Mocne zaangażowanie

Co to jest stanowcze zobowiązanie?

Mocne zobowiązanie ma trzy ogólne znaczenia w finansach, ale jest najbardziej znane jako umowa subemitenta na przejęcie całego ryzyka związanego z zapasami i zakup wszystkich papierów wartościowych w ramach pierwszej oferty publicznej (IPO) bezpośrednio od emitenta w celu ich publicznej sprzedaży. Znany jest również jako „gwarantowana gwarancja” lub „kupiona transakcja”. Termin ten odnosi się także do przyrzeczenia przez instytucję pożyczkową zawarcia umowy pożyczki z pożyczkobiorcą w określonym terminie. Trzecie zastosowanie terminu uprawdopodobnionego przyszłego zobowiązania służy do księgowania i raportowania instrumentów pochodnych, które są wykorzystywane do celów zabezpieczenia.

Zrozumienie zdecydowanego zaangażowania

W przypadku wiążącego zobowiązania subemitent działa jako dealer i przyjmuje odpowiedzialność za wszelkie niesprzedane zapasy. Podejmując to ryzyko poprzez wiążące zobowiązanie, dealer czerpie zyski z wynegocjowanej różnicy między ceną zakupu od emitenta a publiczną ceną oferty. Metoda sprzedaży wiążącego zobowiązania kontrastuje z najlepszymi wysiłkami i podstawą zobowiązania w gotowości. Subemitent sprzedający papiery wartościowe przy dołożeniu wszelkich starań nie gwarantuje pełnej sprzedaży emisji po żądanej przez emitenta cenie i nie przyjmie niesprzedanych zapasów.

Zobowiązanie do zachowania gotowości jest krokiem naprzód, polegającym na wyrażeniu przez subemitenta zgody na zakup niesprzedanych akcji IPO po cenie subskrypcji. Opłata za gwarantowanie emisji w trybie standby będzie wyższa, ponieważ subemitent jest narażony na ryzyko, że cena, jaką będzie musiał zapłacić za niesprzedane akcje, będzie wyższa od bieżącej ceny rynkowej, ze względu na słabszy niż przewidywano popyt.

Inne przykłady stanowczego zobowiązania

Dwa inne powszechne zastosowania wiążącego zobowiązania dotyczą pożyczek i instrumentów pochodnych. Przykładowo w pierwszym przypadku, gdy pożyczkobiorca poszukuje pewności, że będzie miał dużą pożyczkę terminową na planowane wydatki inwestycyjne, może uzyskać wiążące zobowiązanie od pożyczkodawcy na kwotę, aby móc kontynuować.

W przypadku instrumentów pochodnych uprawdopodobnione przyszłe zobowiązanie to koncepcja opisana w oświadczeniu Rady ds. Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB) nr 133: „W przypadku instrumentu pochodnego wyznaczonego jako zabezpieczający ekspozycję na zmiany wartości godziwej ujętego składnika aktywów lub zobowiązania lub uprawdopodobnionego przyszłego zobowiązania ( określane jako zabezpieczenie wartości godziwej), zysk lub stratę ujmuje się w rachunku zysków i strat w okresie, w którym nastąpiła zmiana, łącznie z kompensacją straty lub zysku na pozycji zabezpieczanej, które można przypisać zabezpieczanemu ryzyku. ”

Przykłady stanowczego zaangażowania

Przykładem wiążącego zobowiązania do pożyczki jest zobowiązanie się firmy finansującej lub banku do udzielenia kredytu na budowę nieruchomości. Na przykład lokalny bank może zobowiązać się do zapewnienia niezbędnych środków na budowę centrum handlowego w okolicy.

Przykładem wiążącego zobowiązania w pierwszej ofercie publicznej jest sytuacja, w której bank inwestycyjny zobowiązuje się do objęcia pierwszej oferty publicznej. Na przykład Goldman Sachs i Morgan Stanley podpisali pierwszą ofertę publiczną Facebooka. Zdecydowali się sprzedać akcje Facebooka publicznie, ale jednocześnie skracali je i zarobili miliony.