Federalna stopa dyskontowa
Jaka jest federalna stopa dyskontowa?
Federalna stopa dyskontowa to stopa procentowa ustalona przez Rezerwę Federalną (Fed) od pożyczek udzielonych przez bank centralny bankom komercyjnym lub innym instytucjom depozytowym. Dostosowanie stopy dyskontowej pozwala bankom centralnym, takim jak Fed, zmniejszyć problemy z płynnością i presją związaną z rezerwami obowiązkowymi, kontrolować podaż pieniądza w gospodarce i zasadniczo zapewnić stabilność na rynkach finansowych.
Kluczowe wnioski
- Federalna stopa dyskontowa to stopa procentowa, którą Rezerwa Federalna (Fed) obciąża banki za pożyczanie środków od banku Rezerwy Federalnej.
- Stopa dyskontowa Fed jest ustalana przez zarząd Fed i może być korygowana w górę lub w dół jako narzędzie polityki pieniężnej.
- Pożyczki według stopy dyskontowej są częścią funkcji Fed jako pożyczkodawcy ostatniej instancji i jednym z głównych narzędzi polityki pieniężnej Fed.
Jak działa federalna stopa dyskontowa
Oprócz innych narzędzi polityki pieniężnej i narzędzi regulacyjnych, banki Fed mogą udzielać pożyczek bezpośrednio bankom członkowskim i instytucjom depozytowym. Jest to część głównego celu Fed jako pożyczkodawcy ostatniej instancji, jakim jest zapewnienie stabilności banków i ogólnie systemu finansowego. Aby zapobiec nadmiernej upadłości banków, zdrowe banki mogą pożyczać wszystko, czego chcą, z bardzo krótkim terminem zapadalności (zwykle z dnia na dzień) z okna dyskontowego Fed, dlatego też jest to określane jako stała linia kredytowa.
W normalnych okolicznościach banki wolą pożyczać od siebie nawzajem na rynku pożyczek jednodniowych. Jednak banki, które borykają się ze zwiększonymi potrzebami w zakresie płynności lub podwyższonym ryzykiem, czasami nie są w stanie zgromadzić niezbędnych środków na otwartym rynku. Po osiągnięciu maksymalnego poziomu międzybankowego systemu pożyczek jednodniowych, pożyczki dyskontowe Fed służą jako awaryjne zabezpieczenie w celu zapewnienia płynności takim bankom, aby zapobiec ich upadkowi.
Pożyczka z banku centralnego zastępuje pożyczkę od innych banków komercyjnych, dlatego jest postrzegana jako środek ostateczny. Stopa międzybankowa, zwana stopą funduszy Fed, jest zwykle niższa niż stopa dyskontowa. Dopóki stopa funduszy Fed jest niższa niż stopa dyskontowa, banki komercyjne będą wolały pożyczać od innego banku komercyjnego niż od Fed. W rezultacie w większości przypadków całkowita kwota kredytów dyskontowych jest bardzo mała i ma służyć jedynie jako zapasowe źródło płynności dla zdrowych banków.
Trzy stawki rabatowe
Pożyczki dyskontowe zazwyczaj klasyfikuje się jako kredyt pierwotny lub wtórny. Fed ustala również sezonową stopę dyskontową dla pożyczek niezwiązanych z sytuacją awaryjną dla banków obsługujących rolnictwo i inne społeczności, w których popyt na kredyty jest bardzo sezonowy.
Instytucje depozytowe i banki komercyjne, które są ogólnie w dobrej kondycji finansowej, są uprawnione do zaciągania pożyczek od swoich regionalnych banków Fed według podstawowej stopy procentowej. Ta stopa jest powszechnie nazywana stopą dyskontową. Środki dla banków komercyjnych pożyczone od Fed są przetwarzane przez okno dyskontowe, a kurs jest weryfikowany co 14 dni.
Federalna stopa dyskontowa jest jednym z najważniejszych wskaźników w gospodarce, ponieważ większość innych stóp procentowych rośnie i spada wraz z nią.
Kredyt wtórny jest udzielany bankom, które mają kłopoty finansowe i mają poważne problemy z płynnością. Przez bank centralny Oprocentowanie kredytu jest zazwyczaj wtórnym ustawiony na 50 punktów bazowych (0,5 punktu procentowego) powyżej stopy dyskontowej. Oprocentowanie tych pożyczek jest ustalane na wyższym poziomie karnym, aby odzwierciedlić gorszą sytuację tych pożyczkobiorców.
Stopa dyskontowa i polityka pieniężna
Poza swoją rolą w zapobieganiu upadłościom banków, federalna stopa dyskontowa jest wykorzystywana jako narzędzie do stymulowania ( ekspansywna polityka pieniężna ) lub powstrzymywania ( kurcząca się polityka pieniężna ) gospodarki.
Spadek stopy dyskontowej sprawia, że pożyczanie pieniędzy przez banki komercyjne jest tańsze, co skutkuje wzrostem dostępnego kredytu i akcji kredytowej w całej gospodarce. I odwrotnie, podwyższona stopa dyskontowa sprawia, że pożyczanie jest droższe dla banków, a tym samym zmniejsza podaż pieniądza, jednocześnie cofając działalność inwestycyjną.
Oprócz ustalenia stopy dyskontowej Fed ma do dyspozycji kilka innych narzędzi polityki pieniężnej. Może wpływać na podaż pieniądza, kredyty i stopy procentowe poprzez operacje otwartego rynku (OMO) na amerykańskich rynkach skarbowych oraz podnoszenie lub obniżanie wymogów rezerwowych dla banków prywatnych.
Rezerwy obowiązkowej jest część depozytów banku, który musi posiadać w formie gotówkowej, bądź we własnych skarbcach lub w depozycie w banku regionalnego Fed. Im wyższe rezerwy obowiązkowe, tym mniej banków pokojowych musi lewarować swoje zobowiązania lub depozyty.
Federalna stopa dyskontowa a stopa funduszy federalnych
Federalna stopa dyskontowa to stopa procentowa, jaką Fed pobiera od pożyczek. Nie należy go mylić ze stopą funduszy federalnych, czyli stopą procentową, jaką banki pobierają od siebie nawzajem za pożyczki, które służą do osiągnięcia rezerw obowiązkowych.
Stopa dyskontowa jest określana przez radę zarządzającą Fed, w przeciwieństwie do stopy funduszy federalnych, która jest ustalana przez rynek między bankami członkowskimi. Komitet Otwartego Markets Federalna (Fed) ustala cel dla stopy funduszy Fed, który zajęć przez otwarte sprzedaż i zakup amerykańskich obligacji skarbowych, natomiast stopa dyskontowa zostanie osiągnięty wyłącznie poprzez przeglądu przez Radę Gubernatorów.
Stopa dyskontowa jest zwykle ustalana wyżej niż docelowa stopa funduszy federalnych, zwykle o 100 punktów bazowych (1 punkt procentowy), ponieważ bank centralny woli, aby banki pożyczały od siebie nawzajem, aby stale monitorować się wzajemnie pod kątem ryzyka kredytowego i płynności.