IBAN a kod SWIFT: Jaka jest różnica?

Międzynarodowy numer konta bankowego (IBAN) a kod Towarzystwa Światowej Międzybankowej Telekomunikacji Finansowej (SWIFT): przegląd

Istnieją dwie uznane na całym świecie, znormalizowane metody identyfikacji rachunków bankowych, gdy dokonywany jest przelew bankowy z jednego kraju do drugiego: międzynarodowy numer konta bankowego (IBAN) i kod Towarzystwa Światowej Międzybankowej Telekomunikacji Finansowej (SWIFT). Podstawowa różnica między tymi dwiema metodami polega na tym, jakie informacje przekazują kody.

Kod SWIFT służy do identyfikacji konkretnego banku podczas transakcji międzynarodowej, natomiast IBAN służy do identyfikacji indywidualnego konta biorącego udział w transakcji międzynarodowej. Zarówno kody SWIFT, jak i numery IBAN są istotnymi składnikami procesu, za pomocą którego osoby fizyczne mogą przesyłać pieniądze za granicę, i oba odgrywają istotną rolę w sprawnym funkcjonowaniu międzynarodowego rynku finansowego.

Międzynarodowy numer konta bankowego (IBAN)

IBAN pozwala na łatwą identyfikację kraju, w którym znajduje się bank oraz numer konta odbiorcy przelewu. IBAN służy również jako metoda sprawdzania poprawności szczegółów transakcji. Numer zaczyna się od dwucyfrowego kodu kraju, następnie dwóch cyfr, po których następuje maksymalnie trzecie pięć znaków alfanumerycznych.

Ta metoda sprawdzania i identyfikacji jest stosowana w większości krajów Unii Europejskiej i innych krajów europejskich.

W 1997 r. Międzynarodowa Organizacja Normalizacyjna (ISO) – międzynarodowa jednostka normalizacyjna złożona z przedstawicieli różnych krajowych organizacji normalizacyjnych – jako pierwsza opracowała system normalizacji numerów IBAN. Jednakże wyrażono obawy, głównie przez Europejski Komitet Standardów Bankowych (ECBS) – obecnie Europejską Radę ds. Płatności, organ decyzyjny i koordynacyjny europejskiego sektora bankowego – że proponowane standardy charakteryzują się zbyt dużą elastycznością. Zmieniona wersja standardu zawierała orzeczenie, które wymagało, aby IBAN dla każdego kraju miał stałą długość. Postanowiono również, że w numerze IBAN można używać tylko wielkich liter.1

Towarzystwo Światowej Międzybankowej Telekomunikacji Finansowej

(Kod SWIFT

System Towarzystwa Światowej Międzybankowej Telekomunikacji Finansowej (SWIFT) jest siecią komunikacyjną używaną przez instytucje finansowe do bezpiecznego przesyłania informacji i instrukcji za pomocą znormalizowanego systemu kodów. Został utworzony w 1973 roku. System SWIFT przypisuje każdej organizacji finansowej unikalny kod składający się z ośmiu lub 11 znaków.

Pozostaje metodą, za pomocą której dokonywana jest większość międzynarodowych transferów środków. Jednym z głównych powodów takiego stanu rzeczy jest to, że system przesyłania wiadomości SWIFT umożliwia bankom udostępnianie znacznej ilości danych finansowych, w tym stanu rachunku, kwot debetu i kredytu oraz szczegółów dotyczących przelewu.

Możliwość dostępu do obu tych identyfikatorów – kodów SWIFT i IBAN – jest niezbędna do zapewnienia szybkiego i pomyślnego transferu międzynarodowego. Identyfikator wymagany przez bank zależy od używanego banku, banku odbiorcy oraz krajów, w których przelew został wysłany i odebrany. Jednak bez jednego z nich szanse na pomyślne zakończenie transferu znacznie się zmniejszają.

Uwagi specjalne

Przed wprowadzeniem tych metod identyfikacji nie istniały żadne uznane na świecie, znormalizowane metody identyfikacji rachunków bankowych. Informacje, których użył jeden kraj do identyfikacji banku i rachunków indywidualnych w kraju wysyłającym, niekoniecznie były uznawane przez kraj przyjmujący.

Brak standardowej praktyki oznaczał, że nie było możliwości zapewnienia poprawności wprowadzonych informacji. W rezultacie teoretycznie można by dokonać płatności na rzecz niewłaściwych osób lub organizacji. Podobnie, płatności mogły zostać opóźnione, podczas gdy dane identyfikacyjne zostały potwierdzone. Nieudane, opóźnione i omyłkowe płatności powodowały dodatkowe koszty zarówno dla banków wysyłających, jak i odbierających.

Wprowadzenie tych metod identyfikacji miało kluczowe znaczenie dla usprawnienia procesu dokonywania międzynarodowych przelewów pieniężnych.