Zakres amortyzacji aktywów (ADR)

Co oznacza zakres amortyzacji aktywów?

Zakres amortyzacji aktywów był metodą księgową ustanowioną przez Urząd Skarbowy w 1971 r. W celu określenia okresu użytkowania określonych klas aktywów podlegających amortyzacji. Został on zastąpiony systemem przyspieszonego zwrotu kosztów (ACRS) w 1981 roku, który z kolei został zastąpiony przez zmodyfikowany system przyspieszonego zwrotu kosztów (MACRS) w 1986 roku.

Zrozumienie zakresu amortyzacji aktywów (ADR)

Zakres amortyzacji aktywów przypisał górną i dolną granicę szacowanego okresu użytkowania klas aktywów. Dało to firmom dużą elastyczność w określaniu okresu użytkowania aktywów, ponieważ zakres amortyzacji aktywów pozwolił podatnikowi na 20% swobodę powyżej i poniżej ustalonego okresu użytkowania IRS dla każdej klasy aktywów. Stąd, jeśli przyjęto by założony okres użytkowania biurka na 10 lat, podatnik mógłby je amortyzować w okresie od 8 do 12 lat.

Metoda ADR została wprowadzona w celu uproszczenia obliczeń i ujednolicenia odliczeń podatkowych z tytułu amortyzacji. Ale system był zbyt skomplikowany: istniało ponad 100 klas aktywów materialnych w oparciu o działalność i branżę podatnika. W efekcie doprowadziło to do sporu podatników i IRS o okres użytkowania, wartość odzysku i naprawy majątku.

Tak więc ADR został zastąpiony systemem ACRS, a następnie z kolei MACRS w ramach ustawy o reformie podatkowej z 1986 r. MACRS pozwala na większą przyspieszoną amortyzację w dłuższych okresach czasu. Dziś to biurko można amortyzować w ciągu siedmiu do dziesięciu lat.