Taper Tantrum
Co to jest Taper Tantrum?
Sformułowanie „taper tantrum” opisuje gwałtowny wzrost rentowności amerykańskich obligacji skarbowych w 2013 r., Wynikający z zapowiedzi Rezerwy Federalnej (Fed) o przyszłym ograniczeniu polityki luzowania ilościowego. Fed ogłosił, że będzie zmniejszał tempo zakupów obligacji skarbowych, aby zmniejszyć ilość pieniędzy, które zasila gospodarkę. Wynikający z tego wzrost rentowności obligacji w reakcji na zapowiedź został nazwany napadem złości w mediach finansowych.
Kluczowe wnioski
- Taper tantup odnosi się do zbiorowej reakcyjnej paniki w 2013 r., Która wywołała gwałtowny wzrost rentowności amerykańskich obligacji skarbowych po tym, jak inwestorzy dowiedzieli się, że Rezerwa Federalna powoli przerywa swój program luzowania ilościowego (QE).
- Główne obawy związane z napadem złości wynikały z obaw, że rynek się załamie w wyniku zaprzestania luzowania ilościowego.
- Ostatecznie panika związana ze spadkiem poziomu złości była nieuzasadniona, ponieważ rynek kontynuował ożywienie po rozpoczęciu programu redukcji.
Zrozumieć Taper Tantrum
W reakcji na kryzys finansowy z 2008 r. I wynikającą z niego recesję Rezerwa Federalna przeprowadziła politykę znaną jako luzowanie ilościowe (QE), która obejmuje duże zakupy obligacji i innych papierów wartościowych. W teorii zwiększa to płynność sektora finansowego, aby utrzymać stabilność i promować wzrost gospodarczy. Stabilizacja sektora finansowego zachęciła do udzielania pożyczek, aby konsumenci mogli wydawać pieniądze, a przedsiębiorstwa – inwestować.
Historycznie rzecz biorąc, poluzowanie ilościowe, polityka pieniężna mająca na celu wprowadzenie większej ilości dolarów do obiegu gospodarczego, uznawano za przydatne tylko jako rozwiązanie krótkoterminowe ze względu na niebezpieczeństwo, jakie może wyniknąć ze spadku wartości dolara prowadzącego do hiperinflacji. Tradycyjni ekonomiści nalegaliby, że jeśli Rezerwa Federalna zbyt długo zasila gospodarkę, zaistnieją nieuniknione konsekwencje. Zwężanie, które stopniowo zmniejsza ilość pieniędzy, które Fed wpompowuje do gospodarki, powinno teoretycznie stopniowo zmniejszać zależność gospodarki od tych pieniędzy i pozwolić Fedowi usunąć się jako podpora gospodarki.
Jednak od 2015 roku Fed znalazł różne sposoby na zasilenie gospodarki gotówką bez obniżania wartości dolara. Te nowe narzędzia polityczne, takie jak okno odkupu, mogły zapoczątkować nowy rozdział w przyszłych badaniach polityki makroekonomicznej, chociaż z perspektywy czasu minie kilka lat, zanim ekonomiści i naukowcy będą skłonni uznać takie narzędzia za skuteczne lub niebezpieczne. Jednak zachowania inwestorów zawsze dotyczą nie tylko bieżących warunków, ale także oczekiwań co do przyszłych wyników gospodarczych i polityki Fed. Jeśli opinia publiczna usłyszy, że Fed planuje zmniejszyć ryzyko, nadal może dojść do paniki, ponieważ ludzie obawiają się, że brak pieniędzy spowoduje niestabilność rynku. Jest to szczególnie problem, im bardziej rynek jest uzależniony od dalszego wsparcia ze strony Fed.
Co spowodowało Taper Tantrum w 2013 roku?
W 2013 roku prezes Rezerwy Federalnej Ben Bernanke ogłosił, że Fed w przyszłości ograniczy wielkość skupu obligacji. W okresie od kryzysu finansowego w 2008 roku Fed potroił wielkość swojego bilansu z około 1 biliona dolarów do około 3 bilionów dolarów, kupując prawie 2 biliony dolarów w obligacjach skarbowych i innych aktywach finansowych, aby wesprzeć rynek. Inwestorzy zaczęli polegać na stałym wsparciu Fed dla cen aktywów poprzez swoje bieżące zakupy.
Ta perspektywiczna polityka zmniejszania tempa zakupów aktywów przez Fed stanowiła ogromny negatywny szok dla oczekiwań inwestorów, ponieważ Fed stał się jednym z największych nabywców na świecie. Podobnie jak w przypadku każdego spadku popytu, przy zmniejszonych skupach (obligacji) Fed spadłyby. Inwestorzy obligacji natychmiast zareagowali na perspektywę spadku cen obligacji w przyszłości, sprzedając obligacje, co w konsekwencji doprowadziło do obniżenia ceny obligacji. Oczywiście spadające ceny obligacji zawsze oznaczają wyższe rentowności, więc rentowności amerykańskich obligacji skarbowych gwałtownie wzrosły.
Należy zauważyć, że w tym momencie nie doszło do faktycznej wyprzedaży aktywów Fed ani ograniczenia polityki luzowania ilościowego przez Fed. Wypowiedź prezesa Bernanke dotyczyła jedynie możliwości, że w przyszłości Fed mógłby to zrobić. Ekstremalna reakcja rynku obligacji w tamtym czasie na samą możliwość mniejszego wsparcia w przyszłości uwydatniła stopień, w jakim rynki obligacji uzależniły się od bodźców ze strony Fed.
Wielu ekspertów uważało, że rynek akcji może pójść w ich ślady, ponieważ pieniądze napływające do gospodarki z Fed poprzez zakupy obligacji były również powszechnie rozumiane jako sprzyjające kursom akcji. Jeśli tak, ta reakcja rynku na perspektywę zmniejszenia się Fed może potencjalnie pogrążyć gospodarkę. Zamiast tego, Dow Jones Industrial Average (DJIA) odnotował jedynie tymczasowe spadki w połowie 2013 roku.
Dlaczego giełda nie spadła podczas złości na stożek?
Powodów utrzymującej się dobrej kondycji giełdy było wiele. Po pierwsze, zgodnie z komentarzami przewodniczącego Bernanke, Fed nie spowolnił zakupu luzowania ilościowego, ale zamiast tego rozpoczął trzecią rundę masowych zakupów obligacji, na łączną kwotę 1,5 biliona dolarów do 2015 roku. nastroje inwestorów i aktywne zarządzanie ich oczekiwaniami poprzez regularne ogłoszenia dotyczące polityki. Gdy inwestorzy zorientowali się, że nie ma powodów do paniki, giełda się wyrównała.