Jak Warren Buffett wykorzystał analizę prawdopodobieństwa do sukcesu inwestycyjnego

Warren Buffett uważa jedną podstawową zasadę, elementarne prawdopodobieństwo, rdzeń swojej filozofii inwestowania. Od sprzedaży papierów po prowadzenie wartego wiele miliardów dolarów Berkshire Hathaway, z powodzeniem wykorzystał swoje aktywa dekadę po dekadzie, gromadząc armadę firm produkujących bogactwo.

Łącząc to z logicznym zrozumieniem operacji biznesowych i orientacją na wartości, której nauczył się Benjamin Graham, Buffett jest zdecydowanie jednym z najlepszych – i najbardziej znanych – inwestorów wszechczasów.

Duet inwestowania w wartość i rentowności

Do wyboru jest wiele stylów inwestowania. Warren Buffett stał się znany jako jeden z najbardziej sprytnych inwestorów dzięki prostemu podejściu. Podstawowe podejście Buffeta do prawdopodobieństwa sprawia, że ​​jego analiza inwestycji jest prosta: koncentruje się na przejrzystych spółkach z szeroką fosą, która jest łatwa do zrozumienia i logiczna w ich rozwoju.

Jednak Buffett jest również znany ze swojego głębokiego podejścia do wartości, które udoskonalił poprzez studia i pracę z Benjaminem Grahamem. Jego podejście do wartości w połączeniu z uproszczonym zrozumieniem spółek ogranicza zakres możliwości inwestowania w portfelu Berkshire do spółek o niskim P / E, wysokim poziomie przepływów pieniężnych i trwałych dochodach.

Zbieg jego stylu inwestowania pomógł mu również zidentyfikować zwycięzców i przegranych wśród pojawiających się trendów. Jednym z przykładów jest sektor zielonych technologii, w którym Buffett otwarcie ogłosił, że ma duże możliwości w zakresie nowych inwestycji. Sektor ten rozwija się na całym świecie, a ponad 60% nowych inwestycji energetycznych pochodzi z zielonych technologii. Od czerwca 2018 r. Udział Buffetta w tym sektorze był głównie dokonywany za pośrednictwem jego spółki zależnej Berkshire Hathaway Energy, ale prawdopodobnie doda również do tego sektora portfel akcji.

Łączenie modelowania prawdopodobieństwa z jego strategią inwestycyjną „Fosy”

Wypracowanie odpowiedniej dla niego filozofii inwestycyjnej zajęło Warrenowi Buffetowi trochę czasu, ale kiedy już to zrobił, trzymał się swoich zasad. Z definicji firmy posiadające trwałą przewagę konkurencyjną generują nadmierny zwrot z kapitału, a ich przewaga konkurencyjna działa jak fosa wokół zamku. „Fosa” zapewnia firmie ciągłość nadmiernego zwrotu z kapitału, ponieważ zmniejsza prawdopodobieństwo, że konkurencja wpłynie na rentowność firmy.

Początki Buffetta z „Selekcją stajennego”

Warren Buffett zaczął stosować prawdopodobieństwo do analizy jako chłopiec. Wymyślił poradnik zwany „selekcjami stajennych”, który sprzedawał po 25 centów za arkusz. Arkusz zawierał historyczne informacje o koniach, torach wyścigowych, pogodzie w dniu wyścigu oraz instrukcje dotyczące analizy danych. Na przykład, jeśli koń wygrał cztery z pięciu wyścigów na pewnym torze wyścigowym w słoneczne dni, a wyścig miał się odbyć na tym samym torze w słoneczny dzień, to historyczna szansa wygrania wyścigu przez konia. wyniesie 80%.

Analiza prawdopodobieństwa metodą „Business Grapevine”

Jako młody człowiek Buffett wykorzystywał ilościową analizę prawdopodobieństwa wraz z „inwestowaniem w bzdury”, czyli metodą „biznesową pocztą pantoflową”, której nauczył się od jednego ze swoich mentorów,  Philipa Fishera, w celu zebrania informacji na temat możliwych inwestycji.

Buffett zastosował tę metodę w 1963 roku, aby zdecydować, czy powinien wpłacić pieniądze do American Express ( AXP ). Akcje zostały pobite przez wiadomość, że AmEx będzie musiał pokryć oszukańcze pożyczki zaciągnięte pod zastaw kredytu AmEx, wykorzystując dostawy oleju sałatkowego jako zabezpieczenie.

Buffett wyszedł na ulicę – a raczej stał za kasą kilku restauracji – aby sprawdzić, czy ludzie przestaną używać AmEx z powodu skandalu. Doszedł do wniosku, że mania Wall Street nie została przeniesiona na Main Street i prawdopodobieństwo ucieczki było dość niskie.

Doszedł również do wniosku, że nawet jeśli firma zapłaci za stratę, jej przyszłe możliwości zarobkowe znacznie przewyższają jej niską wycenę, więc kupił akcje warte znaczną część swojego portfela spółki, osiągając atrakcyjne zyski, sprzedając je w ciągu kilku lat. Jednak przez lata Buffett nadal utrzymywał American Express jako część portfela Berkshire Hathaway.

Zakład Coca-Coli za miliard dolarów

W 1988 roku Buffett kupił akcje Coca-Coli ( rozkład częstotliwości  danych biznesowych Coca-Coli  zapewnia solidne podstawy do analizy. Firma generowała ponadprzeciętne zwroty z kapitału przez większość lat swojej działalności, nigdy nie poniosła strat i odnotowała godne pozazdroszczenia i konsekwentne wyniki w zakresie dywidend.

Pozytywne nowe wydarzenia, takie jak kierownictwo Roberta Goizuety, wydzielające niepowiązane firmy, reinwestowanie w najlepiej prosperujący biznes syropowy i odkupienie akcji firmy, dały Buffettowi pewność, że firma będzie nadal generować nadmierne zwroty z kapitału. Ponadto rynki otwierały się za granicą, więc dostrzegł prawdopodobieństwo kontynuacji zyskownego wzrostu. Jak dotąd była to jedna z jego najprostszych, najbardziej eleganckich i dochodowych inwestycji.

Wells Fargo – ulubiony bank Buffetta

Na początku lat 90-tych, w obliczu recesji w USA i zmienności w sektorze bankowym związanej z obawami o wartości nieruchomości,akcjeWells Fargo (WFC ) były notowane na historycznie niskim poziomie. W liście swojego przewodniczącego do akcjonariuszy Berkshire Hathaway, Buffett wymienił zalety i wady zajęcia dużej pozycji w banku.

Po stronie oszustów Buffett  zauważył trzy główne zagrożenia :

• Poważne trzęsienie ziemi, które może siać spustoszenie wśród kredytobiorców na tyle, aby z kolei zniszczyć pożyczki udzielone im przez bank
• Możliwość kurczenia się biznesu lub paniki finansowej tak poważnej, że zagroziłaby prawie każdej wysoce lewarowanej instytucji, bez względu na to, jak inteligentnie zarządzana jest
• [Obawa], że wartości nieruchomości na Zachodnim Wybrzeżu spadną z powodu nadmiernej zabudowy i przyniosą ogromne straty bankom, które sfinansowały ekspansję (ponieważ Wells Fargo jest wiodącym pożyczkodawcą nieruchomości, uważa się, że jest szczególnie narażony)3.

Z drugiej strony Buffett zauważył, że Wells Fargo „zarabia znacznie ponad 1 miliard dolarów przed opodatkowaniem rocznie po wydatkowaniu ponad 300 milionów dolarów na straty kredytowe. Jeśli 10% wszystkich 48 miliardów dolarów pożyczek banku – nie tylko kredytów na nieruchomości – byłoby w 1991 r. w wyniku problemów, które przyniosły straty (w tym utracone odsetki) wynoszące średnio 30% kapitału, firma z grubsza osiągnęłaby rentowność. Taki rok – który uważamy jedynie za niewielką możliwość, a nie prawdopodobieństwo – nie byłby zmartwieniem nas.”

Z perspektywy czasu inwestycja Buffetta w Wells Fargo na początku lat 90. była jedną z jego ulubionych. Dodał do swoich udziałów w ciągu ostatnich dziesięcioleci, a od trzeciego kwartału 2018 roku Berkshire posiadał 442 miliony akcji.

Podsumowanie

Elementarne prawdopodobieństwo, jeśli dobrze się go nauczy i zastosuje do rozwiązywania problemów i analizy, może zdziałać cuda. Buffett łączy to z podejściem do wyceny i analiz zorientowanym na wartość, które od wielu lat sprawdza się w praktyce. Chociaż istnieje nieskończona ilość informacji dotyczących wyborów inwestycyjnych, Buffett wielokrotnie udowadniał, że jego podejście do prawdopodobieństwa jest tym, które naprawdę świeci.