Status finansowany
Co to jest status finansowania?
Status kapitałowy porównuje aktywa ze zobowiązaniami w programie emerytalnym. Ten punkt danych jest przydatny do zrozumienia, ilu pracowników jest naprawdę objętych w najgorszym przypadku, jeśli firma lub inna organizacja jest zmuszona zapłacić wszystkie swoje świadczenia emerytalne jednocześnie.
Kluczowe wnioski
- Status kapitałowy to status finansowy programu emerytalnego.
- Status kapitałowy mierzy się odejmując zobowiązania funduszu emerytalnego od aktywów.
- Jeśli status finansowania planu spadnie poniżej pewnego poziomu, pracodawca może być zobowiązany do wniesienia dodatkowych składek do planu, aby przywrócić poziom finansowania.
Informacje o statusie finansowania
Równanie określające stan finansowania planu jest następujące:
Status finansowania = aktywa programu – przewidywane zobowiązanie do świadczenia (PBO)
Przyszłe zobowiązania lub zobowiązania z tytułu świadczeń są tym, co program jest winien pracownikom za pracę. Aktywa planu, którymi zwykle zarządza zespół inwestycyjny, służą do opłacenia świadczeń emerytalnych. Status finansowany może wahać się od w pełni finansowanego do niefinansowanego. Wielu ekspertów branżowych uważa, że fundusz, który jest finansowany w co najmniej 80%, jest zdrowy, chociaż programy emerytalne są regulowane i mogą być zobowiązane do wpłacania składek do planu, jeśli finansowanie spadnie poniżej pewnego poziomu obliczanego każdego roku przez zewnętrznych aktuariuszy programu.
Firmy zazwyczaj nie chcą, aby fundusz emerytalny był finansowany w 100%. Dzieje się tak, ponieważ wzrost stóp procentowych spowoduje, że status finansowania przekroczy 100%. Legalne wyprowadzenie pieniędzy z funduszu emerytalnego jest bardzo trudne, więc pieniądze, które mogłyby zostać wykorzystane do innych celów, są w zasadzie pułapką, co sprawia, że analitycy i akcjonariusze są nieszczęśliwi.
Analityk może obliczyć stan finansowania firmy na podstawie liczb w przypisie emerytalnym. To jest w sprawozdaniach finansowych firmy. Niektórzy zaproponowali, aby firmy przenosiły swoje deficyty lub nadwyżki emerytalne dobilansu, zamiast po prostu pokazywać je w przypisach. Przeniesienie statusu kapitałowego programów emerytalnych, a także innych zobowiązań z tytułu świadczeń emerytalnych, takich jak plany opieki zdrowotnej, do bilansu może zmusić wiele firm do uznania tego potencjalnie dużego zobowiązania.
Plan określonych świadczeń a plan określonych składek
Istnieją dwa główne typy programów emerytalnych: program określonych świadczeń (DB) i program określonych składek (DC). Według danych Investment Company Institute na dzień 31 marca 2019 roku aktywa korporacyjnych DB w USA wyniosły 3,2 bln USD. W tym samym czasie aktywa korporacyjnego planu DC w USA wyniosły 8,2 bln USD. Korporacje coraz częściej zamykają plany emerytalne dla nowych pracowników lub zamykają je i przenoszą pracowników do planów DC.
W planie DB pracodawca gwarantuje, że pracownik otrzyma określoną kwotę świadczenia po przejściu na emeryturę, niezależnie od wyników bazowej puli inwestycji. Pracodawca jest odpowiedzialny za określony przepływ wypłat emerytury do emeryta (kwota w dolarach jest określana według wzoru, zwykle opartego na zarobkach i stażu pracy).
W planie DC pracodawca wpłaca określone składki na rzecz pracownika, zwykle odpowiadające w różnym stopniu składkom wnoszonym przez pracowników. Ostateczna korzyść, jaką otrzyma pracownik, zależy od wyników inwestycyjnych planu. Plan DC jest tańszy dla firmy niż tradycyjna emerytura, ponieważ firma jest na haku za to, czego fundusz nie może wygenerować.
Najbardziej znane programy określonych składek to 401 (k) i jego odpowiednik dla pracowników non-profit, 403 (b).