Przymusowe bankructwo
Co to jest mimowolne bankructwo?
Bankructwo przymusowe to postępowanie prawne, w ramach którego wierzyciele żądają ogłoszenia upadłości osoby lub firmy. Wierzyciele mogą zażądać przymusowego bankructwa, jeśli uważają, że nie otrzymają spłaty, jeśli postępowanie upadłościowe nie zostanie przeprowadzone. Muszą dążyć do prawnego wymogu zmuszenia dłużnika do spłaty długów. Zazwyczaj dłużnik jest w stanie spłacić swoje długi, ale z jakiegoś powodu decyduje się tego nie robić.
Aby można było ogłosić bankructwo przymusowe, dłużnik musi mieć określoną kwotę poważnego, niespłaconego długu.
Kluczowe wnioski
- Bankructwo przymusowe to postępowanie prawne, które wierzyciele mogą wszcząć przeciwko osobie lub firmie, które może doprowadzić do ogłoszenia upadłości dłużnika.
- Głównym powodem, dla którego można ogłosić bankructwo przymusowe, jest przypadek, w którym dłużnik ma możliwość spłaty swoich długów, ale odmawia.
- Jest to stosunkowo rzadka forma upadłości.
- Wniosek o ogłoszenie upadłości przymusowej można złożyć wyłącznie na podstawie rozdziałów 7 lub 11 Kodeksu upadłościowego.
Jak działa przymusowe bankructwo
Bankructwo przymusowe – które jest stosunkowo rzadkie – różni się znacznie od bankructwa dobrowolnego. Dłużnik ogłasza upadłość dobrowolną, składając wniosek do sądu. Upadłość daje osobie lub firmie szansę na rozpoczęcie nowej działalności poprzez umorzenie długów, których po prostu nie można spłacić, jednocześnie dając wierzycielom szansę na uzyskanie spłaty w oparciu o majątek dłużnika dostępny do likwidacji.
Wierzyciele domagający się bankructwa przymusowego muszą wystąpić do sądu o wszczęcie postępowania, a zadłużony może wnieść sprzeciw w sprawie wszczęcia sprawy. Wierzyciel składający petycję, zgodnie z definicją zawartą w tytule 11 amerykańskiego kodeksu upadłościowego, może wszcząć przymusowe bankructwo, składając wniosek przymusowy. Pozew określa wymagania, które wierzyciel musi spełnić i może być wniesiony przeciwko osobie fizycznej lub przedsiębiorcy. Sąd upadłościowy decyduje o kontynuowaniu lub oddaleniu sprawy przymusowej.
Przypadki mimowolnego bankructwa dotyczą głównie przedsiębiorstw, w przypadku których wierzyciele uważają, że firma może spłacić zaległe długi, ale z jakiegoś powodu odmawia. Są mniej powszechne w przypadku osób fizycznych, ponieważ większość z nich ma niewiele aktywów podlegających zwrotowi.
Wymagania dotyczące przymusowego bankructwa
Bankructwo przymusowe można złożyć wyłącznie na podstawie rozdział 12 lub rozdział 13, nie kwalifikują się. Nie można ogłosić bankructwa przymusowego banków, firm ubezpieczeniowych, organizacji non-profit, spółdzielczych kas pożyczkowych, rolników lub rodzinnych rolników.
Wierzyciel występujący zwnioskiemjest uprawniony do wniesienia wniosku przymusowego, jeśli posiada roszczenie wobec dłużnika, które nie jest uwarunkowane odpowiedzialnością lub przedmiotem sporu w dobrej wierze dotyczącego zobowiązania lub jego wysokości, zgodnie z Kodeksem upadłościowym. Dług musi wynosić co najmniej 16 750 USD (stan na kwiecień 2019 r.), A wierzyciel musi wykazać, że dłużnik na ogół nie spłaca długów w terminie ich wymagalności.
Jeżeli dłużnik ma mniej niż 12 kwalifikujących się wierzycieli, przymusowy wniosek może złożyć jeden uprawniony wierzyciel. Jeżeli dłużnik ma 12 lub więcej wierzycieli, co najmniej trzech wierzycieli musi dołączyć do wniosku przymusowego.
Dłużnik ma 21 dni na ustosunkowanie się do wniosku przed rozpoczęciem postępowania upadłościowego. Jeżeli nie zareagują – lub jeżeli sąd upadłościowy orzeka na korzyść wierzycieli – zostaje wydanynakaz zadośćuczynienia, a dłużnik ogłasza upadłość. Dłużnicy mają również możliwość przekształcenia wniosku z sprawy przymusowej w sprawę dobrowolną.