Kryzys energetyczny 1979
Jaki był kryzys energetyczny 1979 roku?
Kryzys energetyczny z 1979 r., Drugi z dwóch szoków ropy naftowej, jak i produktów rafinowanych. Produkcja ropy spadła tylko o 7% lub mniej, ale krótkoterminowe zakłócenia w dostawach doprowadziły do skoku cen, paniki kupowania i długich linii na stacjach benzynowych.
Kluczowe wnioski
- Kryzys energetyczny z 1979 r. Był jednym z dwóch wstrząsów cen ropy naftowej w latach siedemdziesiątych – drugi miał miejsce w 1973 r.
- Wyższe ceny i obawy o dostawy doprowadziły do paniki na rynku benzyn.
- Ceny ropy naftowej prawie się podwoiły do prawie 40 dolarów za baryłkę w ciągu dwunastu miesięcy.
- Kryzys energetyczny z 1979 r. Doprowadził do opracowania mniejszych, bardziej oszczędnych pojazdów.
- Udział OPEC w rynku gwałtownie spadł, a przedsiębiorstwa użyteczności publicznej przestawiły się na alternatywne źródła energii.
Zrozumienie kryzysu energetycznego z 1979 roku
Kryzys energetyczny 1979 r. Nastąpił w następstwie rewolucji irańskiej, która rozpoczęła się na początku 1978 r. I zakończyła się na początku 1979 r. Upadkiem szacha Mohammada Rezy Pahlawi, monarchy państwa. Zawirowania w Iranie, głównym kraju eksportującym ropę naftową, spowodowały znaczny spadek globalnej podaży ropy naftowej, wywołując godny uwagi niedobór i gwałtowny wzrost panicznych zakupów – w ciągu 12 miesięcy cena za baryłkę tego powszechnie używanego surowca wzrosła prawie dwukrotnie do 39,50 USD.
Krótkoterminowe zakłócenia w globalnych dostawach benzyny i oleju napędowego były szczególnie dotkliwe wiosną i wczesnym latem 1979 r. Kilka stanów zareagowało racjonowaniem benzyny, w tym Kalifornia, Nowy Jork, Pensylwania, Teksas i New Jersey. W tych zaludnionych stanach konsumenci mogli kupować gaz tylko co drugi dzień, w zależności od tego, czy ostatnia cyfra ich numeru rejestracyjnego była parzysta czy nieparzysta.
Niedobór benzyny wywołał również obawy, że przez zimę 1979-1980 może zabraknąć oleju opałowego. Perspektywa ta była szczególnie niepokojąca w stanach Nowej Anglii, gdzie popyt na domowy olej opałowy był najwyższy.
Uwagi specjalne
Błędem byłoby obwinianie za kryzys wyłącznie upadku szacha. Warto zauważyć, że Stany Zjednoczone stanęły w obliczu bardziej dotkliwego bólu związanego z kryzysem niż inne rozwinięte kraje w Europie, które również były uzależnione od ropy naftowej z Iranu i innych krajów Bliskiego Wschodu. Część przyczyn kryzysu miała związek z decyzjami dotyczącymi polityki fiskalnej w USA
Winna jest również polityka fiskalna USA
Na początku 1979 r. Rząd USA regulował ceny ropy. Regulatorzy nakazali rafineriom ograniczenie dostaw benzyny w pierwszych dniach kryzysu w celu budowania zapasów, co bezpośrednio przyczyniło się do wzrostu cen na stacjach benzynowych.
Innym czynnikiem było niezamierzone ograniczenie dostaw po tym, jak rafinerii do sprzedaży ropy mniejszym rafineriom, które nie mogły znaleźć gotowej dostawy ropy. Ponieważ mniejsze rafinerie miały ograniczone możliwości produkcyjne, decyzja dodatkowo opóźniła dostawy benzyny.
Wydaje się, że do pewnego stopnia pewną rolę odegrała również polityka pieniężna prowadząca do kryzysu. Federalny Komitet Otwartego Rynku (FOMC) nie chciał zbyt szybko podnieść stopy procentowe i docelowe to wahanie przyczyniły się do wzrostu inflacji pod koniec dekady. Skoku inflacji towarzyszyły wyższe ceny energii oraz szeregu innych produktów i usług konsumpcyjnych.
Korzyści z kryzysu energetycznego z 1979 r
W czasie kryzysu politycy aktywnie zachęcali konsumentów do oszczędzania energii i ograniczania zbędnych podróży. W kolejnych latach kryzys 1979 r. Doprowadził do sprzedaży bardziej kompaktowych i mniejszych pojazdów w USA. Te mniejsze pojazdy miały mniejsze silniki i zapewniały lepszą oszczędność paliwa.
Ponadto kryzys skłonił przedsiębiorstwa użyteczności publicznej na całym świecie do poszukiwania alternatyw dla wytwórców ropy naftowej, w tym elektrowni jądrowych, a rządy do wydania miliardów na badania i rozwój (B + R) innych źródeł paliw.
Połączone wysiłki doprowadziły do spadku dziennego światowego zużycia ropy w ciągu sześciu lat po kryzysie. W międzyczasie udział w światowym rynku Organizacji Krajów Eksportujących Ropę Naftową (OPEC) spadł do 29% w 1985 r., W porównaniu z 50% w 1979 r.