Bear Stearns

Czym był Bear Stearns?

Bear Stearns był globalnym bankiem inwestycyjnym z siedzibą w Nowym Jorku, który upadł podczas kryzysu  kredytów hipotecznych subprime w 2008 roku.

Zrozumieć Bear Stearns

Firma Bear Strearns została założona w 1923 roku i przetrwała krach giełdowy w 1929 roku, stając się globalnym bankiem inwestycyjnym z oddziałami na całym świecie. Kompetentne zarządzanie i podejmowanie ryzyka sprawiły, że Bear Stearns nadal rozwijał się wraz z globalną gospodarką. Była to jedna z wielu firm, które skorzystały z  sekurytyzacji długów Lewisa Ranieriego w celu stworzenia nowych produktów finansowych.

Na początku XXI wieku Bear Stearns był jednym z największych banków inwestycyjnych na świecie i szanowanym członkiem panteonu banków inwestycyjnych na Wall Street. Pomimo przetrwania, a następnie rozkwitu po Wielkim Kryzysie, Bear Stearns był graczem w krachu kredytów hipotecznych i Wielkiej Recesji, która po nim nastąpiła.

Bear Stearns obsługiwał szeroki zakres usług finansowych. Wewnątrz tej mieszanki znajdowały się fundusze hedgingowe, które wykorzystywały zwiększoną dźwignię finansową do czerpania zysków z  zabezpieczonych zobowiązań dłużnych (CDO)  i innych sekurytyzowanych rynków dłużnych. W kwietniu 2007 r. Na rynku mieszkaniowym spadło dno i bank inwestycyjny szybko zaczął zdawać sobie sprawę, że rzeczywiste ryzyko związane z tymi strategiami funduszy hedgingowych jest znacznie większe, niż początkowo sądzono.

Załamanie rynku mieszkaniowego zaskoczyło cały system finansowy, ponieważ większość systemu opierała się na solidnych podstawach rynku mieszkaniowego, na których opierał się solidny rynek instrumentów pochodnych. The Bear Stearns fundusze wykorzystywane techniki do dalszego Podnieść dźwignię do tych rzekomych podstawach rynkowych, tylko dowiedzieć się, że ryzyko minusem na instrumentach oni do czynienia z nie był ograniczony w tym skrajnym przypadku załamania rynku.

Upadek funduszu hedgingowego Bear Stearns

Te fundusze hedgingowe wykorzystujące te strategie pisał ogromne straty, które potrzebne im do wyskoczył wewnętrznie, kosztując firmie kilka miliardów góry i wtedy dodatkowe straty miliardów dolarów w odpisach przez cały rok. To była zła wiadomość dla Bear Stearns, ale firma miała kapitalizację rynkową w wysokości 20 miliardów dolarów, więc straty uznano za niefortunne, ale możliwe do opanowania.

To zamieszanie przyniosło Bear Stearns pierwszą kwartalną stratę od 80 lat. Szybko, firmy ratingowe gromadziły i kontynuowały obniżanie oceny papierów wartościowych zabezpieczonych hipotecznie Bear Stearns i innych pakietów akcji. To pozostawiło firmę z niepłynnymi aktywami na rynku spadkowym. Spółce zabrakło środków iw marcu 2008 r. Zwróciła się do Rezerwy Federalnej w celu uzyskania gwarancji kredytowej w ramach instrumentu pożyczek terminowych papierów wartościowych. Kolejne obniżenie ratingu dotknęło firmę i rozpoczął się run na banki. Do 13 marca Bear Stearns był bankrutem. Jego akcje gwałtownie spadły.

JPMorgan Chase kupuje aktywa Bear Stearns

Aktywa Bear Stearns zostały sprzedane w ramach gwałtownej sprzedaży JPMorgan Chase za ułamek jego poprzedniej  kapitalizacji rynkowej. Fed pożyczył JPMorgan Chase pieniądze na zakup, a później kosztowało firmę kilka miliardów, aby zamknąć upadające transakcje i rozstrzygnąć spór sądowy przeciwko Bear Stearns. Powodem, dla którego Bear Stearns został sprzedany tak tanio, jest to, że w tamtym czasie nikt nie wiedział, które banki posiadają toksyczne aktywa ani jak wielką dziurę te pozornie nieszkodliwe syntetyczne produkty mogą zburzyć w bilansie.

Brak płynności, z jakim borykał się Bear Stearns w związku z ekspozycją na sekurytyzowany dług, naraził również inne banki inwestycyjne na kłopoty. Wiele największych banków było mocno narażonych na tego rodzaju inwestycje, w tym Lehman Brothers i Merrill Lynch. Ostatecznie upadek Bear Stearns i jego sprzedaż do JP Morgan Chase był początkiem upuszczania krwi w sektorze bankowości inwestycyjnej, a nie końcem.