Strategia handlowa z wykorzystaniem pasm Bollingera® i oscylatora stochastycznego

Handlowcy, którzy używają wstęg Bollingera do pomiaru zmienności papieru wartościowego, często używają uzupełniającego wskaźnika, aby pomóc potwierdzić możliwe trendy cenowe. Poza wskaźnikiem siły względnej  (RSI), najpopularniejszym narzędziem technicznym w połączeniu z pasmami Bollingera jest oscylator stochastyczny.

Oscylator stochastyczny jest wspólny wskaźnik momentum używany do porównania zakresu handlu papieru wartościowego jego ceną zamknięcia na czas. Teoretycznie cena papieru wartościowego pozostaje stosunkowo blisko niedawnego szczytu podczas ruchu byka. I odwrotnie, ceny pozostają blisko niedawnego minimum podczas ruchów niedźwiedzi. W rzeczywistości istnieją trzy wersje tego oscylatora, pełna, szybka i wolna, i każda może być używana razem z pasmami Bollingera.

Wstęgi Bollingera wykreślają trzy wstęgi na wykresie cen, aby utworzyć dwa kanały cenowe. Mówi się, że zabezpieczenie jest wykupione, jeśli linia cenowa stale zbliża się do górnego przedziału cenowego lub go przekracza. Może zostać wyprzedany, jeśli linia cenowa jest stale blisko lub spada poniżej dolnego przedziału cenowego.

Oscylator stochastyczny jest wykreślony poniżej wykresu ceny i składa się z dwóch linii, z których każda mieści się w zakresie od zera do 100. Pierwsza linia, zwana% K, jest surową miarą możliwego pędu. Sygnały transakcyjne są generowane, gdy% K przekracza drugą linię,% D, która jest średnią ruchomą% K.

Pozycja wykupiona jest potwierdzana, jeśli linie stochastyczne przecinają się powyżej 75, a linia cenowa stale znajduje się w pobliżu górnej wstęgi Bollingera. Na tym poziomie oczekuje się, że ceny wkrótce spadną. Odwrotna jest również prawda; Linia cenowa notowana w pobliżu dolnej wstęgi Bollingera może zostać potwierdzona przez przekroczenie linii oscylatora stochastycznego poniżej znaku 25.

(Aby uzyskać więcej informacji, zobacz „ Właściwy sposób handlu ze wstęgami Bollingera ”).