Użyteczność krańcowa a wartość krańcowa: jaka jest różnica?
Krańcowa użyteczność i krańcowa wartość: przegląd
W zależności od kontekstu użyteczność krańcowa i wartość krańcowa mogą opisywać to samo. Słowem kluczowym dla każdego z nich jest „marginalne”; to znaczy przyrostowa zmiana oparta na jednostkowej zmianie towaru lub usługi. Może się to wydawać skomplikowane, ale tak naprawdę nie jest. Kiedy zrozumiesz znaczenie powiązanych pojęć ekonomicznych, łatwo dostrzeżesz różnice między tymi dwoma terminami.
Marginalizm został po raz pierwszy sformułowany jako formalna teoria w latach siedemdziesiątych XIX wieku, kiedy ekonomiści sugerowali, że ludzie podejmują decyzje „na marginesie”. Na przykład marginalizm wyjaśnia różnice w wartości towarów i usług, biorąc pod uwagę ich krańcową użyteczność.
Kluczowe wnioski
- Marginalizm wyjaśnia różnice w wartości towarów i usług, biorąc pod uwagę ich krańcową użyteczność.
- W niektórych kontekstach użyteczność krańcowa i wartość krańcowa mogą oznaczać to samo.
- Wartość krańcowa to wartość jeszcze jednej jednostki towaru.
- Im bardziej przedmiot ma użyteczność, tym większą wartość ludzie są w stanie przypisać mu.
- Marginalna użyteczność jest osobista, a to, co jest przydatne dla jednej osoby, może nie mieć takiej samej użyteczności dla innej.
Marginalna użyteczność
Możemy posłużyć się przykładem iPhone’ów i wody, aby wyjaśnić marginalną użyteczność. iPhone’y są droższe niż woda, ponieważ iPhone’y to przedmioty luksusowe, które przynoszą większą satysfakcję każdemu, kto je posiada. Chociaż woda ma większą całkowitą użyteczność – jest niezbędna do podtrzymania życia – iPhone ma większą użyteczność marginalną
To pomaga wyjaśnić, dlaczego jedna dodatkowa jednostka wody rzadko jest tak cenna jak jeden dodatkowy iPhone, mimo że woda jest niezbędna do życia, a iPhone’y to niepotrzebne dobra konsumpcyjne. Tak więc, kiedy właściciel firmy lub osoba fizyczna podejmuje decyzję ekonomiczną, robią to marginalnie, w oparciu o to, jak cenna jest dla nich jedna dodatkowa jednostka tego przedmiotu w określonym momencie.
Wartość krańcowa
Użyteczność to ekonomiczny termin określający satysfakcję. Podstawowym wnioskiem ekonomicznym jest to, że ludzie działają celowo, aby zaspokoić potrzeby lub usunąć dyskomfort. Im bardziej przedmiot ma użyteczność, tym większą wartość są skłonni przypisać mu ludzie. W ten sposób użyteczność może być synonimem subiektywnej wartości ludzkiej.
Innym sposobem myślenia o użyteczności krańcowej i wartości jest wyobrażenie sobie, że to Ty decydujesz, ile jabłek zjeść. Prawdopodobnie wolałbyś mieć jedno jabłko niż żadnego. Gdyby jedyną alternatywą było mieć 21 jabłek tygodniowo lub 20, nadal możesz chcieć dodatkowego jabłka, ale nie byłoby to dla ciebie tak warte, jak posiadanie pierwszego jabłka. Tak więc użyteczność krańcowa maleje wraz ze wzrostem ilości jabłek, aw pewnym momencie nie chcesz już więcej jabłek, a użyteczność krańcowa innego jabłka wynosi zero.
Wartość krańcowa to to, ile jeszcze jedna jednostka towaru – jabłko – jest dla ciebie warta w odniesieniu do innych towarów. W przeciwieństwie do użyteczności krańcowej, wartość krańcowa jest z zasady, ponieważ trudno jest zmierzyć, jaką wartość przypisują przedmiotom różne osoby lub wartość jeszcze jednego przedmiotu.
Kluczowe różnice
Jednak użyteczność to nie to samo, co wartość rynkowa wyrażona w dolarach. Użyteczność jest osobista: to, co jest przydatne dla jednej osoby, może nie być takie samo dla innej. Zapalony rowerzysta może przypisać wyższy poziom użyteczności nowemu rowerowi, podczas gdy biegacz przypisałby większą użyteczność parze butów do biegania. Z drugiej strony wartość rynkowa jest zagregowana i bezosobowa.
Na przykład, jeśli firma zabawkarska zwiększa swoją wartość krańcową poprzez zwiększenie korzyści skali, nie ma to nic wspólnego z krańcową użytecznością jednostki. Tutaj wartość krańcowa oznacza po prostu stopniowy wzrost wartości rynkowej.