Prawidło U
Co to jest rozporządzenie U?
Regulacja U to rozporządzenie Rady Rezerwy Federalnej, które reguluje pożyczki udzielane przez podmioty wykorzystujące papiery wartościowe jako zabezpieczenie oraz zakup papierów wartościowych na depozyt zabezpieczający. Przepis U ogranicza wielkość dźwigni finansowej, którą można udzielić na pożyczki zabezpieczone papierami wartościowymi w celu zakupu większej liczby papierów wartościowych. Przedmiotowe papiery wartościowe zazwyczaj obejmują akcje, fundusze wspólnego inwestowania i inne papiery wartościowe notowane na rynku.
Kluczowe wnioski
- Przepis U jest wymogiem Rezerwy Federalnej dla pożyczkodawców, którzy udzielają kredytu zabezpieczonego w formie depozytu zabezpieczającego – z wyłączeniem maklerów papierów wartościowych i dealerów.
- Wartość depozytu zabezpieczającego obejmuje papiery wartościowe zarejestrowane na giełdzie krajowej, takie jak NYSE, obrót papierami wartościowymi pozagiełdowymi (OTC) na giełdzie Nasdaq, papiery dłużne, które można zamienić na akcje margin oraz większość funduszy inwestycyjnych.
- Rozporządzenie ma zastosowanie do banków komercyjnych, kas oszczędnościowo-pożyczkowych, federalnych kas oszczędnościowych, spółdzielczych kas oszczędnościowo-kredytowych, spółdzielczych towarzystw kredytowych, firm ubezpieczeniowych oraz firm z pracowniczymi programami opcji na akcje.
- Przepis U nakłada ograniczenia na podmioty, które udzielają kredytów w celu zakupu lub prowadzenia depozytu zabezpieczającego, wykorzystując papiery wartościowe jako zabezpieczenie pożyczek.
Zrozumienie rozporządzenia U
Przepis U ma na celu złagodzenie związanego z tym ryzyka, które istnieje przy stosowaniu dźwigni depozytu zabezpieczającego w obrocie papierami wartościowymi, zwłaszcza gdy przyznano zbyt dużą dźwignię jednostce lub firmie. Ograniczając kwotę depozytu zabezpieczającego, rozporządzenie U ma na celu ograniczenie potencjalnych strat, które zarówno pożyczkobiorcy, jak i banki lub pożyczkodawcy mogą ponieść w przypadkach, gdy dźwignia finansowa może prowadzić do bardzo dużych strat w porównaniu z rozszerzonym kapitałem fizycznym.
Przepis U koncentruje się w szczególności na dźwigni finansowej rozszerzonej o papiery wartościowe jako zabezpieczenie w celu zakupu dodatkowych papierów wartościowych. Dotyczy to podmiotów innych niż brokerzy, takich jak banki komercyjne, kasy oszczędnościowo-pożyczkowe, federalne kasy oszczędnościowe, spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe, towarzystwa kredytów produkcyjnych, firmy ubezpieczeniowe oraz firmy, które posiadają pracownicze plany opcji na akcje.
Przepis U określa limit maksymalnej kwoty pożyczki, jaką podmiot może udzielić pożyczkobiorcy w celu zabezpieczenia pożyczki pod zastaw akcji lub innych papierów wartościowych w celu zakupu większej liczby papierów wartościowych. Maksymalna wartość pożyczki, jaką można zaoferować, to 50% wartości rynkowej zabezpieczonych papierów wartościowych.
Przepis U ma na celu ograniczenie potencjalnych strat, jakie mogą ponieść pożyczkobiorcy, banki lub pożyczkodawcy w przypadkach, gdy dźwignia finansowa może prowadzić do dużych strat w stosunku do udostępnionego kapitału.
Wymogi dotyczące pożyczkodawców bankowych
Przepis U zawiera dwa ważne wymagania, które muszą spełnić pożyczkodawcy bankowi. Po pierwsze, pożyczkodawca bankowy musi uzyskać oświadczenie o celu (formularz U-1) dla pożyczek zabezpieczonych zabezpieczeniem przekraczającym 100 000 USD. Po drugie, pożyczkodawca bankowy może udzielić kredytu tylko na 50% wartości papierów wartościowych stanowiących zabezpieczenie pożyczki, jeżeli pożyczka ma być przeznaczona na zakup papierów wartościowych.
Przepis U ma szczególne zastosowanie do zabezpieczonych pożyczek udzielonych w celu zakupu papierów wartościowych. Dlatego deklaracje celu są ważne dla zachowania zgodności z rozporządzeniem U. Oświadczenia o celu są bardziej rygorystycznie egzekwowane w przypadku kredytów przekraczających 100 000 USD. Pożyczkodawca bankowy nie ma ograniczeń Rady Rezerwy Federalnej przy udzielaniu pożyczki zabezpieczonej papierami wartościowymi, które nie są przeznaczone na zakup większej liczby papierów wartościowych.
1936
W roku Rozporządzenie U po raz pierwszy zaczęło obejmować kredyty papierów wartościowych udzielone specjalnie przez banki komercyjne.
Przykład ograniczeń regulacyjnych U.
Na przykład załóżmy, że pożyczkobiorca chciałby pożyczyć pieniądze od banku w celu zakupu papierów wartościowych, a pożyczkobiorca planuje wykorzystać 400 000 USD w papierach wartościowych jako zabezpieczenie. Pożyczka wymagałaby formularza U-1 ujawniającego cel pożyczki. Ponieważ pożyczka ma na celu zakup większej liczby papierów wartościowych, maksymalna kwota kredytu, jaką bank może udzielić pożyczkobiorcy, wynosi 200 000 USD. Jeśli pożyczkobiorca zwiększyłby kwotę zabezpieczenia, którego był skłonny użyć, aby zabezpieczyć pożyczkę do 500 000 dolarów, wówczas bank mógłby mu zaoferować pożyczkę na 250 000 dolarów.
Zwolnienia z rozporządzenia U.
Mogą mieć zastosowanie pewne wyjątki od prawidła U. Pożyczkodawcy niebędący bankami podlegają nieco innemu nadzorowi w przypadku pożyczek papierów wartościowych jako zabezpieczenia. Dodatkowo pożyczki oferowane w ramach programów opcji na akcje dla pracowników mogą być zwolnione z wymogów Regulacji U.