Niedostarczalna wymiana (NDS)

Co to jest niedostarczalna zamiana (NDS)?

Swap niedostarczalny (NDS) to odmiana swapu walutowego między głównymi i podrzędnymi walutami, która jest ograniczona lub niewymienialna. Oznacza to, że nie ma faktycznej dostawy dwóch walut zaangażowanych w swap, w przeciwieństwie do typowego swapa walutowego, w którym następuje fizyczna wymiana przepływów walutowych. Zamiast tego okresowe rozliczenie KDPW odbywa się na zasadzie kasowej, zazwyczaj w dolarach amerykańskich.

Wartość rozliczenia oparta jest na różnicy między kursem wymiany określonym w kontrakcie swap a niedostarczalnych kontraktów forward połączonych razem.

Zrozumienie niezbywalnych swapów (NDS)

Swapy niepodlegające dostawie są wykorzystywane przez międzynarodowe korporacje w celu ograniczenia ryzyka, że ​​mogą nie być uprawnione do repatriacji zysków z powodu kontroli walutowej. Korzystają również z KDPW, aby zabezpieczyć się przed ryzykiem nagłej dewaluacji lub deprecjacji w walucie objętej ograniczeniami o ograniczonej płynności oraz w celu uniknięcia wygórowanych kosztów wymiany walut na rynku lokalnym. Instytucje finansowe w krajach, w których obowiązują ograniczenia walutowe, wykorzystują KDPW do zabezpieczenia swojej ekspozycji na kredyty walutowe.

Kluczowe zmienne w NDS to:

• kwoty referencyjne (czyli kwoty transakcji)
• dwie zaangażowane waluty (waluta niedostarczalna i waluta rozliczenia)
• daty rozliczenia
• stawki kontraktowe dla zamiany, oraz
• kursy i terminy fixingu – konkretne daty, w których kursy kasowe będą pozyskiwane z renomowanych i niezależnych źródeł rynkowych.

Przykład NDS

Weźmy pod uwagę instytucję finansową – nazwijmy ją LendEx – z siedzibą w Argentynie, która zaciągnęła pięcioletnią pożyczkę w wysokości 10 mln USD od amerykańskiego pożyczkodawcy ze stałą stopą procentową w wysokości 4% rocznie, płatną co pół roku. Firma LendEx przeliczyła dolara amerykańskiego na peso argentyńskie po obecnym kursie wymiany 5,4 na potrzeby udzielania pożyczek lokalnym firmom. Obawia się jednak przyszłej deprecjacji peso, co spowoduje, że spłata odsetek i spłata kapitału w dolarach będzie droższa. W związku z tym zawiera swap walutowy z zagranicznym kontrahentem na następujących warunkach:

• Kwoty nominalne (N) – 400 000 USD na spłatę odsetek i 10 mln USD na spłatę kwoty głównej.
• Używane waluty – peso argentyńskie i dolar amerykański.
• Terminy rozliczenia – łącznie 10, z czego pierwsza zbiega się z pierwszą wypłatą odsetek, a dziesiąta i ostatnia zbiega się z końcową spłatą odsetek wraz ze spłatą kapitału.
• Stawki kontraktowe dla swapu (F) – Dla uproszczenia, powiedzmy, że stopa kontraktowa wynosi 6 (peso za dolara) dla płatności odsetek i 7 dla spłaty kapitału.
• Kursy i daty ustalania (S) – dwa dni przed datą rozliczenia, dane pochodzą z serwisu Reuters o godz. 12:00 czasu wschodniego.

Metodologia wyznaczania NDS opiera się na następującym równaniu:

Zysk = (NS – NF) / S = N (1 – F / S)

Oto jak działa NDS w tym przykładzie. W pierwszym dniu fixingu – czyli na dwa dni przed pierwszą płatnością odsetek / datą rozliczenia – przyjmijmy, że kurs kasowy wynosi 5,7 peso do dolara amerykańskiego. Ponieważ LendEx zakontraktował zakup dolarów po kursie 6, musiałby zapłacić kontrahentowi różnicę między tą stopą kontraktową a kursem kasowym pomnożonym przez nominalną kwotę odsetek. Ta kwota rozliczenia netto będzie wyrażona w dolarach amerykańskich i wyniesie – 20 000 USD [tj. (5,7 – 6,0) x 400 000 = -120 000/6 = – 20 000 USD].

W drugim dniu fixingu przyjmij, że kurs kasowy wynosi 6,5 do dolara amerykańskiego. W tym przypadku, ponieważ kurs kasowy jest gorszy niż kurs zakontraktowany, LendEx otrzyma płatność netto w wysokości 33 333 USD [obliczone jako (6,5 – 6,0) x 400 000 = 200 000/6 = 33 333 USD].

Proces ten trwa do ostatecznej daty spłaty. Kluczową kwestią, na którą należy tutaj zwrócić uwagę, jest to, że ponieważ jest to swap niemożliwy do dostarczenia, rozliczenia między kontrahentami są dokonywane w dolarach amerykańskich, a nie w argentyńskich peso.