Płatności wyrównawcze
Co to są płatności wyrównawcze?
Płatność wyrównawcza to płatność transferowa dokonywana na rzecz stanu, prowincji lub osoby fizycznej przez rząd federalny w celu wyrównania nierównowagi monetarnej między różnymi częściami kraju lub między osobami fizycznymi. Płatności wyrównawcze stanowią majątek lub redystrybucję dochodów między regionami, jurysdykcjami lub okręgami administracyjnymi. Płatności wyrównawcze mogą pomóc wyrównać wyniki gospodarcze w różnych regionach, ale mają również tendencję do dotowania lub ratowania fiskalnie nieodpowiedzialnych władz regionalnych i stwarzają znaczne pokusy nadużycia.
Kluczowe wnioski
- Płatności wyrównawcze to płatności transferowe dokonywane przez rząd w celu wyrównania różnic finansowych między różnymi częściami kraju.
- Płatności wyrównawcze pomagają uzyskać porównywalne wyniki gospodarcze, ale mogą również dotować rozrzutność fiskalną władz regionalnych.
- Płatności wyrównawcze odnoszą się w szczególności do jawnych płatności w postaci przelewów blokowych dokonywanych przez rządy krajowe między różnymi samorządami szczebla niższego niż krajowy.
Zrozumienie płatności wyrównawczych
Płatności wyrównawcze są powszechnie znane jako „płatności transferowe”, ponieważ reprezentują transfery majątku i dochodu kierowane przez rząd od niektórych osób do innych. „Płatności wyrównawcze” to preferowany termin wśród zwolenników takiej polityki ze względu na pozytywne konotacje szeroko przywiązane do pojęcia równości.
W wielu krajach istnieje ogromne zróżnicowanie między stanami i prowincjami pod względem jakości instytucji gospodarczych, polityki podatkowej i wydatków rządowych, wyposażenia w zasoby naturalne, charakterystyki siły roboczej itp., Co skutkuje różnymi wynikami gospodarczymi, takimi jak dostępność zatrudnienia., rozwój gospodarczy, dochody osobiste i regionalne podstawy podatkowe. Aby wyrównać te wyniki gospodarcze, rządy wyższego szczebla mogą narzucić bogactwo i transfery dochodów, które przenoszą się z bogatszych części kraju do biedniejszych obszarów.
Zasadniczo mają one formę programu na poziomie krajowym, który obejmuje wyraźne płatności od niektórych samorządów regionalnych (płatników) do rządu krajowego, który następnie redystrybuuje płatności bezpośrednie między innymi (odbiorcy). Wielkość i sposób tych płatności mogą wynikać z szeregu względów ekonomicznych i politycznych. Nic dziwnego, że te zasady są dość popularne wśród odbiorców.
Płatności wyrównawcze w różnych krajach
Chociaż nie ma jednego sformalizowanego programu płatności wyrównawczych w Stanach Zjednoczonych, wiele różnych federalnych programów wydatków, pomocy społecznej i federalnych dotacji dla stanów ma podobny efekt, tworząc stany płatnika netto i otrzymującego netto w odniesieniu do transferów federalnych netto. Programy, takie jak uprawnienia, takie jak Medicaid i Social Security, wydatki na obronę i granty blokowe dla stanów na różne cele, są rozłożone w różny sposób między stanami, ale nie są wyraźnie ukierunkowane na bezpośrednie zmniejszenie różnic w regionalnych wynikach gospodarczych.
W skali globalnej formalne płatności wyrównawcze są powszechnie dystrybuowane w innych krajach, w tym w Kanadzie, Australii i Szwajcarii.
Płatności wyrównawcze w Kanadzie
W Kanadzie rząd federalny często zapewnia płatności wyrównawcze mniej zamożnym prowincjom kanadyjskim, aby wyrównać ich zdolność do generowania dochodów z podatków. W latach 2019–2020 pięć prowincji otrzymało od rządu federalnego 20,5 miliardów dolarów tytułów wyrównawczych. Do roku podatkowego 2009–2010 Ontario było jedyną prowincją, która nigdy nie otrzymała płatności wyrównawczych. Tymczasem Nowa Fundlandia, która otrzymywała płatności od momentu powstania programu, nie wymaga już płatności wyrównawczych i jest uważana za płatnika netto.
Terytoria Kanady nie są objęte programem wyrównawczym; rząd federalny zajmuje się terytorialnymi potrzebami fiskalnymi za pośrednictwem programu finansowania według formuły terytorialnej (TFF).
Płatności wyrównawcze w Australii
W 1933 roku Australia wprowadziła formalny system płatności wyrównawczych, aby zrekompensować stanom i terytoriom o mniejszych możliwościach zwiększania dochodów. Celem jest pełne wyrównanie, w którym każdy z sześciu stanów, Australijskiego Terytorium Stołecznego i Terytorium Północnego, ma zdolność do świadczenia usług i infrastruktury na tym samym poziomie – jeśli każdy stan lub terytorium dołożył takich samych starań, aby zwiększyć dochody ze swojego własne źródła i działały na tym samym poziomie efektywności.
Płatności wyrównawcze w Szwajcarii
Płatności wyrównawcze zostały po raz pierwszy wprowadzone w Szwajcarii w 1938 r. W formie stypendiów warunkowych. Różniły się one w zależności od zdolności podatkowej kantonów. W 1958 r. Artykuł konstytucji upoważnił rząd federalny do wyrównywania dysproporcji fiskalnych. Christopher Hengan-Braun, szwajcarski ekonomista, pomógł szwajcarskiemu rządowi federalnemu przeprowadzić proces równoważenia dysproporcji fiskalnych w kraju.
Ryzyko moralne związane z płatnościami wyrównawczymi
Płatności wyrównawcze, podobnie jak wszelkie transfery majątku i dochodu przez rząd, niosą ze sobą ryzyko stworzenia pokusy nadużycia w jurysdykcjach będących odbiorcami. Wiele różnic w wynikach ekonomicznych w różnych regionach wynika z czynników, które w całości lub w części zależą od wyborów dokonywanych przez samorządy regionalne lub ich mieszkańców, takich jak jakość regulacji gospodarczych, zwyczaje rządów w zakresie opodatkowania i wydatków oraz chęć samorządy i wyborcy do zaakceptowania kompromisów związanych z rozwojem gospodarczym.
W zakresie, w jakim te czynniki oddziałują, płatności wyrównawcze pełnią funkcję dotacji za złe wybory władz regionalnych i wyborców, a także odwrotnie, jako karę nakładaną na regiony, których wybory sprzyjają pozytywnym wynikom gospodarczym. Stwarza to pokusę nadużycia, w której samorządy regionalne są zachęcane do podejmowania decyzji, które mogą być popularne wśród lokalnych wyborców, ale opóźniają wyniki gospodarcze w regionie i sprzeciwiają się decyzjom, które pobudzają lokalny wzrost gospodarczy i stabilność fiskalną.