Satysfakcjonujące
Co jest satysfakcjonujące?
Satysfakcjonowanie to strategia podejmowania decyzji, której celem jest uzyskanie satysfakcjonującego lub adekwatnego wyniku, a nie optymalne rozwiązanie. Zamiast przykładać maksymalny wysiłek do osiągnięcia idealnego rezultatu, satysfakcjonowanie koncentruje się na pragmatycznym wysiłku w konfrontacji z zadaniami. Dzieje się tak, ponieważ dążenie do optymalnego rozwiązania może wymagać niepotrzebnego nakładu czasu, energii i zasobów.
Satysfakcjonująca strategia może obejmować przyjęcie minimalistycznego podejścia do osiągnięcia pierwszej możliwej do uzyskania rozdzielczości, która spełnia podstawowe akceptowalne wyniki. Satysfakcjonowanie zawęża zakres rozważanych opcji umożliwiających osiągnięcie tych wyników, pomijając opcje, które wymagałyby bardziej intensywnych, złożonych lub niewykonalnych wysiłków w celu osiągnięcia bardziej optymalnych wyników.
Kluczowe wnioski
- Satysfakcjonowanie to proces decyzyjny, który dąży do adekwatnych, a nie doskonałych rezultatów.
- Satysfakcja ma na celu być pragmatycznym i oszczędzać na kosztach lub wydatkach.
- Termin „satysfakcja” został ukuty przez amerykańskiego naukowca i laureata nagrody Nobla Herberta Simona w 1956 roku.
- Klienci często wybierają produkt, który jest wystarczająco dobry, a nie doskonały, a to przykład satysfakcji.
- Ograniczeniem satysfakcji jest brak ścisłej definicji adekwatnego lub akceptowalnego wyniku.
Zrozumieć satysfakcję
Teorię satysfakcji wyjaśnia heurystyka poznawcza, nauki behawioralne i neuropsychologia. Jego zastosowanie znajduje w wielu dziedzinach, w tym w ekonomii, sztucznej inteligencji i socjologii. Satysfakcjonujący oznacza, że konsument, w obliczu mnóstwa wyborów odpowiadających konkretnym potrzebom, wybierze produkt lub usługę, która jest „wystarczająco dobra”, zamiast poświęcać wysiłek i zasoby na znalezienie najlepszego możliwego lub optymalnego wyboru.
Gdyby konsument potrzebował narzędzia do przetworzenia i rozwiązania problemu, w ramach satysfakcjonującej strategii szukałby najprostszego, najłatwiej dostępnego elementu wyposażenia, niezależnie od tego, czy bardziej efektywne opcje są dostępne po większych kosztach i czasie. Na przykład satysfakcjonujące może obejmować użycie jednego tytułu oprogramowania w porównaniu z zakupem całego pakietu oprogramowania, który zawiera dodatkowe funkcje.
Uwagi specjalne
Organizacje, które przyjmują strategię satysfakcjonującą, mogą dążyć do spełnienia minimalnych oczekiwań dotyczących przychodów i zysków określonych przez radę dyrektorów i innych akcjonariuszy. Kontrastuje to z próbą maksymalizacji zysków poprzez skoordynowane wysiłki, które stawiają wyższe wymagania co do wydajności organizacji w działach sprzedaży, marketingu i innych.
Dążąc do celów, które są bardziej osiągalne, włożony wysiłek może być równoważny z ostatecznymi rezultatami. Taka strategia może być również zastosowana, jeśli kierownictwo firmy zdecyduje się poświęcić tylko symboliczny wysiłek na rzecz jednego celu, aby ustalić priorytety zasobów w celu uzyskania optymalnych rozwiązań dla innego celu. Na przykład redukcja personelu w trzeciorzędnym miejscu pracy do minimalnych poziomów operacyjnych może pozwolić na przeniesienie personelu do innych działów i projektów, w których w celu uzyskania maksymalnych wyników wymagana jest większa liczba pracowników.
Ograniczeniem satysfakcji jest to, że definicja tego, co stanowi zadowalający wynik, niekoniecznie została określona, ani też nie jest powszechnie jasne, że taki wynik różni się od dążenia do optymalnego wyniku.