Dlaczego nie ma zysków na doskonale konkurencyjnym rynku?

W ekonomii neoklasycznej doskonała konkurencja to teoretyczna struktura rynku, która zapewnia najlepsze możliwe wyniki ekonomiczne zarówno dla konsumentów, jak i dla społeczeństwa. Rynek, który doświadcza doskonałej konkurencji, może być nazywany rynkiem „doskonałym” przez ekonomistów wyznających tę szkołę myślenia. Dlatego niektórzy ekonomiści używają doskonałej konkurencji jako punktu odniesienia do porównania wyników rzeczywistych rynków. Podczas gdy niektóre branże mogą wykazywać pewne cechy doskonałej konkurencji, bardzo niewiele branż można określić jako doskonale konkurencyjne, ponieważ jest to abstrakcyjny, teoretyczny model. Oprócz doskonałej konkurencji, inne typy struktur rynkowych (wszystkie o różnym stopniu konkurencji) to monopol, konkurencja monopolistyczna i oligopol.

Na doskonale konkurencyjnym rynku firmy mogą odczuwać zyski lub straty tylko w krótkim okresie. W dłuższej perspektywie zyski i straty są eliminowane, ponieważ nieskończona liczba firm wytwarza jednorodne produkty, które można podzielić w nieskończoność. Firmy nie mają żadnych barier wejścia, a wszyscy konsumenci mają doskonałe informacje. Jest tak wiele firm produkujących te same produkty, że żadna z nich nie może na dłuższą metę zdobyć wystarczającej władzy, aby wpłynąć na branżę. Tak więc na dłuższą metę wszystkie możliwe przyczyny zysków zostają ostatecznie uwzględnione w modelu konkurencji doskonałej.

Doskonałe rynki zapewniają alokacyjną i produktywną wydajność

Zostało również teoretycznie wykazane, że doskonale konkurencyjny rynek osiągnie równowagę, w której ilość podaży każdego produktu lub usługi jest równa ilości popytu przy aktualnej cenie.

Efektywność alokacyjna i wydajność produkcyjna są cechami doskonałej konkurencji. Efektywność alokacyjna odnosi się do optymalnej dystrybucji towarów i usług do konsumentów w gospodarce. Wydajność produkcyjna odnosi się do firmy lub rynku, które działają z maksymalną wydajnością; nie może już produkować dodatkowych ilości towaru bez obniżenia poziomu produkcji innego produktu. Na doskonale konkurencyjnym rynku uważa się, że każda firma osiągnęła zarówno efektywność alokacyjną, jak i operacyjną.

W teoretycznym modelu konkurencji doskonałej firma osiągnie efektywność alokacji w krótkim okresie. W krótkim okresie każdy producent musi zapłacić cenę rynkową równą jego krańcowym kosztom produkcji.

Na krótką metę doskonałe rynki niekoniecznie są wydajne produktywnie. Jednak w dłuższej perspektywie wydajność produkcyjna jest osiągana wraz z wejściem na rynek nowych firm. Zwiększona konkurencja obniża cenę i koszty do minimum długoterminowych średnich kosztów. W tym momencie cena jest równa zarówno kosztowi krańcowemu, jak i średniemu całkowitemu kosztowi każdego towaru.

Rozróżnienie między zwykłymi zyskami a zyskami ekonomicznymi

Ekonomiści i księgowi dokonują rozróżnienia między zwykłymi zyskami a zyskami ekonomicznymi. Zwykły zysk definiuje się jako przychód pomniejszony o wydatki jawne i niejawne. Zwykły zysk pozwala firmom na osiągnięcie wystarczającego zysku w stosunku do całkowitego kosztu, tak aby skutecznie zrekompensować koszty alternatywne.

Zysk ekonomiczny jest coś zarobił oprócz normalnych zysków. Czasami ekonomiści określają zysk ekonomiczny jako „ponad normalny zysk”. Chociaż w perspektywie krótkoterminowej mogą istnieć zyski ekonomiczne, w perspektywie długoterminowej w doskonale konkurencyjnej branży nie może być wyraźnych zysków ekonomicznych.

Zyski ekonomiczne w krótkim okresie przyciągną konkurencyjne firmy, a ceny nieuchronnie spadną. Podobnie straty ekonomiczne spowodują wyjście firm z rynku, a ceny wzrosną. Zjawiska te będą trwały aż do osiągnięcia długookresowej równowagi.

Jednak w dłuższej perspektywie wszystkie firmy osiągają normalne zyski. Należy zwrócić uwagę na tę różnicę między typami zysków, rozważając występowanie zysków na doskonałych rynkach.