Jak duża jest podziemna gospodarka Ameryki?
Odniesienie do szarej strefy – znanej również jako szara strefa lub szara strefa – może przywołać obrazy handlu narkotykami i kręgów prostytucji, ale w rzeczywistości termin ten ma znacznie szerszy zakres. Odnosi się do wszelkiej działalności gospodarczej, która nie jest zgłaszana organom rządowym, a zatem nie jest opodatkowana.
Kluczowe wnioski
- Szara strefa obejmuje każdą płatną pracę lub transakcję, która nie jest zgłaszana rządowi i dlatego nie jest opodatkowana.
- Podczas spowolnienia gospodarczego szara strefa rośnie, ponieważ coraz więcej pracowników, którzy nie mogą znaleźć legalnej pracy, zaczyna odpracowywać.
- Kraje o wysokim poziomie podatków, korupcji rządowej i barierach regulacyjnych mają zwykle największe podziemne gospodarki.
Gotowanie posiłku dla rodziny lub wożenie dzieci sąsiadów do szkoły zazwyczaj nie jest uważane za podziemną działalność gospodarczą. Ale pracownicy usług gastronomicznych, gospodynie i pracownicy budowlani, którzy otrzymują wynagrodzenie pod stołem, zdecydowanie należą do tej kategorii, podobnie jak osoby samozatrudnione, które pracują za gotówkę.
Zasadniczo każda działalność gospodarcza, która generuje niezgłoszony dochód, jest uważana za podziemną.
Jak duża jest gospodarka podziemna?
Szacunki są bardzo zróżnicowane, ale według niektórych szara strefa wynosi od 11% do 12% produktu krajowego brutto (PKB) Stanów Zjednoczonych. W 2018 r. PKB wyniósł 20,8 bln USD, co oznacza, że szara strefa kosztowała około 2,25 do 2,46 bln USD.1
Ta liczba musi być traktowana jako szacunkowa. Istnieje oczywista komplikacja przy próbie określenia rozmiaru szarej strefy w jakimkolwiek kraju. Działania w nim z definicji nie są zgłaszane, a osoby, które się w nie angażują, starają się pozostać niewykryte.
Do oszacowania jego wielkości zastosowano pewne metody pośrednie.
Liczenie gotówki
Jedno podejście wykorzystuje wskaźniki makroekonomiczne jako wskaźniki zastępcze do śledzenia aktywności szarej strefy w czasie. Jednym z najczęściej stosowanych z nich jest popyt na walutę. Większość transakcji podziemnych wykorzystuje gotówkę, aby uniknąć pozostawienia śladu papieru. Tak więc podejście to pozwala śledzić odchylenia w popycie na gotówkę, które można przypisać podziemnej działalności gospodarczej.
Ekonomista Friedrich Schneideroszacował, że wielkość szarej strefy w USA, z wyłączeniem działalności przestępczej, takiej jak handel narkotykami, wyniosła 7,2% produktu krajowego brutto (PKB) w 2007 r. To stawia Stany Zjednoczone znacznie poniżej średniej światowej w tym roku wynoszącej 13,9% PKB., według Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju.
11% do 12%
Szacunkowa wielkość szarej strefy w USA jako procent PKB w 2018 r.
W tym czasie Schneider odkrył, że szara strefa podupada, nie tylko w USA, ale na całym świecie.
Powstanie i upadek gospodarki szarej
Wydaje się jednak, że światowy kryzys finansowy z 2008 r. Ożywił szarą strefę.
Ekonomista Edgar Feige oszacował, że podziemna działalność gospodarcza w USA w 2012 roku wyniosła 2 biliony dolarów, czyli około 12% PKB.
Dowody na to można znaleźć w szeregu danych makroekonomicznych z najgorszych lat Wielkiej Recesji: Spadek oficjalnej siły roboczej w USA, wzrost ilości amerykańskiej waluty w obiegu oraz ciekawy wzrost sprzedaży detalicznej pomimo stosunkowo wysokiego oficjalnego bezrobocia liczby.
Wadą
Wzór był łatwy do zauważenia. Gdy gospodarka weszła w recesję, firmy ograniczają liczbę pracowników, a konsumenci ograniczają wydatki. Wiele osób zmuszonych do opuszczenia pracy zakończyło pracę w szarej strefie z nadzieją na lepsze czasy.
Wadą jest utrata dochodów budżetowych. IRS oszacował, że średnio 441 miliardów dolarów podatków zostało utraconych w latach 2011-2013 z powodu niezgłoszonych wynagrodzeń.
Ale są inne powody do niepokoju. Pracownicy w szarej strefie są naprawdę pod radarem. Nie otrzymują ubezpieczenia zdrowotnego ani świadczeń z tytułu odszkodowania dla pracowników i mają mniejszą ochronę prawną. Nie opłacają przyszłych świadczeń z Ubezpieczeń Społecznych. Takim pracownikom znacznie łatwiej jest zostać wyzyskiwanym.
Dlaczego mamy podziemną gospodarkę
Jeśli jeszcze się nie domyśliłeś, jednym z głównych powodów istnienia szarej strefy jest to, że ludzie starają się unikać podatków. Ale są inne powody.
Unikanie rządu może również oznaczać obchodzenie rządowych przepisów dotyczących świadczeń pracowniczych, warunków pracy i przepisów bezpieczeństwa, nie wspominając o wielu formalnościach regulacyjnych.
Nieudokumentowany czynnik
Imigranci bez statusu prawnego często znajdują pracę zarobkową w szarej strefie. Oczywiście ich nielegalny status uniemożliwia im zgłaszanie swoich dochodów, ponieważ może to skutkować ich deportacją.
Jedną z alternatyw dla tych nielegalnych imigrantów jest zakup fałszywych dokumentów. W artykule z 2018 rokuThe New York Times poinformował, że są one łatwo dostępne na ulicach Los Angeles, a pełny zestaw zawiera kartę Social Security i zieloną kartę za 80 do 200 USD. Dokumenty mogą umożliwić im znalezienie lepszej pracy (i opłacenie podatków od zarobków).
Poziom korupcji rządowej i lokalnej to kolejny czynnik, który może przyczynić się do rozwoju szarej strefy. Nadużywanie władzy publicznej dla prywatnych korzyści może skłonić przedsiębiorstwa i pracowników do szukania schronienia w szarej strefie.
Kurczące się cienie
Wszystko to sprawia, że jest mało prawdopodobne, aby szara strefa kiedykolwiek zniknęła. Ale prawdą jest, że niektóre kraje mają znacznie większy problem niż inne.
Właśnie towykazało badanieMiędzynarodowego Funduszu Walutowego ( MFW ).„Kraje o stosunkowo niskich stawek podatkowych, zmniejszenie liczby przepisów ustawowych i wykonawczych, a także ugruntowanej praworządności mają zwykle mniejsze gospodarki cienia„, badanie zawarta.