Czy industrializacja jest dobra dla gospodarki?

Uprzemysłowienie to proces, w którym gospodarka przechodzi od produkcji głównie rolnej do produkowanych masowo i zaawansowanych technologicznie towarów i usług. Faza ta charakteryzuje się gwałtownymi skokami produktywności, przejściem z pracy z obszarów wiejskich do miejskich oraz podwyższonym standardem życia. Na podstawie typowych miar, takich jak dochód na mieszkańca lub wydajność pracy, uprzemysłowienie można uznać za najważniejszy rozwój gospodarczy w historii ludzkości.

Główne przemiany przemysłowe w gospodarkach zachodnich miały miejsce podczas rewolucji przemysłowej XVIII i XIX wieku. Historycy ekonomii mają tendencję do wskazywania na cztery znaczące narodowe uprzemysłowienie:

1. Pierwotna industrializacja w Wielkiej Brytanii w latach 1760-1860.
2. Uprzemysłowienie Stanów Zjednoczonych od 1790 do 1870 roku.
3. Niezrównane zyski przemysłowe w Japonii między 1880 a 1970 rokiem.
4. Uprzemysłowienie Chin od 1960 roku do czasów współczesnych.

Rozwój ekonomiczny

Istnieje kilka znanych metod generowania realnego wzrostu gospodarczego. Pierwsza to specjalizacja handlowa, dzięki której robotnik jest w stanie lepiej wykonywać swoją działalność poprzez edukację, szkolenie i wgląd. Specjalizacja pojawia się zwykle w sposób naturalny, ponieważ aktorzy chcą zwiększyć swoje zyski z handlu.

Drugą znaną metodą jest ulepszenie dóbr kapitałowych; lepsze narzędzia prowadzą do większej produktywności na godzinę pracy. Na przykład 18-kołowy pojazd może przewozić towary na odległość znacznie wydajniej niż człowiek z rowerem i plecakiem.

Ostatnią metodą poprawy produktywności jest odkrycie wcześniej niewykorzystanych zasobów. Przykłady tej metody obejmują odkrycie szybów naftowych w latach pięćdziesiątych XIX wieku lub wynalezienie Internetu.

Im szybciej można wyprodukować więcej dóbr, tym koszty ich nabycia maleją. Spadające rzeczywiste koszty ułatwiają osobom i rodzinom zakup tych dóbr. Zwiększa to standard życia. Bez wzrostu produktywności większość rodzin straciłaby cenę posiadania lodówek, samochodów, komputerów, telewizorów, elektryczności, bieżącej wody lub niezliczonych innych towarów.

Industrializacja i wzrost

Według szacunków oddziału Rezerwy Federalnej w Minneapolis, produktywność ludzka i odpowiadający jej standard życia pozostawały zasadniczo niezmienione od początku wieku rolniczego około 8000 do 5000 pne do 1750 rne Wszystko zaczęło się zmieniać w Wielkiej Brytanii w 1760 r. Średni dochód i poziom populacji rozpoczął bezprecedensowy, trwały wzrost. Produkt krajowy brutto (PKB) na mieszkańca, który był ustalany od tysięcy lat, wzrósł dramatycznie wraz z pojawieniem się nowoczesnej gospodarki kapitalistycznej.

Historyk ekonomii Deirdre McCloskey, pisząc w Cambridge University Press w 2004 roku, argumentował, że industrializacja była „z pewnością najważniejszym wydarzeniem w historii ludzkości od czasu udomowienia zwierząt i roślin, być może najważniejszym od czasu wynalezienia języka”. Nie wszyscy historycy zgadzają się co do iskry, która zapoczątkowała rewolucję przemysłową. Większość ekonomistów wskazuje na zmiany w podstawach prawnych i kulturowych w Wielkiej Brytanii, które umożliwiły wolny handel i dały przedsiębiorcom przestrzeń i bodźce do podejmowania ryzyka, innowacji i zysku.

Postęp rewolucji przemysłowej

W tym okresie krańcowa produktywność wzrosła dramatycznie dzięki opracowaniu lepszych dóbr kapitałowych, takich jak silnik parowy, oraz opanowaniu nowych technik produkcji, takich jak linia montażowa. Stosunkowo więcej towarów zostało wyprodukowanych w stosunkowo krótszym czasie. Większa i lepsza żywność wspierała wzrost populacji i walczyła z niedożywieniem. Pozostało więcej czasu na edukację, innowacje i rekreację. Dramatycznie wzrosły średnie realne dochody, co tylko zwiększyło popyt na lepsze towary i usługi.