Różnica między produkcją w toku a surowcami w księgowości

Surowce i prace w toku (WIP) to odrębne kategorie w rachunkowości finansowej dla zapasów biznesowych. Każdy dotyczy innego etapu procesu produkcyjnego. Pierwszym etapem procesu produkcyjnego jest gromadzenie surowców, czyli podstaw. Gdy robocizna lub inny sprzęt kapitałowy jest mieszany z surowcami, surowce są przekształcane w trwające prace. Ostatecznie gotowe towary są produkowane i sprzedawane w celu uzyskania przychodu.

Firmy nie tylko niosą ze sobą jedno lub drugie. W nowoczesnym procesie produkcyjnym nowe surowce wchodzą do procesu produkcyjnego, podczas gdy (WIP) są modyfikowane, a inne gotowe produkty opuszczają półki sklepowe. Księgowość zapasów musi mieć możliwość osobnego ujęcia tych etapów w celu uzyskania migawek sprawozdania finansowego.

Inwentaryzacja surowców

Koszty surowców pojawiają się w bilansie jako aktywa obrotowe, chociaż czasami używana jest pojedyncza pozycja, która obejmuje również WIP i zapasy wyrobów gotowych.

Księgowi identyfikują dwie podkategorie surowców do celów inwentaryzacji. Jedna podkategoria to materiały bezpośrednie, które obejmują wszystkie zasoby, które są fizycznie włączone do produktu końcowego. Drugi to materiały pośrednie, które obejmują zasoby niezbędne do samego procesu produkcyjnego, takie jak żarówki i oleje niezbędne w fabryce.

Inwentaryzacja prac w toku

Część zapasów jest klasyfikowana jako WIP, ilekroć została zmieszana z pracą ludzką, ale nie osiągnęła statusu towaru końcowego; tylko część, ale nie cała niezbędna praca została z nim zmieszana.

WIP jest również aktywem w bilansie. Standardową praktyką jest zminimalizowanie ilości zapasów PWT przed zgłoszeniem, ponieważ oszacowanie procentu ukończenia zasobu zapasów jest trudne i czasochłonne.