane cukry, skóra, papier i podstawowe chemikalia. Podstawowy PPI odnosi się do indeksu dóbr gotowych i ogólnie jest tym, do czego odnoszą się ekonomiści, kiedy odwołuje się do wskaźnika cen producenta. Obuwie, mydło, opony i meble należą do podstawowych pozycji PPI.3

PPI można również podzielić na ogólne kategorie miar nakładów i produktów, które odzwierciedlają tempo zmian cen, za które konsumenci odpowiednio kupują i sprzedają swoje produkty.

Przy obliczaniu podstawowego PPI pozycje zmienne, takie jak ceny energii i żywności, są wyłączone z podstawowych obliczeń. Chociaż te pominięcia zmniejszają ogólną dokładność indeksu, na ich ceny duży wpływ mają tymczasowe nierównowagi podaży i popytu, które utrudniałyby porównanie indeksu w dłuższej perspektywie. Na szczęście BLS śledzi zmiany cen wielu z tych brakujących składników, więc zainteresowani analitycy mogą ponownie obliczyć wartości indeksu, aby uwzględnić nakłady żywności i energii.

Po porównaniu zmian cen z tymi, które miały miejsce w 1982 r., Który służy jako rok bazowy dla indeksu (wartość = 100), ogólną wartość PPI oblicza się za pomocą średniej ważonej. Wagi są określane na podstawie względnego znaczenia składników pod względem ich udziału w całkowitej produkcji krajowej. Na przykład plastikowe butelki i smary do użytku domowego mają znacznie większą wagę niż świece lub parasole. Łączna waga tysięcy pozycji znajdujących się w „koszyku” sięga 100%.

W lutym 2011 r. BLS rozpoczął eksperymenty z ulepszeniami wskaźnika etapu przetwarzania. Po początkowym skupieniu się jedynie na zmianach cen półproduktów i nieprzetworzonych towarów, w analizie zaczęto śledzić również rosnące koszty usług i robót budowlanych.