Korporacja quasi-publiczna
Co to jest korporacja quasi-publiczna?
Korporacja quasi-publiczna to firma z sektora prywatnego wspierana przez rząd z publicznym mandatem do świadczenia określonej usługi. Przykłady obejmują firmy telegraficzne i telefoniczne, firmy zajmujące się ropą i gazem, wodą i oświetleniem elektrycznym oraz firmy nawadniające.
Korporacje quasi-publiczne mogą być tworzone de novo, zacząć jako agencje rządowe, które zostaną sprywatyzowane lub być wynikiem częściowej znacjonalizacji dużej firmy prywatnej. Często określa się je również jako korporacje usług publicznych.
Kluczowe wnioski
- Korporacja quasi-publiczna to prywatna firma, która jest wspierana przez oddział rządowy z publicznym mandatem do świadczenia określonej usługi.
- W zamian za swoje usługi często otrzymują jakąś formę częściowego finansowania od państwa.
- Korporacja quasi-publiczna musi generalnie przedkładać swoje uprawnienia rządowe nad tworzenie wartości i zysków dla akcjonariuszy.
- Tego typu korporacje nie powinny być postrzegane jako inwestycje wolne od ryzyka ze względu na ich powiązania z rządem.
Jak działają korporacje quasi-publiczne
Podobnie jak korporacje celu publicznego, takie jak biblioteki publiczne i ośrodki dzienne dla dorosłych, quasi-publiczne korporacje są tworzone, aby w jakiś sposób przynosić korzyści społeczeństwu. Te prywatne firmy mają misję nadaną im przez rząd iw zamian za swoje usługi otrzymują zazwyczaj jakąś formę częściowego finansowania od państwa.
Korporacje quasi-publiczne mogą obejmować spółki publiczne o charakterze przemysłowym i handlowym, przedsiębiorstwa znacjonalizowane oraz spółki z większościowym udziałem publicznym. Wielu uważa quasi-publiczne instytucje za narzędzia polityki politycznej, ponieważ w niektórych przypadkach mogą one działać z mniejszą liczbą ograniczeń i większą opłacalnością niż zwykłe instytucje rządowe.
Ważny
Wbrew obiegowej opinii pracownicy korporacji quasi-publicznych nie pracują dla rządu.
Finansowanie rządowe
W przypadku korporacji publiczno-prywatnych, które otrzymują pewnego rodzaju fundusze rządowe, takie dotacje składają się z regularnych transferów środków mających na celu zrekompensowanie trwałych strat, eufemistycznie określanych jako ujemne nadwyżki operacyjne.
Straty mogą wynikać z pobierania cen niższych niż średnie koszty produkcji w ramach celowej polityki gospodarczej i społecznej rządu; umownie dotacje te są traktowane jako dotacje do produktów.
Przykłady korporacji quasi-publicznej
Jednym z przykładów korporacji quasi-publicznej jest Sallie Mae Corp., która została założona w celu wspierania rozwoju kredytów studenckich. Innym przykładem jest Fannie Mae, zwana inaczej Federalnym Krajowym Stowarzyszeniem Hipotecznym (FNMA).
Fannie Mae jest uważana za spółkę quasi-publiczną, ponieważ działa jako niezależna korporacja, która nie jest traktowana jako żadna część rządu, a jednocześnie działa na podstawie karty kongresu, która ma na celu zwiększenie dostępności i przystępności cenowej na posiadanie domów.
Uwagi specjalne
Nierzadko zdarza się, że akcje tego typu korporacji znajdują się w obrocie na głównych giełdach, dając inwestorom indywidualnym szansę na ekspozycję na spółkę i generowany przez nią zysk.
Podczas gdy akcje tego typu korporacji są sprzedawane publicznie, tworzenie wartości i zysków dla akcjonariuszy zajmuje drugie miejsce po realizacji ich celu publicznego. Działalność korporacji quasi-publicznej musi zwykle w jakiś sposób przyczyniać się do komfortu, wygody lub dobrobytu ogółu społeczeństwa.
Społeczeństwo i inwestorzy często błędnie zakładają, że quasi-publiczne korporacje są oddziałami rządu. Stwarza to wrażenie bezpiecznej lub wolnej od ryzyka inwestycji w kapitał własny i dług, co zostało podkreślone w okresie poprzedzającym kryzys finansowy w 2008 r.
Dłużne papiery wartościowe wyemitowane przez Fannie Mae i jej odpowiednika Freddie Mac powiedziały im na twarzy, że nie są gwarantowane przez rząd, chociaż wielu inwestorów traktowało je tak, jakby były. Publiczne oburzenie i presja ze strony inwestorów, gdy podmioty te znalazły się w obliczu bankructwa, pomogły rządowi USA w ich ratowaniu. W efekcie opinia publiczna, że te quasi-publiczne podmioty były gwarantowane przez rząd, unieważnia wyraźne warunki samych papierów wartościowych.