Definicja podziału listy płac
Co to jest podzielona lista płac?
Dzielona lista płac to metoda płacenia pracownikom, którzy są oddelegowani do pracy za granicą, w której wynagrodzenie jest podzielone między walutę lokalną i krajową. Struktura płac podzielona ma kilka funkcji. Zmniejsza wpływ wahań kursów walutowych na wynagrodzenie pracownika i zapewnia mu określoną kwotę wynagrodzenia w walucie jego kraju oraz określoną kwotę w walucie kraju przyjmującego. Bez podziału płac pracownik musiałby co miesiąc wymieniać pieniądze z jednej waluty na drugą i podlegać kursom wymiany. W efekcie split payroll przenosi ryzyko kursowe z pracownika na pracodawcę.
Kluczowe wnioski:
- Dzielona lista płac to metoda płacenia pracownikom, którzy są oddelegowani za granicę; wynagrodzenie jest podzielone między walutę lokalną i walutę kraju ojczystego.
- Podział wynagrodzenia ogranicza efekt wahań kursów walutowych przenoszący ryzyko kursowe z pracownika na pracodawcę.
- Podział płac ułatwia pracownikowi przestrzeganie wymogów dotyczących potrącania podatku i uczestnictwo w programie emerytalnym firmy podczas pracy za granicą.
Jak działa podział płac?
Podzielona lista płac ułatwia również jednoczesne przestrzeganie wymogów dotyczących potrącania podatku w kraju zamieszkania pracownika zagranicznego i kraju przyjmującego. Może również zapewnić, że pracownik będzie mógł nadal uczestniczyć w programie emerytalnym swojej firmy, nawet podczas pracy za granicą. Podział wynagrodzenia może ułatwić firmom i ich pracownikom przestrzeganie przepisów obowiązujących w kraju przyjmującym w zakresie pracy i przesyłania pieniędzy poza granice kraju. Zamiast dzielonej listy płac pracownicy pracujący za granicą mogą również otrzymywać wynagrodzenie w kraju, w kraju przyjmującym lub w siedzibie głównej.
Split Payroll w praktyce
Wynagrodzenia wypłacane w walucie kraju przyjmującego pracownika są zwykle wykorzystywane do pokrycia codziennych kosztów utrzymania, takich jak czynsz, jedzenie, transport i usługi, podczas gdy wynagrodzenia w walucie kraju macierzystego są przeznaczone na oszczędności i zakupy poza krajem przyjmującym. Takie zakupy mogą obejmować edukację, wakacje, koszty mieszkania lub meble zakupione w kraju rodzinnym pracownika (znane również jako dochód niewydany). Taka strategia jest częściej stosowana przez firmy europejskie, płacąc swoim pracownikom zagranicznym. Amerykańskie firmy są bardziej skłonne (nieco ponad połowę według firmy konsultingowej Mercer) płacić swoim pracownikom za granicą w walucie kraju przyjmującego.
Podział płac nie jest dobrym pomysłem w przypadkach niestabilnych walut. Pracownicy za granicą powinni otrzymywać wynagrodzenie w walucie swojego kraju, jeśli jest stabilna, lub w innej, mniej niestabilnej walucie.
Korekta kosztów utrzymania, jeśli jest stosowana, jest stosowana tylko do części wynagrodzenia pracownika w kraju przyjmującym – zazwyczaj w części przeznaczonej na codzienne wydatki. W związku z tym ta część wynagrodzenia jest chroniona przed inflacją i wahaniami kursów walut. Idealnie byłoby, gdyby firma ustaliła poziom płac do wydania (płace w kraju przyjmującym), który spełnia wymagania pracownika ekspatrianta. Chociaż trudno jest uzyskać dokładną liczbę, biorąc pod uwagę, że wydatki mogą się zmieniać z miesiąca na miesiąc, pracodawcy mogą w przybliżeniu oszacować wymagania pracowników. Co więcej, niektóre firmy pozwalają pracownikowi decydować o proporcji płatności w kraju przyjmującym i kraju pochodzenia.
Specjalne uwagi dotyczące podziału płac
Rozlana lista płac może być korzystna w wielu przypadkach i dla wielu par krajów. Jednak w przypadkach niestabilnych walut, na przykład w niektórych krajach w Europie Wschodniej, Afryce i Ameryce Łacińskiej, pracownicy zagraniczni powinni otrzymywać wynagrodzenie w walucie ich kraju ojczystego lub w trzeciej, bardziej stabilnej walucie.