Produkcja w toku (WIP)
Co to jest praca w toku (WIP)?
Termin produkcja w toku (WIP) to termin związany z zarządzaniem łańcuchem dostaw i produkcji, opisujący częściowo gotowe produkty oczekujące na ukończenie. WIP odnosi się do surowców, robocizny i kosztów ogólnych poniesionych w przypadku produktów, które znajdują się na różnych etapach procesu produkcyjnego. PWT jest składnikiem konta aktywów zapasów w bilansie. Koszty te są następnie przenoszone na konto wyrobów gotowych i ostatecznie na koszt sprzedaży.
PWT są jednym z elementów bilansu przedsiębiorstwa. Wartość PWT odzwierciedla jedynie wartość tych produktów na niektórych pośrednich etapach produkcji. Nie obejmuje to wartości surowców, które nie zostały jeszcze włączone do pozycji przeznaczonej do sprzedaży. Wartość PWT nie obejmuje również wartości gotowych produktów przechowywanych jako zapasy w oczekiwaniu na przyszłą sprzedaż.
Kluczowe wnioski
- Produkcja w toku (WIP) to koszt niedokończonych towarów w procesie produkcyjnym, w tym robocizna, surowce i koszty ogólne.
- WIP są uważane za aktywa obrotowe w bilansie.
- Minimalizacja zapasów PWT przed zgłoszeniem jest zarówno standardowa, jak i konieczna, ponieważ trudno jest oszacować procent ukończenia zasobu zapasów.
- WIP różni się od gotowego towaru, który odnosi się do produktu gotowego do sprzedaży konsumentowi.
Zrozumienie trwających prac (WIP)
WIP to koncepcja używana do opisania przepływu kosztów produkcji z jednego obszaru produkcji do drugiego, a saldo WIP reprezentuje wszystkie koszty produkcji poniesione w przypadku częściowo ukończonych towarów. Koszty produkcji obejmują surowce, robociznę użytą do wytworzenia towarów i alokowane koszty ogólne.
Kiedy wytwarzane są grzebienie, plastik trafia do produkcji jako surowiec; wtedy ponoszone są koszty pracy związane z obsługą sprzętu do formowania. Ponieważ grzebienie są tylko częściowo ukończone, wszystkie koszty są księgowane w WIP. Gdy grzebienie są zakończone, koszty są przenoszone z PWT do wyrobów gotowych, przy czym oba konta są częścią konta zapasów. Koszty są przenoszone z „zapasów” do „ kosztu sprzedanych towarów (COGS) ”, gdy grzebienie zostaną ostatecznie sprzedane.
Część zapasów jest klasyfikowana jako WIP, ilekroć została zmieszana z pracą ludzką, ale nie osiągnęła statusu towaru końcowego; tylko część, ale nie cała niezbędna praca została z nim zmieszana. WIP, wraz z innymi kontami zapasów, można określić różnymi metodami księgowania w różnych firmach.
Dlatego ważne jest, aby inwestorzy dostrzegli, w jaki sposób firma mierzy swoje WIP i inne konta zapasów. WIP jednej firmy może nie być porównywalny z innym. Alokacje kosztów ogólnych mogą na przykład opierać się na roboczogodzinach lub godzinach pracy maszyn. WIP jest również aktywem w bilansie. Standardową praktyką jest minimalizowanie ilości zapasów PWT przed zgłoszeniem, ponieważ oszacowanie procentu ukończenia zasobu zapasów jest trudne i czasochłonne.
Prace w toku można również nazwać inwentaryzacją w toku.
Uwagi specjalne
Księgowi używają kilku metod, aby określić liczbę częściowo ukończonych jednostek w PWT. W większości przypadków księgowi biorą pod uwagę procent całkowitych kosztów surowców, robocizny i kosztów ogólnych, które zostały poniesione, aby określić liczbę częściowo ukończonych jednostek w PWT. Koszt surowców jest pierwszym kosztem poniesionym w tym procesie, ponieważ materiały są wymagane przed poniesieniem jakichkolwiek kosztów pracy.
Dla celów księgowych kalkulacja kosztów procesu różni się od kalkulacji kosztów pracy, która jest metodą stosowaną, gdy praca każdego klienta jest inna. Kalkulacja kosztów pracy śledzi koszty (np. Koszt materiałów, robocizny i narzutów) i zyski dla określonego zadania, a także pozwala księgowym śledzić wydatki dla każdego zadania do celów podatkowych i do analizy (badanie kosztów, aby zobaczyć, jak można je zmniejszyć ).
Na przykład XYZ Roofing Company przedstawia swoim klientom oferty mieszkaniowe na naprawę lub wymianę dachu; każdy dach ma inny rozmiar i będzie wymagał specjalnego wyposażenia dachowego oraz różnej liczby godzin pracy. Każda oferta zawiera wykaz robocizny, materiałów i kosztów ogólnych związanych z pracą.
Z drugiej strony system kalkulacji kosztów procesu gromadzi i przypisuje koszty związane z wytwarzaniem jednorodnych produktów. Weźmy pod uwagę firmę, która produkuje plastikowe grzebienie. Plastik jest wkładany do formy w dziale formowania, a następnie malowany przed zapakowaniem. Gdy grzebienie przechodzą z jednego działu (od formowania do malowania do pakowania) do innego, zwiększa się koszt produkcji.
Koszty surowców pojawiają się w bilansie jako aktywa obrotowe, chociaż czasami używana jest pojedyncza pozycja, która obejmuje również WIP i zapasy wyrobów gotowych.
Produkcja w toku a produkcja w toku
Produkcja w toku to częściowo ukończone towary. Te towary są również nazywane towarami w toku. Dla niektórych produkcja w toku odnosi się do produktów, które przechodzą z surowców do gotowego produktu w krótkim okresie. Przykładem produkcji w toku mogą być towary wyprodukowane.
Produkcja w toku, jak wspomniano powyżej, jest czasami używana w odniesieniu do aktywów, których ukończenie wymaga znacznej ilości czasu, takich jak projekty doradcze lub budowlane. To zróżnicowanie niekoniecznie musi być normą, więc w większości sytuacji można użyć obu terminów w odniesieniu do produktów niedokończonych. Ten zapas znajduje się w bilansie firmy produkcyjnej. To konto zapasów, podobnie jak produkcja w toku, może obejmować bezpośrednią robociznę, materiały i narzuty związane z produkcją.
Prace w toku a wyroby gotowe
Różnica między WIP a wyrobami gotowymi opiera się na stopniu względnej kompletności zapasów, co w tym przypadku oznacza możliwość sprzedaży. WIP odnosi się do pośredniego etapu inwentaryzacji, w którym zapasy rozpoczęły się od początku jako surowce i są obecnie opracowywane lub montowane w produkcie końcowym. Towar gotowy odnosi się do końcowego etapu zapasów, w którym produkt osiągnął poziom kompletności, a kolejnym etapem jest sprzedaż do klienta.
Pojęcia „produkcja w toku” i „wyroby gotowe” to terminy względne odnoszące się do konkretnego przedsiębiorstwa, które księguje swoje zapasy. Nie są to absolutne definicje rzeczywistych materiałów lub produktów. Błędne jest założenie, że wyroby gotowe dla jednej firmy byłyby również klasyfikowane jako wyroby gotowe dla innej firmy. Na przykład sklejka w arkuszach może być produktem gotowym dla tartaku, ponieważ jest gotowa do sprzedaży, ale ta sama sklejka jest uważana za surowiec dla producenta szaf przemysłowych.
W związku z tym różnica między WIP a wyrobami gotowymi opiera się na stopniu ukończenia zapasów w stosunku do ich całkowitych zapasów. Produkcja w toku i wyroby gotowe odnoszą się odpowiednio do pośrednich i końcowych etapów cyklu życia zapasów.
Często Zadawane Pytania
Co to jest praca w toku?
W zarządzaniu łańcuchem dostaw produkcja w toku (WIP) odnosi się do towarów, które są częściowo ukończone. Mogą być również określane jako inwentaryzacja w toku. Obejmuje to wszystko, od kosztów ogólnych po surowce, które razem tworzą produkt końcowy na danym etapie cyklu produkcyjnego. W księgowości PWT jest uważana za aktywo bieżące i jest klasyfikowana jako rodzaj zapasów.
Czy produkcja w toku jest formą inwentaryzacji?
Co ważne, część zapasów zostaje oznaczona jako produkcja w toku, gdy surowiec łączy się z pracą ludzką. W punkcie, w którym produkt jest finalizowany, przechodzi z WIP do bycia sklasyfikowanym jako produkt gotowy. Wreszcie, gdy produkt jest sprzedawany, przechodzi z formy wynalazcy do „kosztu sprzedanych towarów (COGS)” w bilansie.
Jak obliczana jest produkcja w toku?
W księgowości zapasy będące w toku są obliczane na wiele różnych sposobów. Zazwyczaj, aby obliczyć ilość częściowo ukończonych produktów w PWT, są one obliczane jako procent całkowitych kosztów ogólnych, robocizny i materiałów poniesionych przez firmę. Na przykład firma budowlana może wystawić rachunek firmie na podstawie różnych etapów projektu, gdzie może wystawić rachunek, gdy jest on ukończony w 25% lub 50% i tak dalej.