Dylemat kosztów utopionych

Jaki jest dylemat kosztów utopionych?

Dylemat kosztów utopionych to formalny termin ekonomiczny, który opisuje trudność emocjonalną związaną z podjęciem decyzji o kontynuowaniu lub porzuceniu projektu, gdy czas i pieniądze zostały już wydane, ale nie osiągnięto pożądanych rezultatów.

Dylemat kosztów utopionych, gdy próbuje się go rozwiązać, wymaga oceny, czy dalsza inwestycja będzie wyrzucać dobre pieniądze za złymi. Czysto racjonalna osoba ekonomiczna uwzględniłaby tylko koszty zmienne, ale większość ludzi nieracjonalnie uwzględnia koszty utopione w naszych decyzjach. Dylemat kosztów utopionych jest również nazywany błędem Concorde.

Zrozumienie dylematu kosztów utopionych

Koszty utopione to wydatki, których nie można odzyskać. Na przykład, jeśli w połowie instalowania nowej drewnianej podłogi w domu zdecydujesz, że nienawidzisz jej wyglądu, ponosisz koszty utopione.

Nie możesz zwrócić już położonej podłogi. Dylemat polega na tym, czy zainstalować resztę podłogi i mieć nadzieję, że nauczysz się ją pokochać, ponieważ nienawidzisz myśli o utracie pieniędzy, które już wydałeś, czy też zaakceptować utopiony koszt, podrzeć nowe drewniane podłogi i kupić kolejną. rodzaj podłogi.

Koszty utopione mogą wystąpić zarówno w przeszłości, jak iw przyszłości. Powiedzmy, że kupujesz coś w sklepie. Na paragonie ze sklepu znajduje się okres zwrotu lub liczba dni, w ciągu których musisz zmienić zdanie i dokonać zwrotu oraz otrzymać zwrot pieniędzy. Ten okres jest nazywany kosztem do odzyskania, ponieważ nadal masz czas na pobranie pieniędzy ze sklepu. Jeśli minąłeś ten okres – niektórzy mogą dać ci aż 90 dni na zwrot – możesz nie być w stanie otrzymać zwrotu, co skutkuje utopionymi kosztami.

Ale jak koszt utopiony ma się do sytuacji w przyszłości, kiedy jeszcze nie wydałeś pieniędzy? To łatwe. Weź pod uwagę telefon komórkowy z abonamentem lub usługi kablowe i internetowe. Kiedy się zarejestrujesz, prawdopodobnie będziesz objęty umową, która zablokuje Twoją miesięczną stawkę. Większość z tych firm wymaga minimalnego czasu, aby pozostać przy usłudze, głównie po to, aby nie przeskoczyć statku do konkurenta, który może później zaoferować lepszą ofertę. Jeśli przeprowadzisz się lub zdecydujesz o anulowaniu usługi przed wygaśnięciem umowy, być może będziesz musiał spłacić pozostałą część umowy. Te pieniądze nazywa się kosztem utopionym.

Dylemat i racjonalność kosztów utopionych

Przyjrzyjmy się, jak działa dylemat kosztów utopionych i jaki ma związek z racjonalnym myśleniem. Dylemat kosztów utopionych stawia ludzi na rozdrożu. Dylemat pojawia się, gdy weźmie się pod uwagę pieniądze, które już wydałeś, a także pieniądze, które zostaną wydane w przyszłości. Odejście od czegoś nie jest finansowo rozsądne ze względu na pieniądze, które włożyłeś w tę decyzję, ale nie możesz też odejść, ponieważ będzie to również kosztować więcej pieniędzy.

Powiedzmy, że właściciel domu decyduje się na remont swojego domu. Wykonawca przeprowadza rozmowę z właścicielem, omawia wymagania projektu i podaje łączną cenę budowy w wysokości 100 000 USD za wykonanie zadania. Remont potrwa sześć miesięcy. Obie strony zgadzają się, a właściciel domu odkłada 25% lub 25 000 dolarów. Po drugim miesiącu prac wykonawca znajduje problem z fundamentem i informuje właściciela domu, że będzie musiał podnieść pierwotną cenę o kolejne 30 000 USD. Właściciel domu stoi teraz przed dylematem odejścia od pracy i utraty 25 000 dolarów, które już wydał, lub wydania dodatkowych 30 000 dolarów – oprócz pozostałych 75 000 – na dokończenie pracy.

W grę wchodzą dwie zmienne. Właściciel domu niekoniecznie musi zdyskontować koszty utopione, co zwykle jest racjonalnym procesem myślowym. Takie postępowanie oznacza, że ​​wpada w dylemat kosztów utopionych. Ale jeśli zdecyduje się przeoczyć koszty utopione, wpada w pułapkę kosztów utopionych lub błąd kosztów utopionych. Dzieje się tak, gdy podejmuje irracjonalną decyzję, podejmowaną bez uwzględnienia wydanych pieniędzy.

Przykład dylematu kosztów utopionych

Thomas Edison, wynalazca żarówki, w latach osiemdziesiątych XIX wieku miał trudności z wypracowaniem rynku dla swoich lamp elektrycznych. W rezultacie jego zakład produkcyjny nie pracował na pełnych obrotach, a koszt wyprodukowania lampy elektrycznej był wysoki.

Zamiast porzucić swój produkt dla nowej linii lub strategii, Edison zdecydował się je podwoić. Zwiększył produkcję do pełnej wydajności, aby skupić się na ilości. Zwiększenie jego zdolności produkcyjnej zwiększyło koszty operacyjne Edisona o 2%, pozwalając mu jednocześnie wyprodukować o 25% więcej produktu.

Nowo wyprodukowane lampy były sprzedawane w Europie za cenę znacznie wyższą niż koszt produkcji. Jego koszty utopione w produkcji umożliwiły Edisonowi szybkie zwiększenie produkcji. Podjął jednak racjonalną decyzję, aby obrać dalszy kierunek działań, niezależnie od kosztów utopionych i niezależnie od tego, że jego lampy elektryczne nie radzą sobie dobrze na rynku amerykańskim.