Przyjrzyj się dokładniej krajowym systemom płatności

Krajowe systemy płatności są kanałami, przez które kupujący i sprzedający produkty i usługi finansowe dokonują transakcji i są ważnym elementem systemu finansowego kraju. Globalna liberalizacja finansowa i postęp w technologii informacyjnej umożliwiły istotne aktualizacje architektury systemów płatności o dużej wartości, detalicznych i papierach wartościowych, a także procesów i procedur prowadzonych przez operatorów, administratorów, regulatorów i użytkowników systemów.

W wielu krajach bank centralny w znacznym stopniu odpowiada za integralność krajowego systemu płatniczego. Ten artykuł zawiera przegląd systemów płatności finansowych i roli, jaką odgrywają we współczesnym globalnym systemie finansowym.

Definiowanie systemów płatności

Krajowy system płatności to konfiguracja instytucji wspierana przez infrastrukturę procesów i praktyk opartych na technologii w celu ułatwienia transferów handlowych i finansowych między kupującymi a sprzedającymi. System płatności danego kraju odzwierciedla jego historię bankową i finansową oraz rozwój wspierających platform komunikacyjnych i technologicznych.

Rynek usług systemu płatności funkcjonuje według podaży i popytu, jak na każdym innym rynku. Po stronie popytu użytkownicy szukają łatwej dostępności instrumentów płatniczych i usług w celu realizacji różnych transakcji finansowych, od przelewów bankowych na dużą skalę po transakcje w punktach sprzedaży detalicznych instrumentów kredytowych, takich jak karty kredytowe i debetowe. Użytkownicy preferują niskie koszty transakcji, interoperacyjność między różnymi systemami, bezpieczeństwo, prywatność i ochronę prawną. Po stronie podaży usługi płatnicze stanowią źródło dochodów dla banków i innych organizacji finansowych oraz otwierają rynki dla dostawców technologii oraz produktów i usług komunikacyjnych.

Instytucje i infrastruktura

Typowy krajowy system płatności obejmuje następujące instytucje i infrastrukturę:

Banki i inne instytucje depozytowe komunikują się ze sobą za pośrednictwem systemu przesyłania wiadomości i routingu. Jeśli masz konto czekowe w banku w USA, prawdopodobnie znasz dziewięciocyfrowy numer znajdujący się w lewym dolnym rogu czeków: jest to numer tranzytowy (RTN) Amerykańskiego Stowarzyszenia Bankowców (ABA ), który służy do identyfikacji instytucji finansowej, na którą wystawiony jest czek.

Jeśli Twój pracodawca w USA wypłaca wynagrodzenie za pośrednictwem bezpośredniego depozytu, instrukcje dotyczące przelewu (wiadomości) trafiają do Twojego banku za pośrednictwem automatycznej izby rozliczeniowej (ACH), systemu zarządzanego przez organizację non-profit National Automated Clearinghouse Association (NACHA) i obsługiwanego przez federalną System rezerw (FRS) i sieć płatności elektronicznych (EPN), sieć płatności sektora prywatnego.

Struktura europejska

Jeśli zdarzyło Ci się pracować dla pracodawcy w Europie, ale nadal chciałeś, aby Twoje wynagrodzenie było wypłacane na Twoje konto bankowe w USA, proces byłby podobny do opisanego powyżej, ale zamiast kierowania przez amerykański system ACH, wiadomość o wpłacie najprawdopodobniej zostałaby wysłana przez Society for Worldwide Interbank Financial Telecommunication (SWIFT), spółdzielnia z siedzibą w Belgii, łącząca instytucje finansowe w ponad 205 krajach.

Kod SWIFT jest podobny do numeru ABA RTN i służy do identyfikacji banku inicjującego przelew, a także banków korespondentów, z którymi bank zawarł wcześniejsze umowy ułatwiające międzynarodowy przelew i rozliczenie środków. Platforma SWIFT jest używana przez wszystkie banki centralne wchodzące w skład Eurosystemu, władzę monetarną dla 15 krajów Unii Europejskiej należących do strefy euro, w tym Austrii, Belgii, Cypru, Finlandii, Francji, Niemiec, Grecji, Irlandii, Włoch, Luksemburga, Malty, Niderlandów, Portugalii, Słowenii i Hiszpanii.

Rozliczenia i rozrachunki

Rozliczenie dotyczy przesyłania i uzgadniania zleceń płatniczych oraz ustalania ostatecznych pozycji do rozliczenia. Rozliczenie to zdarzenie, które faktycznie wykonuje zobowiązania – odpowiednie obciążenie i uznanie rachunków stron transakcji. Integralność globalnego systemu finansowego zależy od prawidłowego księgowania każdej transakcji, która ma miejsce w systemie; w związku z tym stabilność zależy od niezawodności i dokładności systemów rozliczeń i rozrachunku.

Istnieją trzy główne typy systemów rozliczeniowych i rozrachunkowych.

• Systemy detaliczne są odpowiedzialne za przetwarzanie transakcji finansowych na małą skalę. Chociaż nie ma globalnie akceptowanej definicji „małej skali”, często oznacza ona indywidualne transfery na mniej niż 1 milion USD.
• Za rozliczanie i rozrachunek większych transakcji odpowiedzialne są systemy o dużej wartości.
• Systemy papierów wartościowych obsługują rozliczanie i rozrachunek papierów wartościowych, takich jak akcje zwykłe i uprzywilejowane, obligacje i inne rodzaje instrumentów.

Systemy rozliczeń i rozrachunku mogą rozliczać się na zasadzie brutto lub netto. Rozliczenie brutto ma miejsce, gdy rozrachunek środków lub papierów wartościowych odbywa się indywidualnie, jedna transakcja na raz. Kompensowanie polega na tym, że duża liczba pojedynczych pozycji (zarówno kredytów, jak i debetów) jest łączona w mniejsze partie do przetworzenia, tak aby rozliczenie odbywało się w określonych godzinach w ciągu dnia roboczego, a nie w sposób ciągły.

Niektóre systemy płatności mogą obsługiwać więcej niż jedną platformę rozliczeniowo-rozrachunkową, obejmującą zarówno kompensowanie, jaki rozrachunek brutto. Rozrachunek brutto w czasie rzeczywistym (RTGS) stał się najpowszechniej stosowaną metodą w systemach o dużej wartości. Czas rzeczywisty w tym kontekście oznacza, że ​​transmisja, przetwarzanie i rozliczenie transakcji ma miejsce zaraz po jej zainicjowaniu. Amerykańskisystem Fedwire, główny składnik o dużej wartości krajowego systemu płatności w USA, rozlicza się w czasie rzeczywistym brutto3, podobnie jak system TARGET, który jest główną platformą o dużej wartości dla Europejskiego Banku Centralnego i jego sieci strefy euro. krajowe banki centralne, takie jak Banque de France i niemiecki Bundesbank.

Systemy płatnicze i ryzyko systemowe

Jednym z głównych zagrożeń w środowisku rozliczeniowo-rozrachunkowym jest niewykonanie zobowiązania przez jedną ze stron. Jeżeli rozliczenie odbywa się w czasie rzeczywistym brutto, wówczas skutek niewykonania zobowiązania jest ograniczony do pojedynczej przetwarzanej transakcji. Jeżeli jednak niewykonanie zobowiązania ma miejsce w ramach umowy o kompensowaniu zobowiązań, wówczas wszystkie strony tego porozumienia – potencjalnie setki lub tysiące – mogą również być narażone na ryzyko, a tym samym ich kontrahenci mogą również uczestniczyć w innych transakcjach odbywających się w tym samym czasie itd. system.

Jest to przykład systematycznego ryzyka – ryzyka, że ​​awaria jednej części systemu rozprzestrzeni się jak zaraza w całym systemie. Technologia umożliwiła codzienne przetwarzanie bilionów dolarów dzięki globalnej architekturze finansowej. Jednak każdy kraj ma tylko niewielką liczbę indywidualnych systemów i systemy te współdziałają ze sobą na całym świecie, więc konsekwencje niepowodzenia systemowego są dramatyczne.

Jedną z instytucji odpowiedzialnych za badanie i opracowywanie wytycznych dotyczących zarządzania ryzykiem systemu finansowego jest Bank Rozrachunków Międzynarodowych (BIS), instytucja z siedzibą w Genewie, która działa jako bank dla banków centralnych i wykorzystuje różne inicjatywy w celu promowaniawspółpracy między międzynarodowymi instytucjami finansowymi i monetarnymi. systemy. W 2001 r. Komitet BIS ds. Systemów Płatności i Rozrachunku (CPSS) wprowadził zbiór wytycznych dla systemów płatniczych o dużym znaczeniu, zwanych Podstawowymi Zasadami Systemowo Ważnych Systemów Płatniczych. Określa 10 zasad ostrożnego działania i ograniczania ryzyka dla tych systemów – w szczególności opisanych powyżej systemów rozliczeń i rozrachunków o dużej wartości – w przypadku których awaria jednej części systemu może się szybko rozprzestrzenić.

W Podstawowych zasadach określono również zalecenia dotyczące poszczególnych obowiązków krajowych banków centralnych w zakresie obsługi, nadzorowania i korzystania z systemów krytycznych w ich jurysdykcjach. Prawidłowe działanie krajowych systemów płatniczych jest często wyraźnie określone w mandacie organizacyjnym banku centralnego. Na przykład mandat organizacyjny US FRS obejmuje cztery działania:

• Polityka pieniężna
• Nadzór nad systemem bankowym
• Ułatwienie sprawnego funkcjonowania krajowego systemu płatności
• Opracowywanie i administrowanie ustawami i regulacjami dotyczącymi kredytów konsumenckich

Podsumowanie

Krajowe systemy płatności mają zasadnicze znaczenie dla integralności globalnego systemu finansowego. Technologia i globalizacja ułatwiły szybki rozwój systemów przetwarzania bezgotówkowych przelewów elektronicznych między stronami zlokalizowanymi w dowolnym miejscu na świecie. System płatności w każdym kraju będzie składał się z niewielkiej liczby systemów detalicznych, systemów rozrachunku papierów wartościowych o dużej wartości i papierów wartościowych, które łączą się z systemami innych krajów za pośrednictwem różnych platform powiązań i relacji z korespondentami. Aktualizacja ryzyka, takiego jak niewywiązanie się przez stronę z transakcji o dużej wartości, może potencjalnie rozprzestrzenić się, a tym samym zagrozić integralności systemu, czyniąc system płatności głównym priorytetem dla banków centralnych i innych kluczowych instytucji w społeczności finansowej.