Teoria akceleratora
Co to jest teoria akceleratora?
Teoria akceleratora, koncepcja keynesowska, głosi, że nakłady inwestycyjne są funkcją produkcji. Na przykład wzrost dochodu narodowego mierzonego produktem krajowym brutto (PKB) spowodowałby proporcjonalny wzrost wydatków na inwestycje kapitałowe.
Kluczowe wnioski
- Teoria akceleratora zakłada, że nakłady inwestycyjne są funkcją produkcji.
- W obliczu nadmiernego popytu teoria akceleratora zakłada, że firmy zazwyczaj decydują się na zwiększenie inwestycji, aby osiągnąć swój stosunek kapitału do produkcji, zwiększając w ten sposób zyski.
- Teoria akceleratora została wymyślona między innymi przez Thomasa Nixona Carvera i Alberta Aftaliona przed ekonomią keynesowską, ale weszła do publicznej wiadomości, gdy teoria keynesowska zaczęła dominować na polu ekonomii w XX wieku.
Zrozumienie teorii akceleratora
Teoria akceleratora jest postulatem ekonomicznym, zgodnie z którym wydatki inwestycyjne rosną wraz ze wzrostem popytu lub dochodu. Teoria sugeruje również, że w przypadku nadmiernego popytu przedsiębiorstwa mogą albo zmniejszyć popyt, podnosząc ceny, albo zwiększyć inwestycje, aby sprostać wymaganemu poziomowi. Teoria akceleratora zakłada, że firmy zazwyczaj decydują się na zwiększenie produkcji, a tym samym zwiększenie zysków, aby osiągnąć stosunek środków trwałych do produkcji.
Stosunek stałego kapitału do produkcji stwierdza, że jeśli jedna (1) maszyna byłaby potrzebna do wyprodukowania stu (100) jednostek, a popyt wzrósł do dwustu (200) jednostek, wówczas konieczne byłyby inwestycje w inną maszynę, aby sprostać temu wzrostowi popytu. Z punktu widzenia makro-polityki, efekt akceleratora mógłby działać jako katalizator dla efektu mnożnikowego, chociaż nie ma między nimi bezpośredniej korelacji.
Teoria akceleratora została wymyślona między innymi przez Thomasa Nixona Carvera i Alberta Aftaliona przed ekonomią keynesowską, ale weszła do publicznej wiadomości, gdy teoria keynesowska zaczęła dominować na polu ekonomii w XX wieku. Niektórzy krytycy sprzeciwiają się teorii akceleratora, ponieważ usuwa ona wszelką możliwość kontroli popytu poprzez kontrolę cen. Jednak badania empiryczne potwierdzają tę teorię.
Teoria ta jest zazwyczaj interpretowana w celu ustanowienia nowej polityki gospodarczej. Na przykład teoria akceleratora może zostać wykorzystana do ustalenia, czy wprowadzenie obniżek podatków w celu wygenerowania większego dochodu do dyspozycji dla konsumentów – konsumentów, którzy żądaliby wtedy większej ilości produktów – byłoby lepsze od obniżek podatków dla przedsiębiorstw, które mogłyby wykorzystać dodatkowy kapitał na ekspansję i wzrost.. Każdy rząd i jego ekonomiści formułują interpretację teorii, a także pytania, na które teoria może pomóc odpowiedzieć.
Przykład teorii akceleratora
Rozważmy branżę, w której popyt nadal rośnie w mocnym i szybkim tempie. Firmy działające w tej branży reagują na ten wzrost popytu, zwiększając produkcję, a także w pełni wykorzystując swoje istniejące możliwości produkcyjne. Niektóre firmy zaspokajają również wzrost popytu, sprzedając swoje istniejące zapasy.
Jeśli istnieje wyraźne wskazanie, że ten wyższy poziom popytu będzie się utrzymywał przez długi czas, firma z branży najprawdopodobniej zdecyduje się na zwiększenie wydatków na dobra kapitałowe – takie jak sprzęt, technologię i / lub fabryki – aby dalej zwiększać swoje zdolność produkcyjna. Zatem popyt na dobra kapitałowe napędzany jest przez zwiększony popyt na produkty dostarczane przez firmę. Wywołuje to efekt akceleratora, który mówi, że wraz ze zmianą popytu na dobra konsumpcyjne (w tym przypadku wzrostem) nastąpi większa procentowa zmiana popytu na dobra kapitałowe.
Przykładem pozytywnego efektu akceleratora jest inwestycja w turbiny wiatrowe. Zmienne ceny ropy i gazu zwiększają popyt na energię odnawialną. Aby sprostać temu zapotrzebowaniu, zwiększają się inwestycje w odnawialne źródła energii i turbiny wiatrowe. Jednak dynamika może wystąpić w odwrotnej kolejności. Jeśli ceny ropy spadną, projekty farm wiatrowych mogą zostać odłożone w czasie, ponieważ energia odnawialna jest mniej opłacalna ekonomicznie.