Inwestor nieakredytowany
Kim jest inwestor nieakredytowany?
Inwestor nieakredytowany to każdy inwestor, który nie spełnia wymogów dotyczących dochodu lub wartości netto określonych przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC). Pojęcie inwestora nieakredytowanego wywodzi się z różnych ustaw i rozporządzeń SEC, które odnoszą się do inwestorów akredytowanych.
Akredytowanym inwestorem może być bank lub firma, ale służy głównie do wyróżniania osób, które są uważane za posiadające wystarczającą wiedzę finansową, aby zajmować się własną działalnością inwestycyjną bez ochrony SEC. Obecnym standardem dla akredytowanego inwestora indywidualnego jest wartość netto przekraczająca 1 milion USD, z wyłączeniem wartości ich głównego miejsca zamieszkania lub dochód przekraczający 200 000 USD rocznie (lub 300 000 USD łączny dochód ze współmałżonkiem).
Inwestorem nieakredytowanym jest zatem każdy, kto zarabia mniej niż 200 000 USD rocznie (mniej niż 300 000 USD łącznie ze współmałżonkiem), którego łączna wartość netto nie przekracza 1 miliona USD, jeśli nie ma miejsca zamieszkania.
26 sierpnia 2020 roku amerykańska Komisja Papierów Wartościowych i Giełd zmieniła definicję akredytowanego inwestora. Według komunikatu prasowego SEC „zmiany pozwalają inwestorom kwalifikować się jako inwestorzy akredytowani w oparciu o określone mierniki wiedzy zawodowej, doświadczenia lub certyfikatów w uzupełnieniu do istniejących testów na dochód lub wartość netto. Zmiany również poszerzają listę podmiotów, które mogą kwalifikować się jako akredytowani inwestorzy, w tym przez umożliwienie zakwalifikowania się każdemu podmiotowi, który spełnia test inwestycyjny. ” Wśród innych kategorii SEC definiuje obecnie akredytowanych inwestorów jako: osoby posiadające określone certyfikaty zawodowe, tytuły lub referencje; osoby, które są „kompetentnymi pracownikami” prywatnego funduszu; oraz doradcy inwestycyjni zarejestrowani w SEC i stanowym.
Zrozumienie inwestorów nieakredytowanych
Inwestorzy nieakredytowani stanowią większość inwestorów na świecie. Kiedy ludzie mówią o inwestorach detalicznych, często mają na myśli inwestorów nieakredytowanych. Zasadniczo termin ten obejmuje każdego, kto posiada aktywa poniżej 1 miliona dolarów, oprócz wartości, jaką mogą mieć w swoim domu, i zarabia poniżej 200 000 dolarów, czyli zdecydowaną większość Amerykanów.
Kluczowe wnioski
- Inwestor nieakredytowany to każdy inwestor, który nie spełnia wymogów dotyczących dochodu lub wartości netto określonych przez Komisję Papierów Wartościowych i Giełd (SEC).
- Inwestorzy nieakredytowani to każdy, kto zarabia mniej niż 200 000 USD rocznie (300 000 USD łącznie ze współmałżonkiem) o łącznej wartości netto poniżej 1 miliona USD, gdy wykluczone jest ich główne miejsce zamieszkania.
- SEC reguluje, w co inwestor nieakredytowany może inwestować i co te inwestycje muszą zapewnić pod względem dokumentacji i przejrzystości.
Mimo że liczby te nie są tak odległe, jak w momencie ustalania definicji, zgodnie ze statystykami US Census Bureau z 2015 r., Akredytowani inwestorzy nadal znajdują się na 95. percentylu. SEC ma możliwość zmiany definicji akredytowanego inwestora, gdyby inflacja i inne czynniki spowodowały, że zbyt duża część populacji spełniała normę.
Inwestorzy bez akredytacji i firmy prywatne
Inwestorzy nieakredytowani mają ograniczony wybór inwestycji ze względu na ich własne bezpieczeństwo. Po spekulacjach wokół katastrofy z 1929 roku i wynikającej z niej depresji, SEC została utworzona, aby chronić zwykłych ludzi przed inwestycjami, na które nie mogli sobie pozwolić lub których nie mogli zrozumieć.
SEC wykorzystuje ustawy i przepisy, aby określić, w co inwestor nieakredytowany może inwestować i co te inwestycje muszą zapewnić pod względem dokumentacji i przejrzystości. Fundusze prywatne, firmy prywatne i fundusze hedgingowe mogą robić rzeczy z pieniędzmi inwestorów, których fundusze inwestycyjne nie mogą po prostu dlatego, że mają do czynienia głównie z akredytowanymi inwestorami.
SEC zakłada, że wszystkie zaangażowane strony znają związane z tym ryzyko i korzyści, więc mają łagodniejszy charakter regulacyjny, jeśli chodzi o te fundusze.
To powiedziawszy, fundusze te muszą zwracać szczególną uwagę na ich zgodność i upewnić się, że ich liczba inwestorów pozostaje w granicach przepisów, ponieważ mogą stracić status regulacyjny. W przypadku niektórych rodzajów inwestycji prywatnych inwestorzy nieakredytowani są dozwoleni tylko wtedy, gdy są pracownikami lub spełniają określone zwolnienie.
Inne fundusze i firmy mogą mieć niepowiązanych nieakredytowanych inwestorów, ale muszą utrzymywać tę liczbę poniżej określonego poziomu. Tak jest w przypadku rozporządzenia D, które utrzymuje liczbę inwestorów nieakredytowanych w ofercie prywatnej poniżej 35.