Co to jest handel węglem?

Handel węgla powstała w odpowiedzi na Protokole z Kioto. Protokół z Kioto, przyjęty w Kioto w Japonii w grudniu 1997 r., Wezwał 38 gospodarek uprzemysłowionych do redukcji emisji gazów cieplarnianych w latach 2008–2012 do poziomu o 5,2% niższego niż w 1990 r.2

Węgiel jest pierwiastkiem przechowywanym w paliwach kopalnych, takich jak węgiel i ropa. Podczas spalania tych paliw dwutlenek węgla jest uwalniany i działa jak gaz cieplarniany.

Idea handlu uprawnieniami do emisji jest dość podobna do handlu papierami wartościowymi lub towarami na rynku. Węgiel ma wartość ekonomiczną, umożliwiając ludziom, firmom lub narodom handel nim. Jeśli naród kupuje węgiel, kupuje prawa do jego spalania, a naród sprzedający węgiel rezygnuje z prawa do jego spalania. Wartość węgla opiera się na zdolności kraju do jego magazynowania lub zapobiegania jego uwalnianiu do atmosfery (im lepiej go przechowujesz, tym więcej możesz za niego pobierać).

Rynek handlu uprawnieniami do emisji ułatwia kupno i sprzedaż praw do emisji gazów cieplarnianych. Kraje uprzemysłowione, dla których redukcja emisji jest trudnym zadaniem, kupują prawa do emisji od innego kraju, którego przemysł produkuje mniej tych gazów. Rynek węgla jest możliwy, ponieważ celem protokołu z Kioto była zbiorowa redukcja emisji.

Z jednej strony handel uprawnieniami do emisji wydaje się być sytuacją, w której wszyscy wygrywają: emisje gazów cieplarnianych mogą zostać zmniejszone, podczas gdy niektóre kraje czerpią korzyści gospodarcze. Z drugiej strony, krytycy tego pomysłu uważają, że niektóre kraje wykorzystują system handlu i konsekwencje są negatywne. Chociaż handel uprawnieniami do emisji może mieć swoje zalety, debata na temat tego typu rynku jest nieunikniona, ponieważ wymaga znalezienia kompromisu między zyskiem, równością i troską o środowisko. (Powiązane informacje można znaleźć w artykule: Handel uprawnieniami do emisji: działanie czy odwrócenie uwagi? )