Obciążenie czołowe

Co to jest obciążenie front-end?

Obciążenie początkowe to prowizja lub opłata za sprzedaż pobierana w momencie początkowego zakupu inwestycji. Termin ten najczęściej odnosi się do inwestycji w fundusze wspólnego inwestowania, ale może również odnosić się do polis ubezpieczeniowych lub rent. Obciążenie początkowe jest odejmowane od początkowej wpłaty lub zakupu środków, w wyniku czego zmniejsza się kwota pieniędzy faktycznie trafiająca do produktu inwestycyjnego.

Obciążenia początkowe są płacone pośrednikom finansowym jako wynagrodzenie za znalezienie i sprzedaż inwestycji, która najlepiej odpowiada potrzebom, celom i tolerancji ryzyka ich klientów. Są to więc opłaty jednorazowe, a nie część bieżących kosztów operacyjnych inwestycji.

Przeciwieństwem obciążenia front-end jest obciążenie back-end, które jest płacone poprzez potrącenie go z zysków lub kapitału, gdy inwestor sprzedaje inwestycję. Istnieją również inne rodzaje doładowania funduszu, w tym doładowania poziomu, które wymagają stałej opłaty rocznej.

Podstawy obciążeń czołowych

Obciążenia front-end są szacowane jako procent całkowitej inwestycji lub składki wpłaconej do funduszu wspólnego inwestowania, renty lub umowy ubezpieczenia na życie. Procent płacony za obciążenie początkowe różni się w zależności od firm inwestycyjnych, ale zazwyczaj mieści się w przedziale od 3,75% do 5,75%. Mniejsze obciążenia początkowe występują w funduszach powierniczych obligacji, rentach i polisach ubezpieczeniowych na życie. Wyższe opłaty z tytułu sprzedaży są naliczane w przypadku funduszy inwestycyjnych opartych na akcjach.

Fundusze powiernicze, które przenoszą obciążenia front-end, nazywane są funduszami doładowań. To, czy inwestor płaci obciążenie początkowe, zależy od rodzaju udziałów w funduszu, które jest mu winien. Akcje klasy A, zwane również akcjami A, zazwyczaj są obciążone obciążeniem początkowym. Ogólnie rzecz biorąc, opłata za sprzedaż funduszu wspólnego inwestowania jest zwolniona, jeśli taki fundusz jest uwzględniony jako opcja inwestycyjna w planie emerytalnym, takim jak 401 (k).

Jak działa kompensacja obciążenia z przodu

Kiedy po raz pierwszy na rynek wprowadzono inwestycje w fundusze inwestycyjne i renty, inwestorzy mogli uzyskać do nich dostęp tylko za pośrednictwem licencjonowanych brokerów, doradców inwestycyjnych lub planistów finansowych. Koncepcja obciążenia front-end powstała w wyniku starań, aby zapewnić rekompensatę dla tych pośredników – i oczywiście, aby zachęcić ich do umieszczania klientów w określonym produkcie.

Obecnie osoby fizyczne często mogą kupować produkty bezpośrednio od towarzystwa funduszy inwestycyjnych lub towarzystwa ubezpieczeniowego. Lwia część współczesnego obciążenia front-end trafia do firmy inwestycyjnej lub ubezpieczyciela, który sponsoruje produkt. Pozostała część jest wypłacana doradcy inwestycyjnemu lub brokerowi, który ułatwia handel.

Niektórzy specjaliści finansowi twierdzą, że obciążenie początkowe to koszt, jaki inwestorzy ponoszą, aby uzyskać wiedzę pośrednika inwestycyjnego w zakresie doboru odpowiednich funduszy. Można to również uznać za płatność z góry za ekspertyzę profesjonalnego menedżera finansowego w celu nadzorowania pieniędzy klienta.

Inwestycje, które oceniają obciążenie początkowe, nie pobierają dodatkowej opłaty za umorzenie wcześniej zakupionych akcji, chociaż mogą obowiązywać opłaty transakcyjne. Podobnie, większość inwestycji typu front-end nie obciąża inwestorów dodatkową opłatą z tytułu sprzedaży, gdy udziały są wymieniane na inną inwestycję, o ile ta sama rodzina funduszy oferuje nową inwestycję.

Zalety funduszy typu Front-End Load

Inwestorzy mogą zdecydować się na uiszczenie opłat z góry z kilku powodów. Na przykład obciążenia front-end eliminują potrzebę ciągłego płacenia dodatkowych opłat i prowizji w miarę upływu czasu, umożliwiając niezakłócony wzrost kapitału w dłuższej perspektywie. Jednostki uczestnictwa typu A w funduszach powierniczych – klasa, która przenosi obciążenia początkowe – płacą niższe wskaźniki kosztów niż inne akcje. Wskaźniki kosztów to roczne opłaty za zarządzanie i marketing.

Ponadto fundusze, które nie mają opłat z góry, często pobierają roczną opłatę za utrzymanie, która rośnie wraz z wartością pieniędzy klienta, co oznacza, że ​​inwestor może zapłacić więcej. W przeciwieństwie do tego obciążenia front-end są często dyskontowane w miarę wzrostu wielkości inwestycji.

Plusy

• Niższy wskaźnik kosztów funduszu
• Niezakłócony wzrost główny
• Opłaty zdyskontowane przy większych inwestycjach

Cons

• Mniej zainwestowanego kapitału
• Wymagany długoterminowy horyzont inwestycyjny
• Nieoptymalne dla krótkich horyzontów inwestycyjnych

Wady funduszy obciążenia front-end

Z drugiej strony, ponieważ obciążenia front-end są pobierane z pierwotnej inwestycji, mniej pieniędzy będzie dla Ciebie pracować. Biorąc pod uwagę korzyści płynące z łączenia, mniej pieniędzy na początku ma wpływ na sposób, w jaki rosną Twoje pieniądze. W dłuższej perspektywie może to nie mieć znaczenia, ale fundusze typu front-end nie są optymalne, jeśli masz krótki horyzont inwestycyjny; nie będziesz mieć szansy na odzyskanie opłaty za sprzedaż poprzez realizację zysków w miarę upływu czasu.

Ponadto, biorąc pod uwagę bogactwo dostępnych obecnie funduszy inwestycyjnych typu free -load, niektórzy doradcy finansowi twierdzą, że nikt nie powinien płacić żadnych opłat z tytułu sprzedaży – z przodu, z tyłu ani na bieżąco.

Przykład ze świata rzeczywistego

Wiele firm oferuje fundusze inwestycyjne o różnym obciążeniu, aby sprostać stylowi inwestowania każdego inwestora. American Funds Growth Fund of America (AGTHX) jest przykładem funduszu wspólnego inwestowania, który przenosi obciążenie początkowe.

Aby zilustrować, jak działa obciążenie, powiedzmy, że inwestor inwestuje 10 000 USD w fundusz AGTHX. Będą płacić obciążenie front-endowe w wysokości 5,75%, czyli 575 USD. Pozostałe 9.425 USD są wykorzystywane na zakup jednostek uczestnictwa w funduszu po aktualnej cenie aktywów netto (NAV).