Krajowa ustawa o mieszkalnictwie
Co to jest krajowa ustawa o mieszkalnictwie?
Krajowa ustawa mieszkaniowa była ustawą uchwaloną przez Kongres i podpisaną przez prezydenta w 1934 r., Która ustanowiła Federalną Administrację Mieszkaniową (FHA). Ustawa została uchwalona w ramach programu New Deal prezydenta Roosevelta, mającego na celu wyprowadzenie gospodarki z Wielkiego Kryzysu, dlatego nazywana jest również Nowym Ładem FHA.
Kluczowe wnioski
- Krajowa ustawa mieszkaniowa ustanowiła FHA w 1934 roku.
- Ustawa pomogła ustabilizować rynek mieszkaniowy w okresie Wielkiego Kryzysu.
- Ustawa o mieszkalnictwie krajowym została później włączona do Departamentu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast.
Jak działa ustawa o mieszkalnictwie krajowym
Ustawa o mieszkalnictwie narodowym była jednym z najważniejszych i najtrwalszych aktów prawnych, które miały zostać podpisane podczas Wielkiego Kryzysu, kiedy administracja i Kongres Franklina Roosevelta uchwaliły szereg nowych ustaw, które rozszerzyły uprawnienia rządu federalnego do zarządzania i stabilizowania Gospodarka amerykańska. Ustawa utworzyła Federalną Administrację Mieszkaniową, która została upoważniona do ustanowienia programu ubezpieczeń hipotecznych z gwarancją federalną, który ubezpieczałby kredytodawców hipotecznych przed zagrożeniem niewypłacalnością, w zamian za niewielką opłatę.
Rynek mieszkaniowy pilnie potrzebował interwencji w czasie Wielkiego Kryzysu. W 1932 r. Aż tysiąc właścicieli domów codziennie nie spłacało kredytów hipotecznych, a do 1933 r. Połowa wszystkich kredytów hipotecznych w Ameryce miała zaległości w spłacie. Ogólnie rzecz biorąc, finansowanie hipoteczne nie było dostępne dla typowego Amerykanina, ponieważ warunki kredytu były uciążliwe, a typowy kredyt hipoteczny wymagał obniżenia o 50% wartości kredytu po pięciu latach. Gdy pożyczkodawcy hipoteczni uzyskali dostęp do ubezpieczenia wspieranego przez fundusze federalne, umożliwiło im to oferowanie bardziej hojnych warunków, takich jak wymaganie zaledwie 20% zaliczki i okres spłaty wynoszący 20 lub 30 lat.
Federalnej Administracji Mieszkaniowej udało się ustabilizować krajowe rynki mieszkaniowe i udzielić kredytów mieszkaniowych Amerykanom, dla których posiadanie domów było poza zasięgiem. W przeciwieństwie do wielu innych programów Nowego Ładu, prawodawcy w Waszyngtonie widzieli cel FHA nawet po ustąpieniu najgorszych skutków Wielkiego Kryzysu, aw 1965 r. Federalna Administracja Mieszkaniowa została włączona do nowo utworzonego Departamentu Mieszkalnictwa i Rozwoju Miast. FHA pozostaje ważną częścią amerykańskiego systemu finansowania mieszkań, zapewniając corocznie ubezpieczenia hipoteczne i dotacje tysiącom Amerykanów o niskich i średnich dochodach.
Narodowa Ustawa Mieszkaniowa odpowiada przede wszystkim za stabilizację rynku mieszkaniowego w okresie Wielkiego Kryzysu.
Krytyka ustawy o mieszkalnictwie
Chociaż utworzenie Federalnej Administracji Mieszkaniowej było dobrodziejstwem dla wielu Amerykanów, pominęło również wielu Amerykanów, zwłaszcza Afroamerykanów i inne osoby kolorowe. FHA skoncentrowała swoje wysiłki na tworzeniu kredytów na nowych społecznościach i przedmieściach budowanych na obrzeżach amerykańskich ośrodków miejskich, jednocześnie odmawiając pożyczania właścicielom domów, którzy chcą kupić domy w dzielnicach zdominowanych przez kolorowych ludzi. Pomimo tego, że niekiedy uzasadniona, że inwestowanie w domy w tych dzielnicach jest ryzykowne, to polityka czerwonej podszewki niesłusznie zablokowane miliony amerykańskich Spośród homeownership i jest ważnym powodem różnic majątkowych między rasami, które istnieją dzisiaj.