Wartość końcowa (TV)
Co to jest wartość końcowa (TV)?
Wartość końcowa (TV) to wartość aktywów, działalności lub projektu wykraczająca poza prognozowany okres, w którym można oszacować przyszłe przepływy pieniężne. Wartość końcowa zakłada, że firma będzie rosła w ustalonym tempie już zawsze po okresie prognozy. Wartość końcowa często stanowi duży procent całkowitej wartości szacowanej.
Kluczowe wnioski
- Wartość końcowa (TV) określa wartość firmy na czas nieokreślony poza ustalony okres prognozy – zwykle pięć lat.
- Analitycy używają modelu zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF) do obliczenia całkowitej wartości przedsiębiorstwa. DCF składa się z dwóch głównych komponentów – okresu prognozy i wartości końcowej.
- Istnieją dwie powszechnie stosowane metody obliczania wartości końcowej – ciągły wzrost (model wzrostu Gordona) i wyjście wielokrotne.
- Metoda ciągłego wzrostu zakłada, że firma będzie nadal generować przepływy pieniężne o stałej stopie procentowej w nieskończoność, podczas gdy metoda wielokrotnego wyjścia zakłada, że firma zostanie sprzedana za wielokrotność pewnego wskaźnika rynkowego.
Zrozumienie wartości końcowej
Prognozowanie staje się coraz bardziej niejasne wraz z wydłużaniem się horyzontu czasowego. Dotyczy to również finansów, zwłaszcza jeśli chodzi o szacowanie przepływów pieniężnych firmy w przyszłości. Jednocześnie firmy muszą być cenione. Aby „rozwiązać” ten problem, analitycy wykorzystują modele finansowe, takie jak zdyskontowane przepływy pieniężne (DCF), wraz z pewnymi założeniami w celu uzyskania całkowitej wartości przedsiębiorstwa lub projektu.
Zdyskontowane przepływy pieniężne (DCF) to popularna metoda stosowana w studiach wykonalności, przejęciach przedsiębiorstw i wycenach giełdowych. Metoda ta opiera się na teorii, że wartość składnika aktywów jest równa wszystkim przyszłym przepływom pieniężnym pochodzącym z tego składnika aktywów. Te przepływy pieniężne należy zdyskontować do wartości bieżącej przy zastosowaniu stopy dyskontowej reprezentującej koszt kapitału, takiej jak stopa procentowa.
Na DCF składają się dwa główne składniki: okres prognozy i wartość końcowa. Okres prognozy wynosi zwykle około pięciu lat. Coś dłuższego i dokładność prognoz na tym ucierpią. Tutaj ważne staje się obliczenie wartości końcowej.
Istnieją dwie powszechnie stosowane metody obliczania wartości końcowej: ciągły wzrost (model wzrostu Gordona) i wielokrotne wyjście. Pierwsza zakłada, że firma będzie nadal generować przepływy pieniężne w stałym tempie w nieskończoność, podczas gdy druga zakłada, że firma zostanie sprzedana za wielokrotność pewnego wskaźnika rynkowego. Inwestorzy preferują podejście wielokrotnego wyjścia, podczas gdy naukowcy preferują model ciągłego wzrostu.
Rodzaje wartości końcowych
Metoda wieczności
Dyskontowanie jest konieczne, ponieważ wartość pieniądza w czasie powoduje rozbieżność między bieżącą i przyszłą wartością danej sumy pieniędzy. W wycenie przedsiębiorstw, wolne przepływy pieniężne lub dywidendy można prognozować na dyskretny okres, ale wyniki bieżących problemów stają się trudniejsze do oszacowania, gdy prognozy rozciągają się dalej w przyszłość. Ponadto trudno jest określić dokładny czas, w którym firma może zaprzestać działalności.
Aby przezwyciężyć te ograniczenia, inwestorzy mogą założyć, że przepływy pieniężne będą stale rosły w stałym tempie, począwszy od pewnego momentu w przyszłości. To reprezentuje wartość końcową.
Wartość końcową oblicza się, dzieląc ostatnią prognozę przepływu środków pieniężnych przez różnicę między stopą dyskontową a końcową stopą wzrostu. Kalkulacja wartości końcowej szacuje wartość firmy po okresie prognozy.
Wzór na obliczenie wartości końcowej to:
(FCF * (1 + g)) / (d – g)
Gdzie:
- FCF = wolne przepływy pieniężne za ostatni okres prognozy
- g = końcowa szybkość wzrostu
- d = stopa dyskontowa (zwykle jest to średni ważony koszt kapitału )
Końcowa stopa wzrostu to stałe tempo, w jakim firma ma się rozwijać w nieskończoność. Ta stopa wzrostu rozpoczyna się pod koniec ostatniego prognozowanego okresu przepływów pieniężnych w modelu zdyskontowanych przepływów pieniężnych i przechodzi do nieskończoności. Końcowa stopa wzrostu jest zwykle zgodna z długoterminową stopą inflacji, ale nie wyższa niż historyczna stopa wzrostu produktu krajowego brutto (PKB).
Wyjdź z wielu metod
Jeżeli inwestorzy zakładają ograniczone okno operacyjne, nie ma potrzeby stosowania modelu wzrostu bezterminowego. Zamiast tego wartość końcowa musi odzwierciedlać możliwą do uzyskania wartość netto aktywów przedsiębiorstwa w tym czasie. Często oznacza to, że kapitał zostanie nabyty przez większą firmę, a wartość przejęć jest często obliczana za pomocą mnożników wyjścia.
Mnożniki wyjścia szacują godziwą cenę, mnożąc statystyki finansowe, takie jak sprzedaż, zyski lub zyski przed odsetkami, podatkami, amortyzacją (EBITDA), przez współczynnik, który jest wspólny dla podobnych firm, które zostały niedawno przejęte. Formuła wartości końcowej wykorzystująca metodę wielokrotnego wyjścia to najnowszy wskaźnik (tj. Sprzedaż, EBITDA itp.) Pomnożony przez zdecydowaną wielokrotność (zwykle jest to średnia ostatnich mnożników wyjścia dla innych transakcji). Banki inwestycyjne często stosują tę metodę wyceny, ale niektórzy przeciwnicy wahają się przed jednoczesnym stosowaniem wewnętrznych i względnych technik wyceny.
Często Zadawane Pytania
Dlaczego musimy znać wartość końcową firmy lub aktywów?
Większość firm nie zakłada, że zaprzestanie działalności po kilku latach. Oczekują, że biznes będzie trwał wiecznie (lub przynajmniej bardzo długo). Wartość końcowa to próba przewidzenia przyszłej wartości firmy i zastosowania jej do obecnych cen poprzez dyskontowanie.
Jak szacowana jest wartość końcowa?
Istnieje kilka formuł na wartość końcową. Podobnie jak analiza zdyskontowanych przepływów pieniężnych (DCF), większość formuł wartości końcowej przewiduje przyszłe przepływy pieniężne w celu zwrócenia bieżącej wartości przyszłych aktywów. Model wartości likwidacyjnej (lub metoda wyjścia) wymaga wyliczenia siły dochodowej składnika aktywów z odpowiednią stopą dyskontową, a następnie skorygowania o szacunkową wartość niespłaconego zadłużenia. Model stabilnego (wiecznego) wzrostu nie zakłada likwidacji spółki po końcowym roku. Zamiast tego zakłada, że przepływy pieniężne są reinwestowane i że firma może rosnąć w stałym tempie w nieskończoność. W wielokrotności podejście wykorzystuje przybliżone przychody ze sprzedaży spółki w ciągu ostatniego roku o model zdyskontowanych przepływów pieniężnych, a następnie wykorzystuje wielokrotność tej kwoty, aby dojść do wartości rezydualnej zastosowano bez dalszego dyskontowaniu.
Czy oceniając wartość końcową, powinienem stosować model wzrostu trwałego czy podejście wyjścia?
W analizie DCF ani model wzrostu trwałego, ani podejście wielokrotnego wyjścia nie zapewniają idealnie dokładnego oszacowania wartości końcowej. Wybór metody obliczania wartości końcowej zależy częściowo od tego, czy inwestor chce uzyskać względnie bardziej optymistyczny szacunek, czy też względnie ostrożniejszy szacunek. Ogólnie rzecz biorąc, użycie modelu wzrostu trwałego do oszacowania wartości końcowej daje wyższą wartość. Inwestorzy mogą odnieść korzyści, korzystając z obu obliczeń wartości końcowej, a następnie wykorzystując średnią z dwóch uzyskanych wartości do ostatecznego oszacowania NPV.
Co oznacza ujemna wartość końcowa?
Ujemną wartość końcową oszacowano by, gdyby koszt przyszłego kapitału przekroczył zakładaną stopę wzrostu. W praktyce jednak ujemne wyceny końcowe nie mogą istnieć zbyt długo. Wartość kapitału własnego przedsiębiorstwa może realistycznie spaść do minimum przynajmniej do zera, a wszelkie pozostałe zobowiązania zostałyby uregulowane w postępowaniu upadłościowym. Ilekroć inwestor natrafia na firmę o ujemnym zysku netto w stosunku do kosztu kapitału, prawdopodobnie najlepiej jest polegać na innych fundamentalnych narzędziach poza wyceną terminala.