Spirala płac i cen

Co to jest spirala płac i cen?

Spirala płacowo-cenowa to teoria makroekonomiczna używana do wyjaśnienia związku przyczynowo-skutkowego między wzrostem płac a rosnącymi cenami lub inflacją. Spirala płacowo-cenowa sugeruje, że rosnące płace zwiększają  dochód do dyspozycji,  zwiększając popyt na towary i powodując wzrost cen. Rosnące ceny zwiększają popyt na wyższe płace, co prowadzi do wyższych kosztów produkcji i dalszej presji na wzrost cen, tworząc koncepcyjną spiralę.

Spirala płac i inflacja

Spirala płacowo-cenowa to termin ekonomiczny opisujący zjawisko wzrostu cen w wyniku wyższych płac. Kiedy pracownicy otrzymują podwyżkę płac, żądają więcej towarów i usług, a to z kolei powoduje wzrost cen. Wzrost płac w rzeczywistości zwiększa ogólne wydatki biznesowe, które są przenoszone na konsumenta w postaci wyższych cen. Zasadniczo jest to ciągła pętla lub cykl stałych wzrostów cen. Spirala płac i cen odzwierciedla przyczyny i konsekwencje inflacji, a zatem jest charakterystyczna dla keynesowskiej teorii ekonomii. Znany jest również jako źródło inflacji w postaci „wypychania kosztów”. Inną przyczyną inflacji jest inflacja „popytowa”, która według teorii monetarnych ma swoje źródło w podaży pieniądza.

Jak zaczyna się spirala płac i cen

Spirala płacowo-cenowa jest spowodowana wpływem podaży i popytu na ceny zagregowane. Ludzie, którzy zarabiają więcej niż koszty utrzymania,  wybierają alokację między oszczędnościami a wydatkami konsumenckimi. Wraz ze wzrostem płac rośnie także skłonność konsumenta do oszczędzania i konsumowania.

Gdyby na przykład płaca minimalna w gospodarce wzrosła, spowodowałoby to, że konsumenci w tej gospodarce kupowaliby więcej produktów, co zwiększyłoby popyt. Wzrost zagregowanego popytu i zwiększone obciążenia płacowe powodują, że przedsiębiorstwa podnoszą ceny produktów i usług. Chociaż płace są wyższe, wzrost cen powoduje, że pracownicy domagają się jeszcze wyższych wynagrodzeń. Jeśli zostaną przyznane wyższe płace, może wystąpić spirala, w której ceny następnie wzrosną, powtarzając cykl, aż poziom płac nie będzie już dłużej wspierany.

Zatrzymanie spirali płacowo-cenowej

Rządy i gospodarki opowiadają się za stabilną inflacją lub wzrostem cen. Spirala płacowo-cenowa często sprawia, że ​​inflacja jest wyższa niż jest to idealne. Rządy mają możliwość zatrzymania tego inflacyjnego środowiska poprzez działania Rezerwy Federalnej lub banku centralnego. Bank centralny danego kraju może wykorzystać politykę pieniężną, stopę procentową, rezerwy obowiązkowe lub operacje otwartego rynku, aby powstrzymać spiralę płacowo-cenową.

Przykład z prawdziwego świata

W przeszłości Stany Zjednoczone stosowały politykę pieniężną do ograniczania inflacji, ale w rezultacie doszło do recesji. Lata siedemdziesiąte to okres podwyżek cen ropy naftowej przez OPEC, które skutkowały wzrostem inflacji krajowej. Rezerwa Federalna zareagowała podnosząc stopy procentowe w celu kontrolowania inflacji, zatrzymując spiralę w krótkim okresie, ale działając jako katalizator recesji na początku lat osiemdziesiątych.

Wiele krajów stosuje cel inflacyjny jako sposób kontrolowania inflacji. Cel inflacyjny to strategia polityki pieniężnej, w ramach której bank centralny ustala docelową stopę inflacji w okresie i dokonuje korekt w celu osiągnięcia i utrzymania tej stopy. Jednak książka opublikowana w 2018 roku przez Bena S. Bernanke, Thomasa Laubacha, Frederica S. Mishkina i Adama S. Posen zatytułowanaInflacja Targeting: Lessons from the International Experience zagłębia się w przeszłe zalety i wady strategii jest dodatnim wynikiem netto w zastosowaniu jako reguły polityki pieniężnej. Autorzy konkludują, że nie ma absolutnej reguły dla polityki pieniężnej i że rządy powinny korzystać ze swojej swobody w oparciu o okoliczności, decydując się na wykorzystanie celu inflacyjnego jako narzędzia kontroli gospodarki.