Korzystanie z benchmarków w inwestowaniu
Odniesienia jest standardowym lub środków, które mogą być użyte do analizy alokacji, ryzyka i zwrotu danego portfela. Poszczególne fundusze i portfele inwestycyjne będą zasadniczo miały ustalone punkty odniesienia dla standardowej analizy. Do zrozumienia, jak portfel radzi sobie w różnych segmentach rynku, można również wykorzystać różnorodne testy porównawcze.
Inwestorzy często używają indeksu S&P 500 jako punktu odniesienia dla wyników akcji, ponieważ S&P obejmuje 500 największych amerykańskich spółek notowanych na giełdzie. Istnieje jednak wiele rodzajów wskaźników referencyjnych, z których mogą korzystać inwestorzy, w zależności od inwestycji, tolerancji ryzyka i horyzontu czasowego.
Kluczowe wnioski
- Wzorzec to standard lub miara, której można użyć do analizy alokacji, ryzyka i zwrotu z danego portfela.
- Do zrozumienia, jak portfel radzi sobie w różnych segmentach rynku, można również wykorzystać różnorodne testy porównawcze.
- Indeks S&P 500 jest często używany jako punkt odniesienia dla akcji, podczas gdy amerykańskie obligacje skarbowe są używane do pomiaru rentowności obligacji i ryzyka.
Zrozumienie wzorców
Benchmarki obejmują portfel niezarządzanych papierów wartościowych reprezentujących wyznaczony segment rynku. Instytucje zarządzają tymi portfelami zwanymi indeksami. Niektóre z najbardziej popularnych instytucji znanych z zarządzania indeksami to Standard & Poor’s (S&P), Russell i MSCI.
Indeksy reprezentują różne klasy aktywów inwestycyjnych. Wzorzec może obejmować szerokie miary, takie jak Russell 1000 lub określone klasy aktywów, takie jak amerykańskie akcje o małej kapitalizacji, obligacje o wysokiej kapitalizacji lub rynki wschodzące.
Wiele funduszy inwestycyjnych z branży inwestycyjnej wykorzystuje indeksy jako podstawę strategii replikacji. Fundusze inwestycyjne obejmują pulę funduszy inwestycyjnych, które są aktywnie zarządzane przez zarządzających portfelami i inwestowane w różne papiery wartościowe, takie jak akcje, obligacje i instrumenty rynku pieniężnego. Zarządzający środkami funduszu próbują generować zyski kapitałowe lub dochody dla inwestorów funduszu.
Fundusze notowane na giełdzie (ETF) również wykorzystują indeksy jako podstawę strategii pasywnej replikacji. Fundusze ETF zazwyczaj śledzą indeksy, takie jak S&P 500 dla kapitałowych funduszy ETF. Fundusze ETF inwestują we wszystkie papiery wartościowe indeksu bazowego, dlatego są uważane za fundusze zarządzane pasywnie.
Inwestowanie w fundusz pasywny to przede wszystkim jedyny sposób, w jaki inwestor indywidualny może inwestować w indeks. Jednak ewolucja funduszy ETF spowodowała wprowadzenie inteligentnych indeksów beta, które oferują dostosowane indeksy, które konkurują z możliwościami aktywnych menedżerów. Indeksy Smart beta wykorzystują zaawansowane metodologie i oparty na regułach system wyboru inwestycji, które mają być utrzymywane w portfelu. Inteligentne fundusze beta stanowią zasadniczo środek między funduszem wspólnego inwestowania a funduszem ETF.
Do zrozumienia, jak portfel radzi sobie w różnych segmentach rynku, można również wykorzystać różnorodne testy porównawcze.
Zarządzanie ryzykiem
Aby pomóc w zarządzaniu ryzykiem, większość ludzi inwestuje w zdywersyfikowany portfel, który obejmuje wiele klas aktywów, generalnie wykorzystując akcje i obligacje. Miary ryzyka mogą pomóc w zrozumieniu ryzyka związanego z tymi inwestycjami. Ryzyko jest najczęściej charakteryzowane za pomocą zmienności i zmienności. Wielkość zmiany wartości portfela mierzy zmienność. Fundusze inwestycyjne zawierające towary, których wartość podlega większym ruchom w górę lub w dół, charakteryzują się większą zmiennością. Z drugiej strony zmienność mierzy częstotliwość zmiany wartości. Ogólnie rzecz biorąc, im większa zmienność, tym większe ryzyko.
Do oceny ryzyka i zysku portfela stosuje się kilka miar, w tym:
Odchylenie standardowe
Odchylenie standardowe jest statystyczną miarą zmienności obliczaną na podstawie wariancji ruchów cen inwestycji w stosunku do średniego lub średniego zwrotu w okresie. Im większa rozbieżność między każdą ceną inwestycji a średnią; tym większy przedział cenowy lub odchylenie standardowe. Innymi słowy, wyższe odchylenie standardowe oznacza większą zmienność i większe ryzyko.
Beta
Beta służy do mierzenia zmienności względem wskaźnika porównawczego. Na przykład oczekuje się, że portfel o wartości beta 1,2 będzie poruszał się o 120%, w górę lub w dół, przy każdej zmianie w benchmarku. Oczekuje się, że portfel z niższym współczynnikiem beta będzie miał mniejszy ruch w górę iw dół niż benchmark. Beta jest zwykle obliczana na podstawie S&P 500 jako benchmarku.
Współczynnik Sharpe’a
Wskaźnik Sharpe’a jest szeroko stosowaną miarą zwrotu skorygowanego o ryzyko. Współczynnik Sharpe’a to średni zwrot osiągnięty w stosunku do inwestycji wolnej od ryzyka, takiej jak obligacja rządu Stanów Zjednoczonych. Wyższy współczynnik Sharpe’a wskazuje na lepszy ogólny zwrot skorygowany o ryzyko.
Miary te są powszechnie zgłaszane w zarządzanych funduszach inwestycyjnych, a także przez dostawców indeksów.
Portfele i testy porównawcze
Spółki funduszy używają wskaźników referencyjnych jako miernika wyników portfela w porównaniu z jego obszarem inwestycyjnym. Zarządzający portfelami zazwyczaj wybierają punkt odniesienia, który jest zgodny z ich uniwersum inwestycyjnym. Aktywni menedżerowie starają się osiągać lepsze wyniki niż ich benchmarki, co oznacza, że chcą uzyskać zwrot przekraczający zwrot z benchmarku. Należy jednak pamiętać, że inwestor nie może koniecznie inwestować we wszystkie papiery wartościowe indeksu, dlatego też wszystkie inwestycje wiążą się z pewnymi opłatami, które będą szkodzić zwrotowi indeksu.
Inwestorzy mogą również korzystać z indywidualnych indeksów w połączeniu z miernikami ryzyka, aby analizować swoje portfele i wybierać alokacje portfeli. Poniżej znajdują się trzy najpopularniejsze punkty odniesienia służące do analizy i zrozumienia otoczenia rynkowego oraz różnych możliwości inwestycyjnych.
Indeks S&P 500
Ogólnie rzecz biorąc, inwestor może chcieć wykorzystać indeks S&P 500 jako punkt odniesienia dla akcji, ponieważ jest to najlepszy miernik dla dużych amerykańskich spółek notowanych na giełdzie. Indeks S&P jest najczęściej stosowanym benchmarkiem dla akcji i zazwyczaj jest papierkiem lakmusowym dla wyników portfela lub funduszu
Barclays Agg
Agg lub Bloomberg Barclays Aggregate Bond Index to indeks, który mierzy wyniki różnych papierów wartościowych o stałym dochodzie, w tym obligacji korporacyjnych, obligacji rządu Stanów Zjednoczonych, papierów wartościowych zabezpieczonych aktywami i papierów wartościowych zabezpieczonych hipoteką komercyjną, które są przedmiotem obrotu w Stanach Zjednoczonych. Agg jest używany przez handlowców obligacji, fundusze inwestycyjne i ETF jako punkt odniesienia do pomiaru względnych wyników na rynku obligacji lub rynku instrumentów o stałym dochodzie.
Amerykańskie obligacje skarbowe
Amerykańskie papiery skarbowe to obligacje, które zazwyczaj zapewniają stałą stopę zwrotu i są zabezpieczone przez Departament Skarbu USA. Obligacje skarbowe są uważane za możliwie najbezpieczniejszą inwestycję. Wiele funduszy inwestycyjnych i zarządzających portfelami wykorzystuje krótkoterminowe papiery skarbowe, na przykład te o terminie zapadalności za rok lub dwa, jako punkt odniesienia dla stopy zwrotu wolnej od ryzyka. Innymi słowy, jeśli portfel inwestycyjny nie zarabia co najmniej w wysokości odpowiadającej rocznemu papierowi wartościowemu skarbowi, inwestycja nie jest warta ryzyka dla inwestorów.
Aby pomóc w określeniu odpowiedniego wzorca inwestycyjnego, inwestor musi najpierw rozważyć swoje ryzyko. Na przykład, jeśli chcesz podjąć umiarkowane ryzyko (Twój profil to szóstka w skali 1-10), odpowiednim punktem odniesienia może być alokacja 60-40%, która obejmuje:
- 60% w inwestycji w Russell 3000 Index, koncentrującej się na indeksie ważonym kapitalizacją rynkową, który obejmuje amerykańskie akcje o dużej, średniej i małej kapitalizacji.
- 40% w inwestycjach Barclays Aggregate Bond Index, które obejmują szereg amerykańskich obligacji rządowych i korporacyjnych o ratingu inwestycyjnym.
W tym scenariuszu inwestor wykorzystałby indeks Russell 3000 jako punkt odniesienia dla akcji, a wskaźnik Barclays Agg jako punkt odniesienia dla instrumentów o stałym dochodzie. Mogą również chcieć skorzystać ze współczynnika Sharpe’a, aby zapewnić optymalną dywersyfikację i osiągnięcie jak największej korzyści z każdej alokacji za swoje ryzyko.
Kompleksowe rozważania dotyczące ryzyka
Ryzyko jest centralnym elementem wszystkich decyzji inwestycyjnych. Używając po prostu wskaźników wyników i ryzyka indeksu w porównaniu z inwestycjami, inwestor może lepiej zrozumieć, jak najostrożniej alokować swoje inwestycje. Poziomy ryzyka zwykle różnią się w przypadku inwestycji kapitałowych, o stałym dochodzie i oszczędnościach. Z reguły większość inwestorów z dłuższymi horyzontami czasowymi jest skłonna inwestować więcej w inwestycje o wyższym ryzyku. Krótsze horyzonty czasowe lub większe zapotrzebowanie na płynność – lub zdolność do konwersji na gotówkę – doprowadzą do niższego ryzyka inwestycji w produkty o stałym dochodzie i produkty oszczędnościowe.
Biorąc pod uwagę te alokacje jako wskazówkę, inwestorzy mogą również wykorzystywać indeksy i wskaźniki ryzyka do monitorowania swoich portfeli w środowisku makrofinansowania. Rynki mogą stopniowo zmieniać poziom ryzyka w zależności od różnych czynników. Cykle gospodarcze i polityka pieniężna mogą być głównymi zmiennymi wpływającymi na poziom ryzyka. Aktywni inwestorzy, którzy stosują odpowiednie techniki analizy porównawczej, mogą często łatwiej czerpać korzyści z możliwości inwestycyjnych w miarę ich ewolucji. Porównanie wyników i ryzyka różnych wskaźników referencyjnych w całym portfelu lub w szczególności z mandatami funduszy inwestycyjnych może być również ważne dla zapewnienia optymalnego inwestowania.
Podsumowanie
Benchmarki to narzędzia, które mogą być wykorzystywane przez inwestorów na różne sposoby. Wszystkie zarządzane fundusze będą miały ustalony punkt odniesienia, dla którego będzie można mierzyć wyniki funduszu.
Inwestorzy mogą również wyjść poza standardowe zastosowania benchmarkingu. Używanie indeksów do alokacji inwestycji do funduszy pasywnych z określonymi alokacjami portfela może być jednym z zaawansowanych zastosowań benchmarkingu. Aktywni inwestorzy mogą również zdecydować się na stosowanie szeregu wskaźników referencyjnych w całym spektrum ryzyka, analizując te wskaźniki wraz z charakterystyką ryzyka, aby zapewnić optymalne umiejscowienie ich inwestycji przy najniższym możliwym ryzyku i najwyższym możliwym zwrocie. Monitorowanie wskaźników referencyjnych i mierników ryzyka pozwala również inwestorom na potencjalne zidentyfikowanie możliwości przesunięcia inwestycji portfelowych w celu wykorzystania możliwości rynkowych.
Ogólnie biorąc, uwzględnienie różnych wskaźników referencyjnych jednocześnie z ich charakterystyką ryzyka może być prostą techniką dla wszystkich typów inwestorów. Korzystanie z benchmarków może być bardzo cenne przy analizie obecnych i potencjalnych inwestycji. Może to być również skuteczny sposób na zapewnienie, że portfel inwestora jest optymalnie zdywersyfikowany i zgodny z jego celami.