Prędkość pieniędzy

Jaka jest prędkość pieniądza?

Prędkość pieniądza jest miarą tempa wymiany pieniądza w gospodarce. Jest to liczba przemieszczeń pieniędzy z jednej jednostki do drugiej. Odnosi się również do tego, ile jednostka waluty jest używana w danym okresie. Mówiąc najprościej, jest to wskaźnik, w jakim konsumenci i przedsiębiorstwa w gospodarce wspólnie wydają pieniądze.

Prędkość pieniądza jest zwykle mierzona jako stosunek produktu krajowego brutto (PKB) do podaży pieniądza M1 lub M2 danego kraju.

Zrozumieć prędkość pieniądza

Prędkość pieniądza jest ważna dla pomiaru tempa, w jakim pieniądz w obiegu jest wykorzystywany do zakupu towarów i usług. Służy do pomocy ekonomistom i inwestorom w ocenie kondycji i witalności gospodarki. Wysoka prędkość pieniądza jest zwykle kojarzona ze zdrową, rozwijającą się gospodarką. Niska prędkość pieniądza jest zwykle związana z recesjami i skurczami.

Szybkość pieniądza jest miarą obliczaną przez ekonomistów. Pokazuje tempo, w jakim dokonuje się transakcji pieniężnych na towary i usługi w gospodarce. Chociaż niekoniecznie jest to kluczowy wskaźnik ekonomiczny, można go śledzić wraz z innymi kluczowymi wskaźnikami, które pomagają określić kondycję gospodarczą, takimi jak PKB, bezrobocie i inflacja. PKB i podaż pieniądza to dwa składniki wzoru na prędkość pieniądza.

Gospodarki,  które wykazują większą prędkość przepływu pieniądza w porównaniu z innymi, są zwykle bardziej rozwinięte. Wiadomo również, że prędkość pieniądza zmienia się wraz z cyklami koniunkturalnymi. Kiedy gospodarka znajduje się w fazie ekspansji, konsumenci i przedsiębiorstwa mają tendencję do łatwiejszego wydawania pieniędzy, co powoduje wzrost szybkości ich przepływu. Kiedy gospodarka kurczy się, konsumenci i przedsiębiorstwa są zwykle mniej skłonni do wydawania, a prędkość pieniędzy jest mniejsza.

Ponieważ prędkość pieniądza jest zwykle skorelowana z cyklami koniunkturalnymi, można ją również skorelować z kluczowymi wskaźnikami. Dlatego prędkość pieniądza zwykle rośnie wraz z PKB i inflacją. Alternatywnie, zwykle oczekuje się, że spadnie, gdy kluczowe wskaźniki ekonomiczne, takie jak PKB i inflacja, spadają w gospodarce kurczącej się.

Przykład prędkości pieniądza

Rozważmy gospodarkę składającą się z dwóch osób, A i B, z których każda ma 100 dolarów w gotówce. Osoba A kupuje samochód od osoby B za 100 USD. Teraz B ma 200 $ w gotówce. Następnie B kupuje dom od A za 100 USD, a B prosi A o pomoc w dodawaniu nowej konstrukcji do swojego domu i za ich wysiłki B płaci kolejne 100 AUD. Osoba A ma teraz 200 $ w gotówce. Osoba B sprzedaje następnie samochód firmie A za 100 USD, a zarówno A, jak i B otrzymują 100 USD w gotówce. W ten sposób obie strony w gospodarce dokonały transakcji o wartości 400 USD, mimo że posiadały tylko 100 USD każda.

W tej gospodarce prędkość pieniądza wyniosłaby dwa (2), wynikająca z transakcji 400 dolarów podzielonych przez podaż pieniądza 200 dolarów. To zwielokrotnienie wartości wymienianych dóbr i usług jest możliwe dzięki prędkości pieniądza w gospodarce.

Formuła prędkości pieniądza

Podczas gdy powyższe stanowi uproszczony przykład prędkości pieniądza, prędkość pieniądza jest używana na znacznie większą skalę jako miara aktywności transakcyjnej dla całej populacji kraju. Ogólnie rzecz biorąc, miara ta może być traktowana jako obrót podaży pieniądza dla całej gospodarki.

W tym zastosowaniu ekonomiści zazwyczaj używają PKB i M1 lub M2 jako podaży pieniądza. Dlatego prędkość równania pieniądza jest zapisywana jako PKB podzielone przez podaż pieniądza.

Prędkość pieniądza = PKB ÷ podaż pieniądza

PKB jest zwykle używany jako licznik w formule szybkości pieniądza, chociaż można również użyć produktu narodowego brutto (PNB). PKB reprezentuje całkowitą ilość dóbr i usług w gospodarce, które są dostępne do zakupu. W mianowniku ekonomiści zazwyczaj określają prędkość pieniądza zarówno dla M1, jak i M2.

M1 jest definiowane przez Rezerwę Federalną jako suma wszystkich walut znajdujących się w posiadaniu obywateli i  kwartalną prędkość pieniądza przy użyciu zarówno M1, jak i M2.

Prędkość pieniądza i gospodarka

Ekonomiści mają różne poglądy na temat tego, czy prędkość pieniądza jest użytecznym wskaźnikiem stanu gospodarki, czy też, dokładniej, presji inflacyjnej. „Monetaryści”, którzy wyznają  ilościową teorię pieniądza,  argumentują, że prędkość pieniądza powinna być stabilna przy zmieniających się oczekiwaniach, ale zmiana podaży pieniądza może zmienić oczekiwania, a zatem prędkość pieniądza i inflację.

Na przykład wzrost podaży pieniądza powinien teoretycznie prowadzić do proporcjonalnego wzrostu cen, ponieważ więcej pieniędzy goni za tym samym poziomem dóbr i usług w gospodarce. W przypadku spadku podaży pieniądza powinno nastąpić odwrotnie. Z drugiej strony krytycy argumentują, że w  krótkim okresie prędkość pieniądza jest bardzo zmienna, a ceny są odporne na zmiany, co skutkuje słabym i pośrednim związkiem między podażą pieniądza a inflacją.

Dane empiryczne sugerują, że prędkość pieniądza jest rzeczywiście zmienna. Ponadto zależność między szybkością pieniądza a inflacją jest również zmienna. Na przykład, od 1959 do końca 2007 r., Prędkość akcji pieniądza M2 wynosiła średnio około 1,9x, przy maksimum 2,198x w 1997 r. I minimum 1,653x w 1964 r.

Od 2007 r. Prędkość pieniądza drastycznie spadła, ponieważ Rezerwa Federalna znacznie rozszerzyła swój bilans w celu zwalczania  światowego kryzysu finansowego  i presji deflacyjnej.

Wydawało się, że prędkość pieniądza osiągnęła dno na poziomie 1,435 w drugim kwartale 2017 r. I stopniowo rosła, aż globalna recesja wywołana pandemią COVID-19 wywołała masowy bodziec gospodarczy w USA. Pod koniec drugiego kwartału 2020 r. M2V wyniósł 1,104, najniższy odczyt prędkości pieniądza M2 w historii.

1:23