Definicja biogospodarki

Co to jest biogospodarka?

Bioekonomia jest postępową gałęzią nauk społecznych, która stara się zintegrować dyscypliny ekonomiczne i biologiczne wyłącznie w celu tworzenia teorii, które lepiej radzą sobie z wyjaśnianiem wydarzeń ekonomicznych na podstawie biologicznych i odwrotnie.

Zwolennicy biogospodarki uważają, że te same wzorce, które można dostrzec w ewolucji biologicznej, można zastosować do zachowania na giełdzie, ponieważ wiele takich samych „interakcji przyczynowych” i „elementów przetrwania” można znaleźć zarówno w przyrodzie, jak i tam.

Wyjaśnienie biogospodarki

W naturze widzimy grupy różnych organizmów współpracujące ze sobą, aby jak najlepiej wykorzystać zasoby potrzebne do podtrzymania życia, jednocześnie promując „przetrwanie najlepiej przystosowanych”. Podobnie jak finanse behawioralne i inne stosowane szkoły ekonomiczne, bioekonomia jest kolejnym przykładem teorii ekonomii wychodzącej poza klasyczne granice i próbującej lepiej wyjaśnić złożone ekonomie dzisiejszych czasów.

Jednak pomysł znalezienia najlepszego wykorzystania zasobów biologicznych dla gospodarki nie jest niczym nowym. Biogospodarka może pomóc w zarządzaniu zasobami w celu uniknięcia ich wyczerpywania. Zarządzanie zasobami naturalnymi można przeprowadzić za pomocą biogospodarki. Praktyka obejmuje znalezienie najlepszego sposobu zrównoważonego zarządzania zachowaniami społeczno-ekonomicznymi.

Modelowanie biogospodarki

Modelowanie biogospodarcze jest bardzo podobne do modelowania gospodarczego, biorąc pod uwagę zarządzanie zasobami naturalnymi. Przy pomocy modelowania biogospodarka może pomóc określić optymalne wykorzystanie zasobów naturalnych. Obejmuje to wpływ rolnictwa na dostępność wody lub inne czynniki. W wielu przypadkach modelowanie może pomóc określić potencjalne pułapki, które mogą zostać przeoczone lub źle zrozumiane.

Najbardziej godnym uwagi zastosowaniem biogospodarki i modelowania jest analiza eksploatacji życia morskiego. Obejmuje to obliczanie optymalnego zbioru i aktywności w czasie. Aby określić wykorzystanie, trzy kluczowe czynniki obejmują naturalną stopę wzrostu, stosunek ceny do kosztów i koszt alternatywny. Ostatecznie wymieranie lub wyczerpywanie się zasobów jest spowodowane niskim tempem naturalnego wzrostu, wysokim stosunkiem ceny do kosztów i wysokimi kosztami alternatywnymi.

Przykład bioekonomii z prawdziwego świata

Firma rozważa zasypanie namorzyn, aby zbudować centrum handlowe w pobliżu dzielnicy mieszkalnej. Z ekonomicznego punktu widzenia firma bada pieniądze i zasoby potrzebne do przekształcenia namorzynów w użyteczne grunty, a następnie porównuje to z oczekiwanymi przepływami pieniężnymi z centrum handlowego.

Z punktu widzenia biogospodarki firma nie tylko przyjrzy się podaży i popytowi, ale także oceni biologiczny i środowiskowy wpływ takiego posunięcia. Oznacza to, że namorzyny są domem dla wielu roślin i zwierząt, w tym ryb zjadających glony. Na giełdzie podaż i popyt stanowią podstawę teorii ekonomii. Jednak biogospodarka uwzględnia aspekt instynktu przetrwania, biorąc pod uwagę wyczerpywanie się i wykorzystanie zasobów.