Homo Economicus

Co to jest Homo Economicus?

Homo economicus to termin finansowy, którego niektórzy ekonomiści używają do opisania racjonalnego człowieka.

Zrozumieć Homo Economicus

Homo economicus, czyli człowiek ekonomiczny, to figuratywna istota ludzka charakteryzująca się nieskończoną zdolnością do podejmowania racjonalnych decyzji.

Niektóre modele ekonomiczne tradycyjnie opierają się na założeniu, że ludzie są racjonalni i będą próbowali zmaksymalizować swoją użyteczność zarówno dla zysków pieniężnych, jak i niepieniężnych. Współcześni ekonomiści behawioralni i neuroekonomiści wykazali jednak, że ludzie w rzeczywistości nie są racjonalni w podejmowaniu decyzji i twierdzą, że „bardziej ludzki” podmiot (który podejmuje nieco przewidywalne irracjonalne decyzje) zapewniłby dokładniejsze narzędzie do modelowania człowieka. zachowanie.

Geneza Homo Economicus

Początki człowieka ekonomicznego tkwią w eseju Johna Stuarta Milla o ekonomii politycznej z 1836 roku. W eseju zatytułowanym „O definicji ekonomii politycznej i właściwej jej metodzie badania” podjęto próbę przypisania podmiotom cech charakterystycznych. pod uwagę dla nowej dziedziny.

Podmiotem Milla była „istota, która pragnie posiadać bogactwo i która jest w stanie ocenić względną skuteczność środków do osiągnięcia tego celu”. Stwierdził, że ekonomia polityczna abstrahuje inne ludzkie motywy, z wyjątkiem tych, które pomagają hipotetycznej istocie w pogoni za bogactwem.

Luksus jest uważany za część pragnień istoty, a także rodzenie dzieci. Gusta i skłonności ekonomicznego człowieka są również przekazywane z pokolenia na pokolenie, jak twierdzi Milla. W modelu Milla rodzic lubiący luksus może mieć dzieci o podobnych skłonnościach.

Ograniczenia Homo Economicus

Historia i różne kryzysy gospodarcze na przestrzeni lat dowiodły, że teoria ekonomicznego człowieka jest wadliwa. Daniel Kahneman, izraelsko-amerykański psycholog i laureat Nagrody Nobla, oraz Amos Tversky, czołowy ekspert w dziedzinie oceny i podejmowania decyzji przez ludzi, założyli dziedzinę ekonomii behawioralnej w swoim artykule z 1979 r. „Prospect Theory: An Analysis of Decision Under Risk”.

Kahneman i Tversky zbadali awersję do ryzyka ludzi, stwierdzając, że postawy ludzi dotyczące ryzyka związanego z zyskami różnią się od tych dotyczących strat. Homo economicus i idea, że ​​ludzie zawsze postępują racjonalnie, jest kwestionowana przez niechęć do ryzyka. Na przykład Kahneman i Tversky odkryli, że jeśli da się wybór między zdecydowanym otrzymaniem 1000 USD a 50% szansą na zdobycie 2500 USD, ludzie są bardziej skłonni zaakceptować 1000 USD.

Przykład Homo Economicus

Najczęstszym przykładem homo economicus jest biznesmen.

Przedsiębiorca stara się czerpać zyski z każdej transakcji i każdej decyzji. Na przykład mogą zautomatyzować operacje i zwolnić pracowników w celu maksymalizacji produktywności. Podobnie mogą pozbyć się nierentownych części swojej działalności, aby skupić się na tych, które generują zyski.

Istota homo economicus wnosi tę samą racjonalność do swoich działań w innych sferach życia. Jednak teoria nie wyjaśnia podstaw niektórych pozornie irracjonalnych decyzji. Na przykład racjonalność powinna dyktować, że racjonalny przedsiębiorca powinien wykorzystywać zyski ze swojej firmy, aby prowadzić dość oszczędne życie. Ale nie zawsze tak jest. Powszechność towarów luksusowych i filantropii jest bezpośrednim obaleniem tej teorii.