Hipoteza stałego dochodu
Jaka jest hipoteza stałego dochodu?
Hipoteza stałego dochodu to teoria wydatków konsumenckich, według której ludzie będą wydawać pieniądze na poziomie zgodnym z ich oczekiwanymi długoterminowymi średnimi dochodami. Poziom oczekiwanego długoterminowego dochodu staje się wówczas poziomem „stałego” dochodu, który można bezpiecznie wydać. Pracownik będzie oszczędzał tylko wtedy, gdy jego bieżący dochód będzie wyższy niż przewidywany poziom dochodów stałych, aby uchronić się przed przyszłymi spadkami dochodów.
Kluczowe wnioski
- Hipoteza stałego dochodu zakłada, że ludzie będą wydawać pieniądze na poziomie zgodnym z ich przewidywanymi długoterminowymi średnimi dochodami.
- Milton Friedman opracował hipotezę stałego dochodu, wierząc, że wydatki konsumenckie są wynikiem szacowanego przyszłego dochodu, w przeciwieństwie do konsumpcji opartej na bieżącym dochodzie po opodatkowaniu.
- Zgodnie z teorią, jeśli polityka gospodarcza prowadzi do wzrostu dochodów, niekoniecznie przekłada się to na wzrost wydatków konsumenckich.
- Płynność jednostki jest czynnikiem w zarządzaniu dochodami i wydatkami.
Zrozumienie hipotezy stałego dochodu
Hipoteza stałego dochodu została sformułowana przez ekonomistę Miltona Friedmana, laureata Nagrody Nobla w 1957 r. Hipoteza ta zakłada, że zmiany zachowań konsumpcyjnych nie są przewidywalne, ponieważ są oparte na indywidualnych oczekiwaniach. Ma to szerokie konsekwencje dla polityki gospodarczej.
Zgodnie z tą teorią, nawet jeśli polityka gospodarcza skutecznie zwiększa dochody w gospodarce, polityka ta może nie wywołać efektu mnożnikowego w odniesieniu do zwiększonych wydatków konsumenckich. Raczej teoria przewiduje, że nie nastąpi wzrost wydatków konsumenckich, dopóki pracownicy nie zreformują oczekiwań dotyczących ich przyszłych dochodów.
Milton uważał, że ludzie będą konsumować na podstawie oszacowania ich przyszłych dochodów, w przeciwieństwie do tego, co proponowała ekonomia keynesowska; ludzie będą konsumować na podstawie ich aktualnego dochodu po opodatkowaniu. Podstawą Miltona było to, że ludzie wolą łagodzić swoją konsumpcję, niż pozwolić jej odbijać się w wyniku krótkoterminowych wahań dochodów.
Nawyki dotyczące wydatków w ramach hipotezy o stałym dochodzie
Jeśli pracownik jest świadomy, że prawdopodobnie otrzyma premię do dochodu pod koniec określonego okresu rozliczeniowego, jest prawdopodobne, że wydatki pracownika przed tą premią mogą ulec zmianie w oczekiwaniu na dodatkowe zarobki. Możliwe jest jednak również, że pracownicy nie chcą zwiększać swoich wydatków wyłącznie na podstawie krótkoterminowej nieoczekiwanej kwoty. Zamiast tego mogą starać się zwiększyć swoje oszczędności w oparciu o oczekiwany wzrost dochodów.
Coś podobnego można powiedzieć o osobach, które są poinformowane, że mają otrzymać spadek. Ich osobiste wydatki mogą się zmienić, aby wykorzystać spodziewany napływ funduszy, ale zgodnie z tą teorią mogą oni utrzymać obecny poziom wydatków, aby zaoszczędzić dodatkowe aktywa. Lub mogą starać się zainwestować te dodatkowe fundusze, aby zapewnić długoterminowy wzrost swoich pieniędzy, zamiast wydawać je natychmiast na produkty i usługi jednorazowego użytku.
Płynność i hipoteza stałego dochodu
Płynności jednostki mogą odgrywać rolę w dochodach przyszłych oczekiwań. Osoby bez majątku mogą już mieć zwyczaj wydawania pieniędzy bez względu na swoje dochody; obecny lub przyszły.
Jednak zmiany zachodzące w czasie – poprzez stopniowe podwyżki wynagrodzeń lub przyjmowanie nowych długoterminowych miejsc pracy, które zapewniają wyższe, stabilne wynagrodzenie – mogą prowadzić do zmian w stałych dochodach. Przy podwyższonych oczekiwaniach pracownicy mogą po kolei pozwolić na zwiększenie swoich wydatków.