Minimalizuj podatki dzięki lokalizacji aktywów

Lokalizacja aktywów to strategia minimalizacji podatków, która wykorzystuje różne rodzaje inwestycji, które podlegają różnym rozliczeniom podatkowym. Korzystając z tej strategii, inwestor określa, które papiery wartościowe powinny być przechowywane na rachunkach odroczonych podatkowo, a które na kontach podlegających opodatkowaniu, aby zmaksymalizować zwroty po opodatkowaniu. Kto może skorzystać na tej strategii inwestycyjnej, w jaki sposób lokalizacja aktywów może zminimalizować podatki i jaki jest optymalny sposób lokalizacji aktywów?

Osiągnięcie optymalnej lokalizacji aktywów

Lokalizacja aktywów, chociaż zapewnia niższe podatki, nie zastępuje alokacji aktywów, która polega na pozycjonowaniu akcji, funduszy i innych udziałów w portfelu w różnych sektorach, aby złagodzić spadki rynkowe. Dopiero po określeniu odpowiedniego zestawu aktywów dla swojego portfela możesz umieścić te inwestycje na odpowiednich kontach, aby zminimalizować podatki.

Najlepsza lokalizacja aktywów inwestora zależy od wielu różnych czynników, w tym profilu finansowego, obowiązujących przepisów podatkowych, okresów utrzymywania inwestycji oraz charakterystyki podatkowej i zwrotnej bazowych papierów wartościowych.

Zapasy sprzyjające opodatkowaniu powinny być przechowywane na rachunkach podlegających opodatkowaniu ze względu na niższe zyski kapitałowe i stawki podatku od dywidend oraz możliwość odroczenia zysków. Bardziej ryzykowne i bardziej niestabilne inwestycje należą do rachunków podlegających opodatkowaniu zarówno ze względu na możliwość odroczenia podatków, jak i zdolność do wychwycenia strat podatkowych na słabo rentownych inwestycjach sprzedanych po rozpoznanej stracie.

Fundusze indeksowe, jak również fundusze giełdowe (ETF), są wyceniane ze względu na ich efektywność podatkową i powinny być również przechowywane na rachunkach podlegających opodatkowaniu, podobnie jak obligacje zwolnione z podatku lub odroczone. Obligacje podlegające opodatkowaniu, fundusze inwestycyjne w nieruchomości ( REIT ) i powiązane fundusze inwestycyjne powinny być przechowywane na rachunkach z odroczonym podatkiem, podobnie jak wszelkie fundusze inwestycyjne, które generują wysokie roczne podziały zysków kapitałowych.

Kto korzysta z lokalizacji aktywów?

Aby skorzystać z tej strategii, inwestorzy muszą mieć inwestycje zarówno na rachunkach podlegających opodatkowaniu, jak i na rachunkach odroczonych. Zazwyczaj inwestorzy, którzy stosują zrównoważoną strategię inwestycyjną obejmującą inwestycje kapitałowe i inwestycje o stałym dochodzie, mogą odnieść największe korzyści z lokalizacji aktywów. Inwestorzy posiadający wszystkie portfele o stałym dochodzie lub wszystkie portfele akcji nadal mogą na tym skorzystać, ale nie w takim samym stopniu.

Typowy inwestor ze zrównoważonym portfelem składającym się z 60% akcji i 40% obligacji może posiadać inwestycje zarówno na rachunkach podlegających opodatkowaniu, jak i na rachunkach odroczonych. Chociaż ogólny portfel inwestora powinien być zbilansowany, każde konto nie musi mieć takiego samego zestawu aktywów. Utworzenie takiej samej alokacji aktywów na każdym koncie pomija korzyści podatkowe wynikające z prawidłowego umieszczenia papierów wartościowych na rachunku, który zapewni najlepszy zwrot po opodatkowaniu.

Na przykład inwestor z mieszanką aktywów obejmującą 40% stałych dochodów i 60% kapitału własnego osiągnie maksymalną korzyść, jeśli na koncie odroczonego podatku znajduje się 40%, a rachunki podlegające opodatkowaniu obejmują 60% aktywów ogółem. W takim przypadku przeniesienie wszystkich inwestycji o stałym dochodzie na rachunek niepodlegający opodatkowaniu i wszystkich akcji na rachunek podlegający opodatkowaniu zapewni maksymalne korzyści.

Jeśli inwestor wycofuje środki z kont z odroczonym podatkiem lub zrobi to wkrótce, korzyść z lokalizacji aktywów jest większa niż w przypadku młodszych inwestorów, którym zostało wiele lat do rozpoczęcia wypłaty środków.

Załóżmy, że inwestor zgromadził 20 000 USD zysków kapitałowych i dywidend na tradycyjnym indywidualnym koncie emerytalnym (IRA). Inwestor przyjmuje pełną kwotę jako wypłatę, która jest następnie traktowana jako zwykły dochód. Jeśli podatnik znajdzie się w 35% przedziale podatkowym, inwestorowi pozostanie 13 000 USD. Jeśli inwestor zarobił 20 000 USD na długoterminowych zyskach kapitałowych i kwalifikowane dywidendy na rachunku podlegającym opodatkowaniu, podatek wyniósłby tylko 15%, pozostawiając 17 000 USD.3