Hipoteza Bernoulliego
Jaka jest hipoteza Bernoulliego?
Hipoteza Bernoulliego stwierdza, że osoba akceptuje ryzyko nie tylko na podstawie możliwych strat lub zysków, ale także na podstawie użyteczności uzyskanej z samego ryzykownego działania. Hipotezę wysunął matematyk Daniel Bernoulli, próbując rozwiązać to, co było znane jako paradoks petersburski.
Paradoks petersburski był pytaniem, które zasadniczo zadawało pytanie, dlaczego ludzie niechętnie uczestniczą w uczciwych grach, w których szansa na wygraną jest równie prawdopodobna, jak szansa na przegraną. Hipoteza Bernoulliego rozwiązała ten paradoks, wprowadzając pojęcie oczekiwanej użyteczności i stwierdzając, że wielkość użyteczności wynikająca z grania w grę jest istotnym czynnikiem decydującym o tym, czy w niej uczestniczyć.
Zrozumienie hipotezy Bernoulliego
Hipoteza Bernoulliego wprowadza również koncepcję malejącej użyteczności krańcowej uzyskiwanej z posiadania rosnących ilości pieniędzy. Im więcej pieniędzy ma dana osoba, tym mniej użyteczności zyskuje, zdobywając więcej pieniędzy. To sprawi, że osoba, która wygrała kilka rund gry i zdobyła dodatkowe pieniądze, będzie mniej skłonna do udziału w przyszłości, ponieważ czynnik użyteczności nie jest już obecny, mimo że kursy nie uległy zmianie.
Hipoteza Bernoulliego w finansach
Hipotezę Bernoulliego można zastosować do świata finansów, patrząc na tolerancję inwestora na ryzyko. Wraz ze wzrostem ilości pieniędzy, osoba ta może stać się bardziej niechętna do podejmowania ryzyka (pomimo wzrostu jej zdolności do podejmowania ryzyka z powodu wzrostu kapitału), ponieważ doświadcza ona zmniejszonej użyteczności krańcowej z każdym dodatkowym zarobionym dolarem. Ponieważ nie czują już pożytku ze swoich zysków, nie chcą już grać w ryzykowną grę. Mówiąc racjonalnie, nie ma powodu, aby przestać grać w grę, która ma uczciwe szanse. Innymi słowy, nie ma powodu, aby przestać inwestować na wyższym końcu spektrum ryzyka i zysków, aby zmaksymalizować zwroty. W praktyce jednak kwota pieniędzy, które można wygrać / zarobić, nie jest już warta tego dla osoby, ponieważ użyteczność każdego dolara spada, gdy masz ich więcej niż wystarczającą.
W związku z ideą malejących krańcowych zwrotów, hipoteza Bernoulliego zasadniczo stwierdza, że nie należy akceptować wysoce ryzykownego wyboru inwestycyjnego, jeśli potencjalne zyski przyniosą niewielką użyteczność lub wartość. Od młodego inwestora, który ma przed sobą jeszcze lata o najwyższych dochodach, można oczekiwać, że zaakceptuje większe ryzyko inwestycyjne, ponieważ potencjalne zyski mogą być bardzo cenne w porównaniu ze względnym brakiem bogactwa takiej osoby. Z drugiej strony emerytowany inwestor, który ma już w banku duże oszczędności, nie powinien szukać inwestycji o dużej zmienności lub ryzyku, ponieważ jest mało prawdopodobne, aby potencjalne korzyści były warte ryzyka.