Metoda kosztów aktuarialnych
Jaka jest metoda kosztów aktuarialnych?
Metoda kosztów aktuarialnych jest stosowana przez aktuariuszy do obliczania kwoty, jaką spółka musi okresowo płacić, aby pokryć swoje wydatki emerytalne. Dwie główne metody stosowane do obliczania płatności to podejście kosztowe i podejście oparte na korzyściach. Metoda kosztów aktuarialnych jest również znana jako metoda finansowania aktuarialnego.
Podejścia te uwzględniają obecne wynagrodzenie pracownika, liczbę lat, które mają do przejścia na emeryturę i rozpoczęcia pobierania świadczeń, roczną stopę wzrostu wynagrodzenia, procent ostatniego wynagrodzenia, które pracownik otrzyma w ciągu roku, kiedy przejść na emeryturę i prawdopodobną liczbę lat, przez które dana osoba będzie nadal otrzymywać te roczne płatności. Wszelkie korekty kosztów utrzymania (COLA) są również wbudowane w równanie.
Podejście kosztowe oblicza łączne świadczenia końcowe na podstawie kilku założeń, w tym stopy wzrostu wynagrodzeń i terminu przejścia na emeryturę. Następnie określa się kwotę finansowania, która będzie potrzebna do zaspokojenia tych przyszłych świadczeń. Podejście korzyści ustala wartość bieżącą przyszłych korzyści poprzez ich zdyskontowanie.
Kluczowe wnioski
- Metoda kosztów aktuarialnych jest stosowana przez aktuariuszy do obliczania kwoty, jaką spółka musi okresowo płacić, aby pokryć swoje wydatki emerytalne.
- Dwie główne metody obliczania płatności to podejście kosztowe i podejście oparte na korzyściach.
- Metoda kosztów aktuarialnych jest również znana jako metoda finansowania aktuarialnego.
Wyjaśnienie metody kosztów aktuarialnych
Metoda kosztów aktuarialnych jest ważną częścią doradztwa kosztu zapewnienia emerytury pracownikowi przez całe życie. Aktuariusze są szkoleni w zakresie wykonywania takich obliczeń.
Kiedy firma funduje swoją emeryturę, rejestruje koszt finansowania jako wydatek, a łączne przyszłe płatności emerytalne jako narosłe zobowiązanie. Podczas przeglądu sprawozdań finansowych przedsiębiorstwa ważne jest, aby dokładnie przyjrzeć się rachunkowości zobowiązań emerytalnych. Jest to obszar z wieloma założeniami, którymi można manipulować.
Firma musi przyjąć założenia dotyczące stopy dyskontowania przyszłych kosztów emerytalnych, przyszłej stopy zwrotu z aktywów programu emerytalnego, wieku, w którym przeciętny pracownik przejdzie na emeryturę oraz stopy przyszłych podwyżek wynagrodzenia. Dokonując przeglądu tych założeń, inwestorzy powinni zwrócić uwagę, czy firma jest agresywna, czy konserwatywna.