Certyfikaty serwisowe

Co to są certyfikaty usług?

Świadectwa serwisowe są podobne do obligacji pod tym względem, że miały wartość nominalną i obiecaną płatność, w tym odsetki składane, kwalifikującym się weteranom I wojny światowej w terminie zapadalności.

Opis certyfikatów usług

Kongres uchwalił ustawę o odszkodowaniach z tytułu wojny światowej z 1924 r., Która przyznawała weteranom I wojny światowej certyfikaty służbowe. Każdy miał wartość nominalną i przyrzeczoną płatność w terminie zapadalności, w tym odsetki składane. Formalnie znane jako skorygowane certyfikaty usługowe, dojrzewały w ciągu 20 lat, czyli w tym przypadku w 1945 r. Weterani mieli prawo do 1,00 USD za każdy dzień służby domowej i 1,25 USD za każdy dzień służby za granicą. Wartość nominalna certyfikatów została ograniczona do 500 $ dla każdego weterynarza, który służył w kraju i 625 $ dla tych, którzy służyli za granicą.

Długoterminowa data zapadalności tych certyfikatów usługowych stanowiła problem dla posiadaczy i rządu USA. W latach trzydziestych XX wieku, w środku wielkiego kryzysu, weterani wojenni rozpaczliwie potrzebowali funduszy i protestowali, żądając natychmiastowej zapłaty gotówki za certyfikaty służby. Tysiące weteranów wojennych i ich rodzin, znanych jako „Armia Bonusowa”, maszerowało do Waszyngtonu, aby przekonać Kongres do przesunięcia terminu zapadalności tych certyfikatów.

Chociaż ten marsz początkowo nie przyspieszył płatności, Kongres w 1936 roku przyjął ustawę zezwalającą weteranom na pobranie opłaty za świadectwo służby. Ustawa o skorygowanych wypłatach odszkodowań przewidywała natychmiastową spłatę wartości nominalnej świadectw pracy pomniejszonej o niespłacone pożyczki i niezapłacone odsetki. Ustawa zastąpiła certyfikaty usług niezbywalnymi, ale z natychmiastowym wykupem obligacjami usługowymi, wyemitowanymi przez Departament Skarbu w nominałach 50 USD, z nieparzystymi kwotami od wielokrotności 50 USD płatnymi czekiem. Na przykład, jeśli weteran miał otrzymać 1172 dolary na swoim świadectwie służby, otrzymywał dwadzieścia trzy 50-dolarowe poręczenia i wypisał czek na różnicę 22 dolarów. Obligacje te są formalnie określane jako Skorygowane Obligacje Usługowe.

Obligacje premiowe były oprocentowane według 3% rocznej stopy procentowej, wyższej niż 2,5% oprocentowanie na bankowych rachunkach oszczędnościowych. Chociaż obligacji usługowych nie można było sprzedać, można było je wykupić w Skarbcu za gotówkę w dowolnym momencie po 15 czerwca 1936 r. Podczas gdy weterani mieli możliwość zatrzymania obligacji do terminu ich wykupu w 1945 r., Większość weteranów spieniężyła je niemal natychmiast.. W pierwszych dwóch tygodniach czerwca 1936 r. Weterani zgarnęli 46% całkowitej premii.

Płatności gotówkowe stanowiły skuteczny bodziec gospodarczy. Ponieważ program wymagał niewielkiej administracji rządowej, pieniądze wypłacone weteranom prawdopodobnie zostały wydane niezwłocznie, a cały proces nie wymagał długiego czasu realizacji programu robót publicznych.