Raportowanie przychodów brutto a dochody netto: jaka jest różnica?
Raportowanie przychodów brutto a przychody netto: przegląd
Rozpoznawanie i raportowanie przychodów to krytyczne i złożone problemy dla księgowych. Wielu inwestorów zgłasza również swoje dochody, a różnica między przychodami netto i brutto w przypadku małej firmy może mieć znaczące reperkusje w podatku dochodowym, jeśli zostanie niewłaściwie potraktowana. Zarówno w rozpoznawaniu, jak i raportowaniu istnieje wiele szarych stref, ale ostatecznie wszystkie dochody uzyskane z transakcji sprzedaży należą do kategorii brutto lub netto.
Kluczowe wnioski
- Rozpoznawanie i raportowanie przychodów to krytyczne i złożone problemy dla księgowych.
- Sposób rejestrowania i raportowania przychodów jest również ważny dla inwestorów i analityków finansowych.
- Gdy rejestrowany jest dochód brutto, cały dochód ze sprzedaży jest ujmowany w rachunku zysków i strat. Nie przewiduje się żadnych wydatków z jakiegokolwiek źródła.
- Raportowanie dochodów netto oblicza się zamiast tego, odejmując koszt sprzedanych towarów od przychodów brutto, co zapewnia dokładniejszy obraz wyniku końcowego.
Raportowanie przychodów brutto
Gdy rejestrowany jest dochód brutto (lub sprzedaż brutto ), cały dochód ze sprzedaży jest ujmowany w rachunku zysków i strat. Nie przewiduje się żadnych wydatków z jakiegokolwiek źródła.
Raportowanie przychodów brutto nie obejmuje grupę zadaniową ds. Nowych zagadnień lub EITF 99-19.
Raportowanie przychodów netto
Przychód netto (lub sprzedaż netto ) oblicza to, co pozostało w „ dolnej linii ”, obliczane przez odjęcie kosztu sprzedanych towarów od dochodu brutto. Dla tego samego szewca przychód netto ze sprzedanej przez niego pary butów za 100 dolarów, której wyprodukowanie kosztowało 40 dolarów, wyniósłby 60 dolarów. Od tych 60 dolarów odliczyliby wszelkie inne koszty, takie jak czynsz, wynagrodzenie dla innego personelu, opakowanie i tak dalej. Wszystko, co stanowi koszt dla szewca, zostanie odjęte od dochodu brutto w wysokości 100 USD, co daje dochód netto.
Przychód netto jest zwykle wykazywany, gdy pojawia się prowizja, którą należy ująć lub gdy dostawca otrzymuje część przychodów ze sprzedaży. Klasycznym przykładem są opłaty prawne, w przypadku których prawnik prawie zawsze pobiera procent wpływów netto z postępowania sądowego. Gwarantuje to, że otrzymają wyższą kwotę rozliczenia, ponieważ procent jest pobierany z większej liczby początkowej.
Uwagi specjalne
W terminologii księgowej dłużnik to firma lub osoba fizyczna odpowiedzialna za dostarczenie sprzedawanego produktu lub usługi. Wyznaczenie dłużnika pierwotnego ma kluczowe znaczenie dla sprawozdawczości przychodów.
Na przykład załóżmy, że firma A produkuje klucze. Kontroluje koszty produkcji, przejmuje zapasy i ryzyko kredytowe w swojej działalności, może wybierać dostawców i ustalać ceny. Biorąc pod uwagę te zmienne, przedsiębiorstwo A jest wyraźnie głównym dłużnikiem i wykazuje wszelkie dochody ze sprzedaży swoich kluczy jako brutto.
Firma B to sklep internetowy, który prezentuje towary różnych dostawców potencjalnym klientom, a witryna firmy B zawiera zastrzeżenie, że nie jest odpowiedzialna za wysyłkę ani za jakość produktów otrzymywanych przez klientów. W takim przypadku przedsiębiorstwo B nie jest głównym dłużnikiem i prawdopodobnie zgłasza wszelkie przychody jako netto.
Inwestorzy i handlowcy wykorzystają swoje dochody netto do obliczenia swojego zobowiązania podatkowego z tytułu zysków kapitałowych za dany rok; zwykle jest to tak proste, jak odjęcie rocznej straty od zysków i opodatkowanie pozostałej części.