Dziedzina zastosowania
Jakie jest pole zastosowania?
Dziedzina zastosowania to ograniczenie (przeciwieństwo adnotacji ) nałożone na udzieloną licencję na korzystanie z istniejącego patentu, wynalazku lub innej własności intelektualnej. Ogranicza zakres prawa licencjobiorcy do korzystania z niego w określonym celu (lub dziedzinie użytkowania). Zapobiega to nadużywaniu lub lekkomyślnym wykorzystywaniu patentu lub znaku towarowego przez jednego licencjobiorcę. Pozostawia również licencjodawcy swobodę współpracy z innymi firmami w innych celach.
Kluczowe wnioski
- Pole użytkowania to ograniczenie nałożone na licencję udzieloną na korzystanie z istniejącego patentu, wynalazku lub innej własności intelektualnej.
- Dziedzina użytkowania zapobiega nadużywaniu patentu lub znaku towarowego i pozostawia licencjodawcy swobodę współpracy z innymi firmami w innych zastosowaniach.
- Oprócz określenia dziedziny użytkowania, licencja może określać dziedziny użytkowania, z których licencjobiorca jest wykluczony.
- Licencjonowanie dziedzin zastosowań jest szczególnie przydatne w przypadku technologii i badań naukowych, które mają lub mogą mieć wiele różnych zastosowań.
Jak działa pole zastosowania
Postanowienia dotyczące dziedzin użytkowania w umowach licencyjnych zapewniają licencjodawcom większą kontrolę nad wykorzystaniem ich własności intelektualnej, jednocześnie maksymalizując jej wykorzystanie i wartość. Dają właścicielom patentów, wynalazków lub własności intelektualnej większą kontrolę nad sposobem ich wykorzystania na rynku. Na przykład ilustrator może zawrzeć umowę licencyjną z wydawcą książek, która ogranicza użycie obrazu do okładki nowej książki, uniemożliwiając wykorzystanie obrazu w kampaniach reklamowych. Lub może być licencjonowany antybiotyk do celów weterynaryjnych, ale nie dla ludzi.
Umowy licencyjne określają warunki, na jakich jedna strona może korzystać z mienia należącego do drugiej strony.
Oprócz określenia dziedziny użytkowania, licencja może określać obszary użytkowania, z których licencjobiorca jest wykluczony. W licencjach wyłącznych na użytkowanie tylko jeden licencjobiorca jest upoważniony do korzystania z własności intelektualnej. Innowatorzy często licencjonują wyłącznie technologię lub własność intelektualną, ale czasami potrzeba wielu licencjobiorców, aby w pełni rozwinąć potencjał technologii lub dotrzeć do różnych rynków.
Licencjonowanie obszaru użytkowania jest często stosowane przy udzielaniu bezpłatnych lub otwartych licencji. Umożliwia to posiadaczowi licencji czerpanie korzyści z nowych zastosowań, które mogą znaleźć się w jego własności intelektualnej w przyszłości. Ograniczenia dotyczące dziedzin zastosowań mogą również powodować problemy z prawem konkurencji, gdy takie ustalenia są wykorzystywane do podziału rynków lub tworzenia karteli.
W przypadku każdego nowego wynalazku lub technologii licencjodawca musi ustalić możliwe obszary zastosowania. Aby to zrobić, licencjodawca musi przeprowadzić burzę mózgów w jak największej liczbie przydatnych aplikacji. Na przykład, jeśli laboratorium opracuje nową organiczną substancję chemiczną, naukowiec może zadać następujące pytania: Czy można ją zastosować w nawozie? Czy substancja chemiczna mogłaby zostać użyta do produkcji dodatku do żywności? Czy substancja chemiczna może być używana w środkach czyszczących? Czy ta substancja chemiczna może być używana do produkcji wód kolońskich? Licencjodawca określił wszystkie możliwe zastosowania, a następnie może sprzedać technologię firmom obsługującym jeden lub więcej rynków, na których te aplikacje używają, maksymalizując wartość technologii.
Przykład zastosowania
Ograniczenia dotyczące dziedzin zastosowań są powszechnie stosowane na uniwersytetach, gdzie zespoły naukowców mogą wspólnie posiadać patent, ale mogą mieć różne poglądy na temat sposobu licencjonowania patentu. Na przykład, jeśli laboratorium biochemiczne na uniwersytecie izoluje nowy gen i sekwencje, które mają wiele różnych zastosowań komercyjnych, ograniczenia w zakresie zastosowań mogą odnosić się do zastosowań w terapii genowej, badań przesiewowych kandydatów na leki lub do opracowywania terapii opartej na podejściach antysensownych.